Morgunblaðið - Sunnudagur - 09.02.2014, Blaðsíða 51

9.2. 2014 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 51
yfir hámarkshraða eða brotið einhver önnur
lög þrátt fyrir að ég hafi aldrei verið tekin eða
sektuð eða dæmd fyrir það.“
Hildur telur vandamálið liggja í einhvers
konar samfélagslegri undirmeðvitund sem sé
ekki tilbúin að taka á ofbeldi. „Þessi undir-
meðvitund hefur ekki lært alveg að höndla
það að við séum að tala upphátt og opinskátt
um kynferðisofbeldi og hverjir beita því og
hverjir verða fyrir því.“
Ráðlagt að fremja sjálfsmorð
Hildur fær ekki alltaf sérlega góða útreið hjá
svokölluðum netverjum og hún hefur þurft að
sitja undir ýmsum ásökunum þegar hún hefur
haft sig sem mest í frammi og verið kölluð
ljótum nöfnum. Sjálf tekur hún oft sterkt til
orða og vandar fólki ekki endilega kveðjurnar.
En jafnvel þeir sem halda sig á jörðinni og
sleppa dónaskapnum eiga það til að nefna öfg-
ar í samhengi við femínisma og taka Hildi
sem dæmi um svokallaðan öfgafemínista. „Ég
held að þetta öfgatal sé ástæðan fyrir því að
við þurfum á femínisma að halda. Það sem
fólk kallar öfgakennt eru yfirleitt konur að
ræða málin á netinu, leita að leiðum til að
gera heiminn betri og gera þá sem beita of-
beldi ábyrga fyrir því ofbeldi. Mínar leiðir eru
kannski óhefðbundnari, hrista stundum upp í
umræðunni og geta hugsanlega stuðað en það
er alveg sama hvað ég reyni, ég get ekki
komið auga á öfgar í þeim málflutningi. Ég
myndi skilja að vera kölluð öfgakennd ef ég
gengi um göturnar og sparkaði í punga eða
sæti á Lækjartorgi og byggi til vúdúdúkkur
af körlum. Hins vegar verða viðbrögðin við
því sem femínistar leggja fram í umræðunni
oft öfgakennd. Mér finnst öfgakennt þegar
mér er hótað ofbeldi eða ráðlagt að fremja
sjálfsmorð eða sagt að tilvera mín sé sóun á
súrefni. Og er ekki líka öfgakennt hvernig
komið hefur verið fram við konur í árþús-
und?“ spyr hún á móti.
Hefur margoft skipt um skoðun
Það er ljóst að Hildur varð ekki baráttukona
á einni nóttu þótt hún hafi mjög skyndilega
komið inn í opinbera umræðu. Hún segist þó
ekki hafa sérstök markmið eða vera búin að
ákveða hvað hún gerir næst. „Ég vil bara
taka einn dag í einu og ræða þau vandamál
opinberlega og opinskátt sem ég rekst á á ráfi
mínu um heiminn. Mér finnst þetta ótrúlega
gefandi og merkilegt og ég er svo þakklát fyr-
ir að hafa rödd og tækifæri til að koma þess-
um hugsjónum mínum á framfæri. Mér finnst
ég alveg óendanlega heppin. Á sama tíma
finnst mér hvíla á mér ákveðnar skyldur. Mér
finnst ég vera siðferðislega skyldug til að nýta
þetta tækifæri meðan ég hef það. Tala máli
þeirra sem telja sig misrétti beitt. Ég hef
engin önnur áform en að halda því áfram eins
lengi og ég get.“
Hún viðurkennir þó að ekki sé alltaf allt
sem frá henni kemur í skrifum á netinu þaul-
hugsað. „Ég hef alveg í gegnum tíðina misst
út úr mér hluti sem ég hef síðar áttað mig á
að hafi verið vanhugsaðir. Og ég hef auðvitað
margoft skipt um skoðun. Hef bitið eitthvað í
mig og hrópað skoðun mína hátt og áttað mig
síðan á því að ég hefði þurft að hugsa aðeins
lengra eða skoða málið frá öðrum hliðum. En
ég reyni að hafa fyrir reglu að ritskoða mig
ekki eftir á, eyða ekki af netinu einhverju sem
ég hef skrifað heldur frekar árétta að ég viti
betur núna.“
En hvað hvetur hana til að halda áfram?
„Hvatning frá fólki, fyrst og fremst. Fólk
hringir í mig og sendir mér tölvupóst og
stoppar mig á götu til að þakka mér fyrir það
sem ég geri. Það er eldsneytið mitt. Og þegar
sterk réttlætiskennd og rík pexnáttúra koma
saman, þá gerist auðvitað eitthvað svona. Það
er svo skrýtið hvernig pexnáttúran virkar; ég
er pínulítið haldin þeirri ævintýralegu rang-
hugmynd að það sé hægt að finna einhverja
endanlega uppröðun orða sem útskýrir vanda-
málið fyrir öllum í eitt skipti fyrir öll. Ef ég
reyni nógu mikið muni ég á endanum hitta á
þá uppröðun orða sem virkar og ná að sann-
færa fólk um að það ranglæti sem ég finn fyr-
ir sé raunverulegt. Þetta er auðvitað ósk-
hyggja, en hún heldur mér mikið til
gangandi,“ segir Hildur.Morgunblaðið/Ómar
* Ég hef alveg í gegnum tíð-ina misst út úr mér hlutisem ég hef síðar áttað mig á að
hafi verið vanhugsaðir. En ég
reyni að hafa fyrir reglu að rit-
skoða mig ekki eftir á, eyða ekki
af netinu einhverju sem ég hef
skrifað heldur frekar árétta að
ég viti betur núna
„Það sem fólk kallar
öfgakennt eru yfirleitt
konur að ræða málin
á netinu, leita að
leiðum til að gera
heiminn betri og
gera þá sem beita
ofbeldi ábyrga
fyrir því ofbeldi,“
segir Hildur
Lilliendahl
Viggósdóttir.