Helgafell - 01.12.1953, Qupperneq 81

LISTIR
79
algerlega á óvart og kvatt hann til
reikningsskila við eldri listastefnur, og
aevinlega að lokucn með þeim afleiðing-
ump að hið lífvænlega í því nýja hef-
ur orðið eðlilegt fra.xhald þess seoi
áður var, enda enginn annar grund-
völlur til þe ss að byggja á. Listaverk
skapast ekki af efnismiklu rrótívi,
heldur er það sköpunarkraftur lista-
cnannsins, sem allt veltur á.
Sé hinum ungu mönnum alvara, sem
engmn cná leyfa sér að efast usm, er
það sannarlega ósk og von allra hugs-
andi rr.anna, að þeir láti ekki bug-
ast af tórnlæti fólks, sem hefur þá til-
tölulega heilbrigðu afsökun á reiðum
hönduoi, að það sé ennþá ekki með á
notunucn.
Urskurðar tímans um það, hvort hér
Se a ferðinni lífi gædd list, sem fólki
l^erist &mám sarran að cmeta, eða mis-
,,fullkomnun“ á flestum sviðum er
orð;n hættulegasti keppinautur allrar
frui.mlegrar hugsunar og listsköpunar,
— vekur nú ugg og skelfingu í hinum
gamla heLmi, svo að fólk er nú jafnvel
fremur en nokkru sinni áður viðbúið
því að taka fagnandi hverri heilbrigðri
viðleitni ungs fólks til þess að tjá hjarta
s’tt og fru.mstæðar tilfinningar, jafnvel
þó formið, sem það hefur orðið fyrir
barðinu á, sýnist cr.eð öllu óaðgengi-
legt í bili.
Hitt er jafn háskalegt, ef listin skol-
ast fyrir alvöru inn í heim áróðurs og
keppni um nýungar. Það er hverju orði
sannara, að listin kerr.ur ævinlega á
óvart, en það er jafn fjarri eðli hennar
að keppa að því tmarki einu að koma
hei.minum á annan endann. Sú barna-
lega staðhæfing, að þeir, sem aðhyll-
ast fremur málverk, er styðst við fyrir-
ePpnaðar tímabundnar tilraunir, get- myndir, dái fyrirmyndina sjálfa í stað
Ur þó orðið nokkuð langt að bíða. listaverksins, er alger fjarstæða. Lista-
Jðnþróunin, sem með sinni gífurlegu mönnum hefur í árþúsundir og allt