Morgunblaðið - 20.09.2014, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. SEPTEMBER 2014
✝ SigurðurHrafn
Tryggvason fædd-
ist 7. nóvember
1949. Hann lést 1.
september 2014.
Foreldrar hans
voru Sigurlína
Gísladóttir, f. 5.4.
1923, d. 6.11. 1981,
og Tryggvi Sig-
urðsson, f. 17.6.
1919, d. 18.6. 1992,
leiðir þeirra skildi. Systkini
sammæðra eru Kolbrún Ingi-
björg Benjamínsdóttir, f. 1952,
og Margrét Benjamínsdóttir, f.
1954, samfeðra eru Sigurþór
Tryggvason, f. 1955, og Ólafur
Tryggvason, f. 1960.
Eiginkona Sigurðar er Guð-
björg Hofland Traustadóttir, f.
27.4. 1951. Foreldrar hennar
voru Hulda Hofland Karlsdóttir,
f. 18.7. 1923, d. 22.3. 1967, og
Tryggvi Hrafn Hofland
Tryggvason, f. 30.12. 2011, og b)
Emilía Guðbjörg Hofland
Tryggvadóttir, f. 12.2. 2014.
Sigurður hóf ungur störf hjá
Grænmetisverslun ríkisins, þar
vann hann sem verkstjóri og
seinna meir sem matsmaður í
jarðrækt. Sigurður starfaði hjá
Þórscafé til fjölda ára, fyrst sem
dyravörður svo yfirdyravörður
og síðar sem hægri hönd eig-
andans. Sigurður starfaði hjá
þessari sömu fjölskyldu í hart-
nær 35 ár, meðal annars sem
staðarhaldari á Hótel Valhöll á
Þingvöllum og seinna meir sem
hótelstjóri á Hótel Örk í Hvera-
gerði. Síðustu árin rak hann
Hótel Hlíð í Ölfusi ásamt sum-
arhúsum á Núpum. Árið 2007
stofnuðu þau Sigurður, Berg-
lind og Guðbjörg Hoflandssetrið
í Hveragerði, veitinga- og pítsu-
stað. Þar lagði hann hjarta sitt í
að setja mark sitt á fjölskyldu-
staðinn sem fjölskyldan rekur
og starfar enn.
Útför Sigurðar fer fram frá
Hveragerðiskirkju í dag, 20.
september 2014, og hefst at-
höfnin kl. 14.
Trausti Runólfsson,
f. 29.9. 1923, d.
22.9. 1998. Börn
Sigurðar og Guð-
bjargar eru: 1)
Berglind Hofland
Sigurðardóttir, f.
8.5. 1971. Dóttir
hennar er Eva
Dögg Hofland, f.
22.1. 1989, sam-
býlismaður Evu er
Guðmundur Kjart-
ansson, f. 2.10. 1981, dóttir
þeirra Berglind María Hofland
Guðmundsdóttir, f. 14.9. 2012. 2)
Tryggvi Hofland Sigurðsson, f.
12.8 1976, eiginkona hans var
Linda Bolbro Christiansen, f.
30.1. 1978, þau skildu. Barn
þeirra er Ísabella Hofland
Tryggvadóttir, f. 21.10. 1999.
Maki Tryggva er Hjördís Harpa
Wium Guðlaugsdóttir, f. 6.8.
1981. Börn þeirra eru a)
Elsku Siggi minn! Það er
þyngra en tárum tekur að kveðja
þig. Við höfum átt svo mörg og
góð ár saman og óteljandi minn-
ingar sem ég nú varðveiti í hjarta
mér. Á þessari stundu þegar ég
kveð þig, elskan mín, er ég þakk-
lát fyrir fjársjóðinn okkar; börn-
in okkar, barnabörnin og lang-
afa- og ömmubarnið, já, það eru
margar sólir á lofti og þeim bara
fjölgar ef Guð lofar. Þú varst svo
stoltur og glaður og helgaðir
okkur líf þitt svo áreynslulaust
að mér fannst og varst alltaf með
bros á vör. Það tekur samt á að
horfa á eftir þér. Við vorum sam-
an öllum stundum og mér fannst
eins og við værum í raun og veru
bara eitt. Ef ég ætti að lýsa þér
með einu orði þá er orðið ynd-
islegastur. Bæði sem eiginmaður
og faðir, vinur og félagi. Ég
þakka þér hlýjuna, ástina og þá
einstöku tryggð sem einkenndi
allar okkar stundir jafnt í leik
sem starfi. Við vissum auðvitað
að við værum ekki eilíf í jarðríki
en ást okkar er að sönnu eilíf. Nú
er víst komin kveðjustund að
sinni en síðar munum við samein-
ast á ný, það er ég sannfærð um.
Þangað til bið ég Guð að blessa
þig og varðveita.
Guðbjörg Hofland
Traustadóttir (Gullý).
Elsku yndislegi, góði pabbi
minn, mikið sakna ég þín, hjarta
mitt er brostið.
Þið mamma hafið verið stoð
mín í gegnum lífið. Hvað getur
maður hugsað á svona stundum?
Þetta er svo óréttlátt, loksins
þegar þú ferð í frí til að slaka á
þá tekurðu það alla leið inn í ei-
lífðina. Þú varst kletturinn henn-
ar mömmu, við munum hugsa um
hana fyrir þig, þú varst klettur-
inn minn, þú hefur stutt mig í
gegnum súrt og sætt í lífinu, fyr-
ir það er ég þakklát. Vildi óska
þess að ég hefði sagt þér oftar
hversu mikið ég elska þig pabbi
minn. Allar ljúfu og góðu stund-
irnar sem við höfum átt saman í
gegnum tíðina mun ég varðveita
og geyma eins og gullin mín og
deila þeim með barnabörnunum,
betri afi er ekki til. Berglind
María kemur hlaupandi inn á
Hoflandssetrið og inn í bakara-
herbergi og kallar: „Hvar er afi?“
Þú hefur reynst Evu minni svo
vel enda hefur hún misst mikið
eins og við hin, þú skilur eftir
stórt skarð, elsku kall. En nú ert
þú á betri stað og enginn lasleiki
eða þreyta lengur. Það verður
skrýtin tilfinning að halda áfram
án þín, að vinna án þín, er búin að
vinna þér við hlið síðan ég man
eftir mér; hvert á ég að snúa mér
og leita ráða? Þú varst límið sem
hélt okkur öllum saman. Við
munum standa saman litla fjöl-
skyldan og styrkja hvert annað í
sorginni. Tilveran er fátækari án
þín. En friðinn ertu búinn að
finna elsku pabbi minn, mun
sakna þín endalaust. Þín dóttir,
Linda.
Ég er fæddur síðsumars 1976,
en minnist þess ekkert sérstak-
lega. Smám saman fóru nú minn-
ingarnar að aukast og þroskast
og það fóru að mótast minningar
um mikinn mann, pabba minn.
Fyrstu minningarnar voru af af-
ar sterkum manni sem gat teygt
sundur þrjá gorma, beyglað kók-
tappa með annarri og troðið ofan
í flösku. Hann gat rekið niður
girðingarstaur í einni sveiflu,
haldið á mér á öxlunum meðan
hann hoppaði milli steina yfir
heilu stórfljótin og sparkað í
væna skítaþúfu í leiðinni. Þetta
eru svona fyrstu minningarnar
um þennan mikla mann, hann
pabba.
Einnig á ég minningar um
pirraðan strákpjakk sem reyndi
að vekja pabba sinn til að gera
eitthvað skemmtilegt annað en
að sofa en hann var alveg harð-
duglegur vinnuþjarkur og þurfti
að sjálfsögðu hvíld inn á milli.
Þetta endaði oftast með því að
við lentum í rosaslag, a.m.k. að
mínu mati, enda var ég bara um
átta ára. Ég veit nú ekki hvor var
eldri því pabbi smellti mér á milli
lappanna og prumpaði á mig, eða
kitlaði mig þar til ég fór að hág-
renja og kallaði á mömmu.
Svo kom nú að því að maður
þroskaðist aðeins og við pabbi
urðum félagar. Við fórum að
veiða saman. Við fórum upp í
Kjós að sinna hestunum, húktum
í ísköldum bílskúrum að gera við
einhverjar bíldruslur og oftar en
ekki fórum við pylsubíltúra niður
á höfn. Ég fór ansi oft með hon-
um í vinnuna að telja kartöflur í
Grænmetinu. Við áttum einnig
fjöldamargar lyftuferðir saman í
glerlyftunni í Þórscafé. Margar
minningar á ég úr sveitinni sitj-
andi í gömlum Zetor að tæta gras
og berja hausnum í gluggann, en
hann nuddaði alltaf hausinn á
mér og sagði að þetta myndi nú
gróa áður en ég gifti mig. Einar
bestu minningarnar á ég eftir að
við fluttum í Hveragerði, ég 14
ára, og pabbi byrjaði að vinna á
Hótel Örk. Fyrst um sinn bjó ég
stundum á hótelherbergi sem
þótti nú ekkert lítið flott, en það
voru fríðindi sem pabbi hafði.
Vinskapur okkar pabba jókst
með ári hverju og alltaf kenndi
hann mér eitthvað nýtt; hvernig
skal koma fram við náungann,
hvernig á að standa sig í vinnu,
hvernig maður á að bera virðingu
fyrir eldra fólki. Já, pabbi minn
kenndi mér flestöll gildi sem ég
kann og fer eftir. Eitt skipti sinn-
aðist okkur pabba og voru það
hræðilegir tveir sólarhringar en
eftir það höfðum við aldrei verið
betri vinir. Pabbi var besti vinur
minn og langar mig að þakka
honum fyrir alla bíltúrana og
góðu samtölin, allar veiðiferðirn-
ar og að kenna mér að hnýta öng-
ul. Mikið á ég eftir að sakna allra
skemmtilegu stundanna eins og
að fá okkur einn kaldan; allra
góðu faðmlaganna, allra
skemmtilegu símtalanna, allra
góðu ráðanna, allrar umhyggj-
unnar. Ég á þér allt að þakka, þú
varst besti vinur minn.
Hvíldu í friði elsku pabbi
minn. Það kemur sá tími að við
hittumst á ný, en þangað til farðu
vel með þig og alla kringum þig.
Ég gæti skrifað endalaust um þig
en bestu minningarnar verða
geymdar á góðum stað, hjarta-
stað. Þinn sonur
Tryggvi (Lilli).
Mig langar með þessum orð-
um að minnast tengdaföður míns
og vinar.
Ég fékk þann heiður að kynn-
ast þessum höfðingja fyrir fimm
árum, þó svo að mér hafi fundist
ég hafa þekkt hann alla mína ævi.
Hann sagði lítið, hugsaði mun
meira og svo þegar kom að því að
segja það sem segja þurfti
hlustuðu allir. Það má því með
sanni segja að hann hafi leynt á
sér. Hann var maður sem allir
þekktu, en ekki allir þekktu hann
eins og við fjölskyldan. Hann var
hetjan. Heimili hans var ávallt
opið öllum þeim sem þurftu, að
nóttu sem degi. Á ævinni kynn-
umst við fjölmörgum, sumir
skilja eftir sig spor. Siggi var
einn af þessum sem skildu eftir
sig spor, gæfuspor sem vert er að
fylgja eftir. Hann var maður orða
sinna, sanngjarn en jafnframt
harður húsbóndi en ljúfur sem
lamb þegar kom að yngstu kyn-
slóðinni. Innan um fjölskyldu
sína var hann afslappaður, lék á
als oddi og var hrókur alls fagn-
aðar. Hann var maðurinn sem
allir litu upp til og hefur hann
kennt mér að þolinmæði er
dyggð. Hann var ekki bara
tengdapabbi minn, hann var
sannur vinur. Hann veigraði sér
aldrei við að ganga í hlutina,
gekk hreint til verks. Ein
ógleymanleg stund var þegar
hann kom seint að kvöldi til okk-
ar Tryggva, nokkrum dögum fyr-
ir Spánarferðina miklu. Hann
sveif á skýi, hann var svo yfir sig
spenntur og jákvæður. Hann
ljómaði, svona var Siggi.
Það er svo margt sem kemur
upp í hugann þegar ég lít til
baka, þegar ég horfi á litlu krílin
sé ég hversu mikinn fjársjóð
hann hefur skilið eftir. Hann var
svo dyggur aðdáandi barnanna
sinna, svo ekki sé minnst á afa-
börnin. Börnunum mínum sýndi
hann mikla þolinmæði, sérstak-
lega nafna sínum, Hrafninum
sínum. Siggi hefur ábyggilega
séð margt í honum sem hann
kannaðist við, enda mjög uppá-
tækjasamir báðir tveir. Ég mun
kenna börnunum mínum gildin
hans Sigga, heiðarleikann, dugn-
aðinn og ekki síst húmorinn. Nú
er spurning hver tekur við og fer
í gervi frænku. Það er sælla að
gefa en þiggja voru lífsgildin
hans tengdapabba. Hann Siggi
var staðfastur og trúr sínum
skoðunum, hann gat verið ósam-
mála en borið mikla virðingu fyr-
ir því sem aðrir höfðu fram að
færa. Ef honum varð á gat hann
komið og beðist afsökunar, þann-
ig maður var Siggi. Hann var
alltaf mættur fyrstur manna til
aðstoðar, sama hversu stórt
verkefni það var. Hann var mað-
urinn sem stóð hvað lengst vakt-
ina, var fyrstur á staðinn og síð-
astur heim. Hann lagði grunninn
og við höldum ótrauð áfram
verkum hans. Nú er komið að
okkur að standa vaktina.
Ég kveð þig með þessum orð-
um:
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý.
Því burt varst þú kallaður á örskammri
stundu
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða
svo fallegur, einlægur og hlýr.
En örlög þín ráðin, mig setur hljóða
við hittumst ei aftur á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú geyma
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ók.)
Hvíldu í friði, elsku Siggi.
Minning þín lifir í hjörtum
okkar.
Þín tengdadóttir,
Harpa.
Elsku yndislegi afi minn,
manstu þegar við vorum að stel-
ast niður í búrið á Hótel Örk og
þú gafst mér alltaf eitthvað gott í
vasann og kallaðir mig alltaf
E.D. eða bara alltaf þegar eitt-
hvað bjátaði á og þú gerðir allt
svo jákvætt. Það er stærsta
minning mín um þig, alltaf svo
góður, alltaf til í að hjálpa og þú
kenndir mér svo margt, varst
mér eins og pabbi og þú og amma
voruð nú ekkert sjaldan spurð að
því hvort ég væri dóttir ykkar.
Ég trúi varla ennþá að ég geti
ekki hringt í þig og spjallað um
alla heima og geima og hringt í
þig til að segja þér hvernig stað-
an er í leiknum þar sem þú varst
varla farinn að þora að horfa á
leik lengur. Eða að ég geti ekki
farið með þér til útlanda aftur og
heyrt þig oft minnast á hvort ég
sé nú ekki örugglega með pass-
ann minn. Finnst svo ótrúlega
sárt að vera niður á Hoflandsetri
án þín, það er ekki eins, sérstak-
lega þegar Berglind er með mér
því hún var svo vön að fá algjört
Sigurður Hrafn
Tryggvason
Davíð
útfararstjóri
Jóhanna Erla
guðfræðingur
útfararþjónusta
Óli Pétur
útfararstjóri 551 3485 • udo.is
✝
Eiginmaður minn og fjölskyldufaðir,
HEIMIR BJARNASON
læknir,
lést að morgni miðvikudagsins
17. september.
María Gísladóttir og fjölskylda.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, systir,
mágkona og amma,
MAGNEA EYRÚN JENSDÓTTIR,
Háteigi 20,
Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
miðvikudaginn 17. september.
María Ísabel Grace Fisher, Unnar Sveinn Stefánsson,
Róbert Jens Fisher, Bryndís Lúðvíksdóttir,
Magnea Lynn Fisher, Ellert Hannesson,
Halldóra Jensdóttir, Ari Sigurðsson,
Eygló Jensdóttir,
Jóhanna Jensdóttir, Sehner, Erich Sehner
og barnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
INGIBJÖRG MARKÚSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Sóltúni,
Reykjavík,
andaðist þriðjudaginn 16. september.
Útför hennar fer fram frá Langholtskirkju
fimmtudaginn 25. september kl. 15.00.
Marta Katrín Sigurðardóttir, Halldór Sigdórsson,
Áslaug Brynja Sigurðardóttir, Birgir Ólafsson,
Ármann Óskar Sigurðsson, Fríða Björnsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
GUTTORMUR JÓNSSON,
Bjarkargrund 20,
Akranesi,
sem lést sunnudaginn 14. september verður
jarðsunginn frá Akraneskirkju miðvikudaginn
24. september klukkan 14.00.
Aðstandendur hafa hug á að vinna bók um skapandi starf
Guttorms á sviði húsgagnasmíði, forvörslu og listsköpunar.
Þeir sem hafa hug á að leggja málefninu lið geta lagt inn á
reikninginn: Völundur - banki 0236-13-110118. Kt.
2606637399.
Emilía Petrea Árnadóttir,
Helena, Lárus og fjölskyldur.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
GUÐFINNA BJÖRGVINSDÓTTIR,
Drekavöllum 18,
Hafnarfirði,
lést mánudaginn 15. september á
Landspítalanum við Hringbraut.
Útför hennar fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju þriðjudaginn
23. september kl. 13.00.
Sigurður G. Emilsson,
Emil Sigurðsson, Gerður Guðjónsdóttir,
Björgvin Sigurðsson, Sigurbjörg M. Sigurðardóttir,
Ingvar Sigurðsson, Rósa Dögg Flosadóttir
og barnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, sonur, bróðir og afi,
HALLDÓR GUNNAR ÓLAFSSON,
lést á Landspítalanum við Hringbraut,
miðvikudaginn 18. september eftir stutt en
erfið veikindi. Fjölskyldan vill þakka veittan
stuðning.
Útför verður auglýst síðar.
Ólafur Á Sigurðsson, Kristín Guðjónsdóttir,
Ásgeir Halldórsson, Ragnhildur Dóra Elíasdóttir,
Arndís Halldórsdóttir, Bergþóra Gná Hannesdóttir,
Sigurður Halldórsson, Kristrún Björg Nikulásdóttir,
Karítas Alda Ásgeirsdóttir,
Björg, Sigurður og Ólafur, Ólafsbörn.