Skessuhorn - 26.11.2014, Qupperneq 40

40 MIÐVIKUDAGUR 26. NÓVEMBER 2014
Væntalega er það talsvert átak að
taka sig upp með sex manna fjöl-
skyldu, yfirgefa jörð og bústofn,
flytja landshorna á milli og hefja há-
skólanám. Þetta gerði Ólöf María
Brynjarsdóttir 34 ára. Hún bjó með
kindur og ungnaut á Ferjubakka í
Borgarfirði ásamt manni sínum
Sveini Þórólfssyni húsasmið og
fjórum börnum á aldrinum fjög-
urra til fjórtán ára. Það sem meira
er; móðir hennar, Birna Konráðs-
dóttir á Borgum, fór einnig norður
og er með dóttur sinni í Háskólan-
um á Akureyri þar sem þær mæðg-
ur stunda nám sem kallast nútíma-
fræði.
Nútími í löngu
samhengi
„Þetta er einstaklega skemmtilegt
nám og nafnið á því kallar fram
margar spurningar frá fólki. Nú-
tíminn spannar nokkuð langt tíma-
bil hjá okkur því við miðum við að
upphaf hans hafi verið með frönsku
byltingunni árið 1792. Þá var iðn-
byltingin að hefjast og borgarsam-
félagið að festast í sessi. Þetta nú-
tímaskipulag sem við þekkjum var
að hefja innreið sína. Við tökum
á þessu öllu í mjög víðum skiln-
ingi,“ segir Ólöf María þegar hún
er spurð um námið. „Þetta heyrir
undir hug- og félagsvísindadeildina
hér. Eiginlega er allt það besta úr
félagsvísindunum tekið upp í þessu
námi og nokkuð víða komið við og
leitað eftir breiðri þekkingu á þró-
un samfélagsins. Þetta er blanda af
heimspeki, siðfræði og samfélags-
fræði svo ég nefni eitthvað. Það er
eiginlega tekið það besta úr öllu.
Þetta er fyrir svona „besserwisser“
eins og mig eða svona sjálfvita, eins
og farið er að kalla þetta. Það er
mjög gott heiti á þessa manngerð.
Ég nota það óspart.“
Fer til Kanada
sem skiptinemi
Ólöf María segir að trúarbragða-
fræði sé sitt áherslusvið í nám-
inu og þar sem það sé ekki kennt
í Háskólanum á Akureyri fari hún
sem skiptinemi til Kanada næsta
haust ásamt bestu vinkonu sinni úr
HA, en skólinn er með tengsl við
nokkra háskóla í Kanada. Að sjálf-
sögðu tekur Ólöf fjölskylduna með
sér þangað líka. Hún er nú á öðru
ári í Háskólanum á Akureyri og
segist mjög ánægð með námið og
skólann. „Ég var búin að fara einn
vetur í Háskólann á Bifröst áður í
grunnnámi fyrir háskólanámið og
það voru nokkur viðbrigði í fyrstu
að koma hingað norður. Hóparnir
sem ég var í tímum með voru miklu
fjölmennari en ég þekkti á Bifröst
og ég varð talsvert óörugg í fyrstu.
Svo kom það bara í ljós að kenn-
ararnir hér virtust alltaf hafa tíma
til að hlusta á mann utan kennslu-
stunda, svara spurningum sem ég
kom ekki að og aðstoða mig á all-
an hátt. Þetta er alveg yndisleg-
ur skóli og mjög góður. Þeir sem
kenna okkur hér eru fræðimenn á
heimsklassa.“
Frændinn fóðrar
bústofninn
Fjölskyldan tók á leigu einbýlishús í
Glerárþorpinu á Akureyri í göngu-
færi við háskólann. „Mamma er svo
í íbúð sem er í kjallaranum. Við
vorum búin að athuga með íbúð á
stúdentagörðum að það virtist bara
alls ekki gert ráð fyrir námsmanni
með svona stóra fjölskyldu því yfir-
leitt voru íbúðirnar ekki stærri en
tveggja eða þriggja herbergja og
mest 80 fermetrar,“ segir Ólöf.
Yngsta barnið þeirra hjóna er fjög-
urra ára og er enn í leikskóla en hin
þrjú eru í grunnskóla, en þau eru
9, 11 og 14 ára. „Maðurinn minn
hafði verið að vinna hjá Skógrækt
ríkisins í Borgarfirði með þessum
litla búskap okkar og hann fékk sig
fluttan norður. Aðalstöðvar Skóg-
ræktarinnar á Norðurlandi eru í
Vaglaskógi og hann varð fljótt leið-
ur á að þurfa að þvælast til og frá
vinnu um Víkurskarð í vetrarveðr-
um svo hann fékk sér vinnu í Nor-
egi um tíma. Svo urðum við leið á
þeirri fjarveru og nú starfar hann
sem húsasmiður hjá byggingafyr-
irtæki hér á Akureyri.“ Á Ferju-
bakka voru þau Ólöf og Sveinn
með sauðfé og kálfaeldi. „Þetta var
nú svo sem ekkert stórt í sniðum;
75 kindur og svolítið af kálfum. Við
björguðum þessu með einu sím-
tali til föðurbróður míns sem býr í
Borgarnesi. Hann sér um kindurn-
ar, sem eru hýstar í Haukatungu í
Kolbeinsstaðarhreppi. Þangað fer
hann að gefa þeim nokkra daga í
viku en amma mín, sem þar býr, sér
um að gefa aðra daga. Hann slepp-
ir þeim svo í okkar afrétt á sumrin
til að viðbrigðin fyrir þær verði ekki
eins mikil. Kálfarnir voru hins veg-
ar bara látnir vaxa í sláturstærð hjá
tengdaforeldrum mínum og klárast
þannig.“
Stundaði nám
á Hvanneyri
Stökkið í háskólanámið var ekkert
svo stórt að sögn Ólafar. „Að vísu
flosnaði ég upp úr menntaskóla
en fór svo í búfræðinám á Hvann-
eyri þarna einhvern tímann á milli
barnanna,“ segir hún og hlær.
„Þetta er því þriðji háskólinn sem
ég stunda nám við núna. Það er líka
svolítið gaman af því að ég hef alltaf
smitað mömmu af námsáhuga líka.
Þegar ég byrjaði í grunnnáminu á
Bifröst leið ekki langur tími þar til
hún var komin þangað líka í nám.
Svo fór ég að segja henni frá þessu
námi hér og hún fylltist áhuga. Svo
sagði hún mér einn morguninn að
hún væri búin að liggja á netinu alla
nóttina og lesa allt sem hún hefði
komist yfir um nútímafræðinám-
ið og hún ætlaði að skella sér í það.
Hún byrjaði í fjarnámi hérna fyrsta
veturinn en svo sá hún að það veitti
henni betri félagslegan stuðning að
vera á staðnum og er því hér í kjall-
aranum hjá okkur núna.“ Ólöf seg-
ir þær mæðgur hafa stuðning hvor
af annarri og lesi oft yfir hvor fyr-
ir hina. „Svo hef ég svolítið gaman
af því að sjá viðbrögð samnemenda
þegar ég kalla kannski „mamma“
yfir allan hópinn í skólanum því ég
er ekkert að fela það að við séum
mæðgur. Það eru að vísu aðrar
mæðgur í skólanum núna og þetta
er bara skemmtilegt. Við erum frek-
ar ólíkar en vinnum vel saman og
styðjum hvor aðra. Annars hefði ég
ekki getað farið í þetta nám nema af
því að yndislegar og hjálpfúsar fjöl-
skyldur standa að okkur hjónunum
eins og kom í ljós með umhirðuna
á búpeningnum. Svo þegar ég var
í prófum í fyrra þá tók „litli bróð-
ir“ minn, 24 ára, sér frí í vinnunni
til að koma norður og passa krakk-
ana og tengdaforeldrarnir brunuðu
norður og náðu í leikskólabarn-
ið í sveitina til sín. Svona er þetta
alltaf. Allir tilbúnir að hjálpa okk-
ur í því sem við tökum okkur fyr-
ir hendur.“
Allt er hægt ef viljinn
er fyrir hendi
Ólöf María segir að að lífið sé bara
núna. „Það er mikilvægt að láta
drauma sína rætast, á hvaða aldri
sem maður er. Við mæðgur stönd-
um svolítið fyrir það sama. Það er
sama hvaða hindranir virðast vera í
veginum. Allt er hægt ef viljinn er
fyrir hendi. Hvort sem maður er
á fertugsaldri með fjögur börn og
maka, eða á sextugsaldri með fjög-
ur uppkomin börn og maka. Ekki
það að ég sé nein ofurkona, það er
langur vegur frá því og oft hefur
bjargið virst illkleift þegar börnin
verða veik og maður þarf samt að
taka lokapróf eða þegar prófstress
og kvíði eru að fara með mann og
fjölskyldan þarf að búa með geð-
stirðum námsmanni. Þrátt fyrir all-
ar þessar hindranir er mikilvægt
að halda í drauma sína og standa
með sjálfum sér og vera sáttur við
sig. Mig langar til að verða hvatn-
ing fyrir fólk sem kannski hefur lát-
ið drauma sína sitja lengi á hakan-
um, því daglegt líf er orðið svo fast
mótað; börn, vinna, heimili og svo
framvegis. Ég held að ég sé kannski
fínt dæmi um að hægt sé að rífa sig
upp og gera eitthvað alveg nýtt og
gefast ekki upp. Fyrst ég get það,
geta allir það,“ segir Ólöf og bætir
við dæmi um hversu fjölbreytt nú-
tímafræðin sé og með ólík áherslu-
svið. „Mamma er núna að skrifa
sína BA ritgerð um áhrif hruns
Sparisjóðs Mýrasýslu á samfélagið
heima á meðan ég er að skrifa um
tengsl áfalla í æsku og sjúkdóma
síðar á ævinni.“
Góður grunnur í
starfinu hjá RKÍ
Áður en Ólöf María fór norður í
nám hafði hún verið verkefnisstjóri
hjá Borgarfjarðardeild Rauða kross-
ins og framkvæmdastjóri um leið.
„Þá starfaði ég mikið að málum
innflytjenda og það var mjög gef-
andi og mikill skóli. Í því verkefni
starfaði ég mikið með Önnu Láru
Steindal á Akranesi. Hún benti mér
á heimspeki og hvatti mig til að
fara í frekara nám, sem leiddi mig
svo að lokum hingað í nútímafræð-
ina. Eiginlega finnst mér að starfið
hjá Rauða krossinum hafi leitt mig
til frekara náms og er mjög ánægð
með það,“ sagði Ólöf María Brynj-
arsdóttir nútímafræðinemi og fjög-
urra barna móðir. hb
Ólöf og Sveinn Þórhallsson maður hennar.
Ólöf María Brynjarsdóttir 34 ára Borgfirðingur:
Tók sig upp með sex manna fjölskyldu og stundar
háskólanám ásamt mömmu sinni
Mæðgurnar og háskólanemarnir í nútímafræði: Birna G. Konráðsdóttir og Ólöf María Brynjarsdóttir.
Börnin fjögur í vetrarríki á Akureyri.