Læknablaðið - 15.07.2001, Síða 45

UMR/EÐA & FRÉTTIR / ÚTSKRIFT ÚR LÆKNADEILD
Nýkandídatar í móttöku LÍ.
Ljósm.: Bára.
Hvert svo sem lífshlaup ykkar verður þá skuluð
þið fyrst og fremst leggja stund á uppbyggilega
gagnrýni fremur en persónulegan meting og muna
það eitt, að með bestu eigindum mannsins er að
kunna að deila kjörum hvert með öðru og gleðjast
yfir velgengni hvers annars. í Hannesar Árnasonar
fyrirlestrum sínum Einlvndi og marglyndi segir
Sigurður Nordal: „Mertn dástað metorðum og titlum,
alls konar persónulegu glingri og glysi, í stað þess að
leita sjálfs manngildisins. Menn festa hugann við alls
konar sjónhverfingar þjóðfélagsins og grímubúninga
menningarinnar í stað hlutanna sjálfra. Hver
manneskja er aðdáanleg í sjálfri sér, það afhenni sem
er satt og eðlilegt, enþaðer ekki víst,aðsú falsmynd af
sjálfri sér sem hún vill vera, eða aðrir vilja dást að, eigi
sér nokkurn rétt til aðdáunar. “
Pað er hollt hverjum lækni að leggja stund á
rannsóknir, hafi hann til þess metnað. Sá metnaður
að leita sannleikans er heilbrigður. Þær rannsóknir,
sem stundaðar eru af sköpunarþörf, metnaði og
ástríðu verða yfirleitt samferðamönnum til gagns,
fylgi þeim hin barnslega óspillta undrun og lotning
fyrir viðfangsefninu, manninum sjálfum.
En engin er rós án þyrna. Menn eiga að finna
kröftum sínum viðnám við vísindaiðkun og með
þeim hætti einum leiðir hún til aukins þroska og full-
nægju. Rannsóknir sem og starf læknisins eru ekki
teknar út með sældinni og það vissi Hippókrates:
„Ars longa vita brevis, occasio praeceps, experientia
fallax, judicium difficile. “ I áðurnefndum fyrir-
lestrum gerir Sigurður Nordal undrunina að
umtalsefni með eftirfarandi hætti: „Bak við eyði-
mörkina er ný útsýn og nýr skilningur. Þar undrast
menn stjörnurnar og blómin sem vísindamenn,
manneskjurnar sem skáld og sálfrœðingar, yftrborð
hlutanna sem málarar. En alltaf undrast menn ef rétt
er séð. Því undrunin er ekki eingöngu upphaf allrar
visku og speki, eins og Platón sagði, heldur líka endir
hennar. Hvar sem við leitum fyrir okkur að vita og
skilja, finnum við að lokum ómœlandi haf og
óleysandi gátur. Og gagnvart því er aðeins ein afstaða
til: að beygja kné sín og undrast. “
Að þessum orðum sögðum vil ég óska ykkur, nýir
kandídatar, til hamingju með þennan áfanga í lífi
ykkar og bjóða ykkur velkomin í Læknafélag íslands,
sem er stéttarfélag ykkar, hagsmunafélag og fagfélag
eins og segir um lilgang félagsins í lögum þess. Af
þessu tilefni vil ég biðja ykkur um að taka við lögum
félagsins og viðaukum um dómstóla þess og Codex
Ethicus íslenskra lækna um leið og þið undirritið
eiðstafinn. Að svo mæltu vil ég gefa Reyni Tómasi
Geirssyni, forseta læknadeildar orðið.“
Heitorð lækna
Ég sem rita nafn mitt hér undir, lofa því og legg við drengskap minn
að beita kunnáttu minni með fullri alúð og samvizkusemi,
að láta mér ávallt annt um sjúklinga mína án manngreinarálits,
að gera mér far um að auka kunnáttu mína í læknafræðum,
að kynna mér og halda vandlega öll lög og fyrirmæli er lúta að störfum lækna.
Hildur Björg
Ingólfsdóttir
undirritar Heitorð
lœkna.
Ljósm.: Bára.
Læknablaðið 2001/87 641