Morgunblaðið - Sunnudagur - 01.06.2014, Qupperneq 53

1.6. 2014 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 53
þykir þó miður að bókgreinum sé ennþá gert
hærra undir höfði þar á bæ en verkgreinum.
Það sé tímaskekkja. Hún fór í vettvangsnám í
Hofsstaðaskóla sem varð til þess að Hilmar
Ingólfsson, þáverandi skólastjóri, réð hana í
fulla kennslu sem smíðakennara við skólann
síðasta árið sem hún var í kennaraháskól-
anum, 2004-05. Stundataflan í Hofsstaðaskóla
var löguð að stundatöflunni í Kennaraháskól-
anum. „Hér hef ég verið síðan.“
Auk smíðanna bað Hilmar Sædísi að kenna
nýsköpun.
„Hvernig á ég að gera það?“ spurði hún.
„Þú finnur út úr því,“ svaraði Hilmar.
Það var svar að hennar skapi. Þýddi að hún
hafði algjörlega frjálsar hendur við mótun
starfsins. „Ég þakkaði bara pent fyrir traust-
ið. Ég er að eðlisfari mjög hreinskiptin og það
hefur komið sér vel í þessu starfi.“
Dyggilega studd af skólanum
Sædís segir skólann til að byrja með ekki
hafa haft sérlega mikinn áhuga á starfinu og
til að mynda ekki áttað sig almennilega á mik-
ilvægi nýsköpunarverðlaunanna. Þannig mætti
yfirstjórn skólans ekki þegar verðlaunin voru
veitt í fyrsta sinn enda þótt Hofsstaðaskóli
væri leystur út með gulli. „Hefði þetta verið
Stóra upplestrarkeppnin hefðu menn ekki
bara mætt heldur setið brosandi á fremsta
bekk,“ segir Sædís.
Þessi afstaða breyttist þó fljótt því að Sæ-
dís lét í sér heyra og allar götur síðan hefur
skólinn stutt dyggilega við bakið á henni og
nýsköpunarstarfinu. „Það er rosalega öflug
list- og verkgreinakennsla hérna í Hofs-
staðaskóla og mikið lagt upp úr þeim þætti í
menntun nemenda. Ég myndi heldur aldrei
vinna hér ef starfið væri ekki metnaðarfullt
og gott starfsfólk. Það skiptir mig líka miklu
máli hvað ég og textílkennarinn eigum
ánægjulegt og gott samstarf. Ég finn að
skólastjórnendur eru stoltir af mínu fram-
lagi og það er mér mikil hvatning. Aðstaðan
fyrir smíðakennslu og nýsköpunarstarfið
mætti að vísu vera betri og það stendur til
bóta. Framkvæmdir við nýja álmu hér við
skólann eru að hefjast og þangað flytur
smíða- og nýsköpunarstarfið á næsta ári.“
Til að hvetja nemendur til dáða efndi Sæ-
dís til keppni innan skólans sem notið hefur
mikilla vinsælda. 5. bekkur keppir í nýsköp-
un en 6. bekkur í hönnun. Marel styrkir
báðar keppnir.
Sædís kann ofboðslega vel við sig í
kennslunni. „Ég hef alltaf átt auðvelt með
að vinna með fólki, ekki síst börnum. Mér
gengur vel að halda aga, sem er lykilatriði í
kennslu, og bý að góðri þekkingu í sambandi
við einelti. Fyrir vikið held ég sérstaklega
utan um þau börn sem eru minnimáttar eða
eiga erfitt uppdráttar.“
Eitt er hún þó ósátt við – launin. „Þau
eru langt fyrir neðan okkar virðingu. Hvern-
ig sem á það er litið. Bæði almennt og svo
er það algjörlega óásættanlegt að við verk-
greinakennarar séum á lægri launum en
umsjónarkennarar. Rökin fyrir því eru eng-
in. Við höfum sömu menntun og erum með
sömu börnin, og gott betur. Það koma allir
nemendur skólans í list og verkgreinar, það
koma því til mín um 450 nemendur yfir vet-
urinn og ímyndaðu þér alla vinnuna við sam-
setningu á öllum þessum verkefnum. Ég hef
ríka réttlætiskennd og henni er misboðið.
Gróflega misboðið.“
Hún vitnar í mannauðsstefnu Garðabæjar
í þessu sambandi. „Þar stendur að bæj-
arfélagið vilji hæft og ánægt fólk til starfa.
En þarf þá ekki að borga því mannsæmandi
laun?“
Kallar mig „sparibauk“
Sædís lætur ekki bara til sín taka í vinnunni,
ekki er langt síðan hún tók heimili sitt í
Hafnarfirðinum í gegn. Algjörlega eftir sínu
höfði. „Maðurinn minn er löngu búinn að sjá
og viðurkenna að hugmyndirnar mínar eru
oftast mjög góðar og flottar og er alveg
hættur að leggja eitthvað vanhugsað til mál-
anna,“ segir hún hlæjandi. „Hann sér líka að
ég er með góðar lausnir. Í ofanálag kallar
hann mig „sparibauk“, þar sem ég nýti allt.
Það getur komið sér vel að henda engu.“
Hún hlær.
Saman hjálpast hjónin, Sædís og Valur
Ragnar Jóhannsson, svo að við að útfæra
lausnirnar enda handlagin bæði tvö.
Spurð um áhugamál tilgreinir Sædís fyrst
fjölskylduna. Hún á þrjú börn, Sigurstein
Arndal, viðskiptastjóri hjá Vodafone, Reyni
Örn Reynisson, sem er að ljúka prófi í sál-
fræði og Hildi Berglindi Arndal, leikkonu í
Borgarleikhúsinu, og reynir að verja eins
miklum tíma með þeim og allri fjölskyldunni
og unnt er.
Þá þykir henni fátt skemmtilegra en að
elda góðan mat og gera góða veislu. „Mér
finnst ekki síður mikilvægt að bera matinn
fallega fram en að elda hann, ekki má
gleyma dinner-tónlistinni og logandi arineld.
Það gefur máltíðinni aukið gildi.“
Loks nefnir hún garðyrkju en þar fær
Sædís útrás fyrir sköpunarþörf sína. „Við
erum með mjög fallegan garð í hrauninu, al-
gjöra draumaparadís. Þar er yndislegt að
vera og skapa. Sköpunin hefur gríðarleg
áhrif á hugsun okkar og viðhorf til lífsins.“
„Sigurinn liggur samt ekki í bikurunum, heldur sköpunargáfu
barnanna. Það er alltaf jafnánægjulegt þegar tekst að virkja hana,“
segir Sædís S. Arndal, smíðakennari við Hofsstaðaskóla í Garðabæ.
Morgunblaðið/Kristinn
Sædís ásamt ömmustelpunni sinni, Andreu Marý Sigurjónsdóttur, við verðlaunaafhendinguna.
Morgunblaðið/Árni Sæberg