Morgunblaðið - Sunnudagur - 09.02.2014, Blaðsíða 52

52 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9.2. 2014
„Síðustu sjö ár“ kallar Hanna Pálsdóttir sýn-
ingu sem hún opnar í Anarkíu, listasalnum í
Hamraborg 3 í Kópavogi kl. 14 í dag, laug-
ardag. Segir hún þetta vera yfirlitssýningu á
verkum sínum.
Hanna hóf myndlistarnám eftir að hún fór
á eftirlaun fyrir 14 árum, eftir 38 ára starf í
Búnaðarbankanum. Hún hefur stundað nám í
Myndlistaskólanum í Reykjavík og síðar í
Myndlistaskóla Kópavogs og hjá Bjarna Sig-
urbjörnssyni.
Hanna málar með olíu og er myndlist
hennar óhlutbundin, hún kveðst tjá sig með
djörfum litum. Tíminn, andstæður í tilver-
unni og fegurð náttúrunnar, allt þetta virðist
hafa áhrif á myndsköpun hennar.
HANNA SÝNIR Í ANARKÍU
VERK SJÖ ÁRA
Hanna Pálsdóttir við eitt verkanna sem hún
sýnir í listasalnum Anarkíu í Kópavogi.
Kristrún Helga Björnsdóttir og Þröstur Þor-
björnsson halda tónleika í Norræna húsinu.
Duo verum, sem þau Kristrún Helga Björns-
dóttir flautuleikari og Þröstur Þorbjörnsson
gítarleikari skipa, heldur tónleika í 15:15 tón-
leikasyrpunni í Norræna húsinu á sunnudag
kl. 15.15.
Á tónleikunum flytja þau verk frá ýmsum
tímabilum tónlistarsögunnar. Byrjað verður á
Ítalíu við lok 17. aldar og leikið verk eftir Co-
relli. Þaðan liggur leiðin fram um eina öld, í
klassíkina, og flutt verður verk eftir gítarsnill-
inginn Giuliani. Skref er þá stigið til Argent-
ínu fram á 20. öld og flutt verk eftir Piazzolla.
Þá eru ótalin verk Austurríkismannsins Ta-
kács og Ítalans Locatelli, frá fyrri tíð, en hann
var nemandi Corellis.
TÓNLEIKAR Í 15:15 SYRPUNNI
DUO VERUM
Á sunnudag klukkan 18
hefst í Nýlistasafninu við
Skúlagötu dagskrá sem
kallast „Leikur/ Play“ og er
samhliða rennsli mynd-
bandsverka í Nýló og sýn-
ingarýminu Soloway í
New York. Í tilkynningu
segir að listamenn muni
mætast í leik, og það sé
„vettvangur til þess að
prófa sig áfram og æfa sig fyrir eitthvað sem
er kannski miklu stærra og alvarlegra en leik-
urinn sjálfur, galdurinn felst í því að hann
býður alltaf upp á óvæntar og ófyrirséðar
niðurstöður. Í leik má gera mistök og vitleys-
ur, taka áhættu …“ Listamennirnir sem taka
þátt hafa myndbandsmiðilinn sem sameig-
inlegan útgangspunkt.“ Meðal þátttakenda
eru Irina Arnaut, Theresa Himmer, Hreinn
Friðfinnsson, Curver Thoroddsen, Ragn-
heiður Gestsdóttir, Styrmir Örn Guð-
mundsson og Gjörningaklúbburinn.
REYKJAVÍK OG NEW YORK
LEIKUR Í NÝLÓ
Hreinn
Friðfinnsson
Úr iðrum jarðar“ er heiti sýningar Hildar Ásgeirsdóttur Jóns-son sem verður opnuð á Kjarvalsstöðum í dag, laugardag,klukkan 16. Hildur hefur í rúm fimmtán ár sameinað mál-
aralist og vefnað með því að búa til málverk ofin úr handlituðum
silkiþráðum. Efniviðinn sækir hún í íslenskt landslag sem hún brýtur
upp í flóknu og tímafreku vinnuferli. Hún nam við bandaríska lista-
skóla, er búsett í Cleveland og er virk á sýningarvettvangi í Banda-
ríkjunum. Hildur hefur hlotið ýmsar viðurkenningar, meðal annars
eftirsótt listaverðlaun Cleveland-borgar og styrki frá Ohio Arts Co-
uncil. Flest verkanna á sýningunni á Kjarvalsstöðum voru á einka-
sýningu Hildar á Tang-safninu í New York í haust.
„Ég held áfram að vinna út frá íslenskri náttúru. Verkin á þessari
sýningu eru aðallega unnin út frá ljósmyndum sem ég hef tekið af
steinum, af hraungrýti,“ segir Hildur. „Steinarnir eru aðeins byrj-
unarreitur sex stærstu verkanna á sýningunni en ég vinn öll verkin
með mínu lagi, mála þræðina áður en ég vef þá. Það er sérstakt við
mitt verklag að ég mála þræðina, bæði ívafið og uppistöðuna, áður en
ég vef þá saman.“
Hildur dvelur á Íslandi lungann úr sumrinu og kemur aftur um
jólaleytið, í ferðunum hingað safnar hún myndefni sem hún vinnur
síðan úr á vinnustofu sinni í Cleveland þar sem hún er með stóran
vefstól.
„Ég vinn alltaf úr myndefni sem ég safna hérna,“ segir hún. „Ég
er ekki með vinnustofu hér heldur fer út á land, mynda og upplifi
náttúruna. Hér sæki ég mér hráefni.“
Hildur segir mikilvægt fyrir sig að koma hingað heim með verkin
að sýna. „Mér finnst það mjög gaman og það er mikill heiður fyrir
mig að fá að sýna á Kjarvalsstöðum. Ég er líka spennt að sjá hver
viðbrögðin verða við verkunum hér.“ efi@mbl.is
ÚR IÐRUM JARÐAR Á KJARVALSSTÖÐUM
Ofið út frá ís-
lenskri náttúru
„Það er sérstakt við mitt verklag að ég mála þræðina, bæði ívafið og
uppistöðuna, áður en ég vef þá saman,“ segir Hildur.
Morgunblaðið/RAX
„HÉR SÆKI ÉG MÉR HRÁEFNI,“ SEGIR HILDUR ÁSGEIRS-
DÓTTIR JÓNSSON UM NÁTTÚRU LANDSINS.
Menning
S
nóker Reynisson tekur dindil-
sperrtur á móti mér. Smáhundur
af tegundinni möltugrefill. Í hon-
um eru gestalæti. „Svona, svona,“
segir húsfreyjan, Agnes Löve.
„Langar þig að syngja fyrir gestinn, Snóker
minn? Jæja, við skulum þá bara klára það.“
Hún sest við flygilinn.
Hundurinn fylgir eftir og stillir sér upp,
eins og hver annar ljóðasöngvari. Ég sest,
agndofa. Agnes gefur merki og um leið og
fyrsta nótan streymir fram í stofuna hefur
hundurinn upp raust sína. Hún er glettilega
ómþýð. Svei mér ef öndunin er ekki sam-
kvæmt kúnstarinnar reglum. Furðulegt.
Eftir nokkrar línur missir Snóker áhugann
og skundar fram á gang. „Hann er býsna
lagviss en úthaldið er ekkert sérstakt. Hann
snýr sér fljótt að öðru,“ segir Agnes.
Í þeim orðum töluðum vindur ömmustelp-
an sér inn úr dyrunum, Agnes Tanja Þor-
steinsdóttir, mezzósópransöngkona. Saman
koma þær fram á tónleikum í Norræna hús-
inu á laugardaginn eftir viku kl. 16. Um er
að ræða debúttónleika hinnar 23 ára gömlu
Agnesar Tönju en hún leggur stund á söng-
nám við tónlistarháskólann í Vínarborg.
Boðið verður upp á blandaða efnisskrá á
tónleikunum, íslensk, þýsk, frönsk og rúss-
nesk sönglög og aríur eftir Mozart og fleiri.
„Stelpan er hérna heima í vetrarfríi og okkur
fannst upplagt að hún léti í sér heyra,“ segir
amman og horfir stolt á nöfnu sína. „Ég er
mjög glöð að geta tekið þátt í þessu með
henni.“
Það sætir óneitanlega tíðindum að söngv-
ari debúteri með ömmu sína við slaghörpuna.
Hvorug þeirra hefur heyrt um slíkt áður og
telja næsta víst að það hafi alltént aldrei
gerst hér á landi.
Agnes Tanja hlakkar til tónleikanna og
viðurkennir að hún sé með fiðrildi í mag-
anum. „Við vorum að klára að setja efnis-
skrána saman í gærkvöldi og nú verður ekki
aftur snúið. Ég hef komið fram við smærri
tækifæri áður en aldrei sungið heila tón-
leika.“
Agnes eldri fagnar því jafnframt á tónleik-
unum að sextíu ár eru liðin frá því hún kom
fyrst fram opinberlega, tólf ára að aldri. Það
var í barnatíma útvarpsins og lék hún verk
eftir Bach og Schubert. Tónleikarnir voru
hljóðritaðir og hefur upptakan varðveist. „Ég
hafði að vísu spilað eitthvað áður en þetta er
fyrsta upptakan og gaman að halda upp á
það,“ segir Agnes.
„Þá um haustið réðst ég sem organisti í
barnamessum í Laugarneskirkju svo starfs-
ferill minn telur orðið sextíu ár. Það var mik-
ið fjör í barnamessunum og þakið ætlaði
hreinlega að rifna af kirkjunni þegar ég spil-
aði „Áfram kristsmenn, krossmenn“ og troð-
full kirkjan söng með. Þar eignaðist ég líka
mína fyrstu aðdáendur því það voru gjarnan
tveir til þrír litlir gæjar sem fylgdu organist-
anum heim eftir messu.“
Af annarri kynslóð tónlistarfólks
Fjölmargar upptökur með píanóleik Agnesar
eru varðveittar í safni Ríkisútvarpsins og
hefur hún verið að fara yfir þær að und-
anförnu með útgáfu í huga. Rúsínan í pylsu-
endanum verða svo tónleikarnir á laugardag-
inn en þeir verða hljóðritaðir. „Það verður að
vera eitthvað nýtt á svona plötu, annað væri
bara blöff,“ segir Agnes og brosir.
Tónlist sem fag er ekki eldri á Íslandi en
svo að Agnes heyrir til annarri kynslóð.
Kennarar hennar voru fyrsta kynslóðin.
Sumir hverjir komu meira að segja að utan,
svo sem dr. Róbert Abraham Ottósson og dr.
Victor Urbancic. Frábærir menn báðir tveir,
að sögn Agnesar, sem við eigum margt að
þakka. Hún lærði einnig hjá Rögnvaldi Sig-
urjónssyni og hann ber eiginlega ábyrgð á
því að hún lagði fyrir sig píanóleik. „Rögn-
valdur var afburðaskemmtilegur maður og
ég gaf mér að allir píanóleikarar hlytu að
vera svona skemmtilegir.“
Hún hlær.
Agnes lærði í Leipzig, í sama skóla og Jón
Leifs og Páll Ísólfsson, og naut skólavist-
arinnar. Hart gat þó verið í ári. „Ég fór utan
1960, átján ára gömul. Ári síðar kom múrinn
og þá breyttist margt til hins verra. Á
löngum köflum var hvorki til matur í búð-
unum né kol til að hita húsin. Samt vorum
við þarna í sjö ár og báðir synir mínir eru
fæddir í Leipzig.“
Heimurinn er lítill og svo merkilega vill til
að einn kennara Agnesar í Leipzig var faðir
kennara Agnesar Tönju í Vínarborg. Regine
Köbler heitir hún og er væntanleg til lands-
ins til að vera viðstödd tónleikana. Af því til-
efni mun Agnes Tanja syngja tvö lög eftir
föður hennar.
Agnes Tanja byrjaði í píanónámi en henn-
ar ástríða var alltaf söngur. „Hún tilkynnti
okkur sex eða sjö ára að hún ætlaði að verða
óperusöngkona og syngja í stóru óperunni í
New York þegar hún yrði 21 árs. Þetta var
merkilegt í ljósi þess að barnið þekkti engan
óperusöngvara,“ segir amma hennar.
Agnes Tanja man ekki hvers vegna hún
var svona ákveðin en það hljóti þó að tengj-
ast því að tónlist var allt í kringum hana í
æsku. Hún lauk framhaldsprófi frá Tónlistar-
skóla Garðabæjar í bæði söng og píanóleik
aðeins átján ára gömul og er nú á þriðja ári í
söngnámi í Vínarborg. Var í hópi tíu nem-
enda af 180 sem valdir voru inn í skólann.
Agnes Tanja segir yndislegt að koma heim
og vinna með ömmu sinni. „Píanóleikararnir
úti eru fínir en þeir þekkja mig ekki eins og
amma. Við náum afar vel saman. Ég held að
það sé skapgerðin bak við nafnið. Það tengir
okkur traustum böndum,“ segir Agnes Tanja.
Spurð hvort amma hennar hlífi henni við
æfingarnar skella þær báðar upp úr.
MARGT ER LÍKT MEÐ SKYLDUM
Eldskírn með ömmu
AGNES TANJA ÞORSTEINSDÓTTIR MEZZÓSÓPRANSÖNGKONA HELDUR SÍNA FYRSTU EINSÖNGSTÓNLEIKA Í
NORRÆNA HÚSINU UM NÆSTU HELGI. AMMA HENNAR, AGNES LÖVE, LEIKUR MEÐ HENNI Á PÍANÓ.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is