Helgafell - 01.12.1953, Blaðsíða 65

BÓKMENNTIR
63
uoi fjötur um fót og meiri lýrík í þeim
fáu Ijóðum, sem órímuð eru.
Margir kvarta .nú undan því, að illa
ort á íslandi miðað við það, sem
áður var. Eg held ekki fyrir mitt leyti,
að naeira sé ort af lélegum kvæðum
en -áSur. Það hafa alltaf verið ort ó-
sköpin öll af leirburði í landi voru, eins
°S eðlilegt er í landi, þar sem allir
yfkja; hitt er svo annað mál, að m.eira
'U'un látið á þrykk út ganga af leirburð-
'num en áður, og mun það m.estmegnis
stafa af því, að auðveldara er að ko.ma
ntum ú prent, bæði góðum og vond-
um, en aður var. En það er einnig erf-
>tt að verjast þeirri hugsun, að sjálfs-
®n=nryni og vandvirkni sumra ungu
jóðskáldanna sé minni en góðu hófi
§egnir. Það er eins og þau haldi, að
kvaeði stökkvi alsköpuð úr kolli þeirra
h'kt og Aþena úr höfði Zeifs, hvað þó
kostaði Zeif, ef ég cnan rétt, miklar
kofuðkvalir. En það er sannast mála,
að þau góðkvæði, sei.m ort eru af mest-
urn léttleika, sem væru þau mælt af
,:nunni fram, hafa oft kostað höfunda
est erfiði og nostur.
Eg held, að íslenzkir bókaútgefend-
ur ættu að fara að dæmi sumra skandí-
navískra útgefenda og gefa út í einni
bóðabók árlega beztu kvæði margra
kyrjendaskálda, en láta leirburðinn í’
k>réfakörfuna. Með því að velja aðeins
keztu kvæðin úr bókum á borð við
þusr, sem hér hefur verið getið, mætti
á sæmilega ljóðabók, sei.m von væri til,
seldist eitthvað og yrði lesin. Það
er lítið vit í því, að þessi ungu skáld
Seu að setja sig í stórskuldir við það að
lco:r a á þrykk kvæðarusli, sem aðeins
dregur athygli frá þeim góðkvæðum,
Sem þeir hafa einnig ort. Þau góðu
f;
kvæði eru betur komin í selskapi með
góðkvæðum skáldbræðra þeirra, en
innan um tugi lélegra kvæða í eigin
ljóðabók.
íslenzki bóndinn
Benedi\t Gíslason jrá Hofteigi —
Bókaútgáfan Norðri
Benedikt frá Hofteigi er talinn góður
fræðimaður, og vafalaust með réttu
Einnig sést það ljóslega á ritum hans,
að hann ber mjög hlýjan hug til sveita
landsins og bænda, enda mun hann
sjálfur hafa verið gildur bóndi fyrr á
árum. Er því auðskilið, að hann skyldi
valinn til að skrifa þessa bók um ís-
lenzka bóndann. Er líka margt gott u.m
verkið að segja, en ekki hefur það þó
tekizt eins vel og efni stóðu til, að
mínu viti. Inngangurinn er óþarflega
hástemmdur og skáldlegur, en stíllinn
misheppnaður, ýmist háfleygt orða-
gjálfur eða klaufaleg stæling á forn-
sögu- og þjóðsagnamáli, sem oft verð-
ur að hreinni þvælu. Er þetta mærðar-
full lofgjörð um landnámsmennina og
langlokukenndar staðhæfingar um
það, sem allir vissu, að margir þeirra
voru Irar og Suðureyjamenn. Og víst
er gott að vera af góðu fólki kominn,
en varla er þó ástæða til að láta svona.
Kaflinn um menningu Islendinga er
skemmtilegur, og koma þar fram frum-
legar og athyglisverðar kenningar.
,,Búhættir“ er líka ágætur kafli, enda
sýnilega skrifaður af þekkingu og ást
á efninu, og yfirleitt er þriðji og síð-
asti þáttur bókarinnar góður. En alltaf
er mærðin heldur mikil og ritháttur-
inn stundum stirðbusalegur og tyrfinn,
en stundum undarlega flausturslegur.
og spillir þetta ánægju lesandans.