Helgafell - 01.12.1953, Síða 64

62
HELGAFELL
göngu til að koma að svona endarím-
um og er árangurinn þeygi góður. En
þrátt fyrir lítt fyrirgefanlegar s.mekk-
leysur og hroðvirkni, sem mjög lýtir
þessa kvæðabók, eru í henni það góðir
bjórar að ástæða er til að vænta tölu-
verðs af höfundi hennar.
-----Ekki uppfyllir önnur kvæða-
bók Kristins Péturssonar nema að
nokkru leyti þær vonir, sem binda
cr.átti við skáldið eftir fyrstu ljóðabók
hans, en þó er um framför að ræða.
Höfundur vandar sig vissulega meira
en áður, hasarrímin eru horfin að
cuestu, LT.álvillur og hremar smekkleys-
ur mun færri en áður. Fyrsta kvæðið,
Gamalt vorstef er ljúft og ljóðrænt.
Síðara erindi þess er svona :
Hugljúfan unga hleypur út í vorið
hamingjurjóð með gamla skel og legg
gleði og bros til guðs, sem var að
skapa
glóhærðan fífil undir skemmuvegg.
Senn fær hún kuðung, silfurdisk
og ígul
— senn kemur pabbi róandi í land.
Dreymandi sau.mar dóttir fiskimanns-
ins
dálítil spor í gráan fjörusand.
En enn birtir höfundur mörg kvæði,
sem ekkert erindi eiga á prent, dellu-
kvæði eins og Tilbrigði og Kvöldvers,
imaður fer hjá sér við að lesa svo lé-
legan kveðskap í ljóðabók skálds, sem
hefur sýnt, að það kann að yrkja.
Kvæðið Keflavík minnir helzti mikið
á kvæði Karls Isfelds, Skipafréttir, og
það er nóg að yrkja svoddan þulu einu
sinni. Gamankvæðin missa oft marks,
og sama gildir um ádeilukvæðin. Enn
sem fyrr eru það kvæðin sunnan með
sjó, sem bera bókina uppi, en þau eru
vart eins fersk og í fyrri bókinni.
Glugginn snýr í norður
Stefán Hör&ur Grímsson —
Prentsmiðja Þjóðviljans 1946
Heldur er þetta bragðlítil bók, ó-
frumleg um form og efni. Kvæðin eru
flest ríimuð, sum liðlega, en höfundur
er næsta ónæur á stuðlun og hætt'.r
LT.jög við að setja þá á vitlaust atkvæði.
Dæmi:
og sólin gul á brum og græna nál
í gleði skín.
— (Vorsáning).
Eg veit að ef sigli ég norður að sumri
— (Síldanminning) •
Eg veit að ferð þín öll var fögur
og framinn tvinnar
silfurgirni, þér til sæmdar
— (Veggmynd)
Það verður ekki of oft endurtekið,
að íslenzkri ljóðlist stafar meiri hætta
af vitlaust stuðluðui.m og rímuðum ljóð-
um en af órímuðum og óstuðluðum
kveðskap.
Kvæðið Söngur ungs manns er að
fonmi til stæling á Snorra Hjartarsyni.
Nokkur kvæði eiga að vera hrollvek)-
ur, en höfundur á langt í land að verða
annar Allan Poe. Kvæðið Óður til
Java er fallega hugsað, en vantar þ°
meira en herzlumun til að verða gott
kvæði. Betra er kvæðið Suðrið blatt,
og kvæðið Hvít jól er mjög sæmilegt,
svo og kvæðið Gangan. Eg gæti þ°
trúað, að höfundi léti betur að yrkja
órímað, mér virðist rímið oft vera hon-