Læknablaðið - 15.04.2002, Síða 80

M I N N I N G
Fríða Guðmundsdóttir
Fædd 4. september 1967 - Dáin 20. desember 2001
barnalæknír
FrÍða Guðmundsdóttir barnalæknir lést á líknar-
deild Landspítalans þann 20. desember síðastliðinn,
langt fyrir aldur fram. Hún greindist með illkynja heila-
æxli í janúar 2001 sem ekki réðst við þrátt fyrir tvær
stórar aðgerðir, geislameðferð og krabbameinslyfjagjöf.
Fríða lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum í
Reykjavík, náttúrufræðideild, 1987. Hún hóf nám við
læknadeild Háskóla íslands í september sama ár og
útskrifaðist 1993 með fyrstu einkunn. Hún starfaði
sem aðstoðar- og deildarlæknir á ýmsum deildum
Landspítalans þar til hún fluttist til West-Hartford í
Connecticut-fylki í Bandaríkjunum í maí 1997 og hóf
sérnám í barnalækningum. Hún fylgdi þar með í fót-
spor fjölmargra íslenskra lækna sem áður höfðu
stundað sérnám við University of Connecticut. Það
var lengi regla hjá Ed Zalneraitis, yfirmanni barna-
læknanámsins þar, að geyma eina stöðu á ári handa
íslendingi, enda reyndust unglæknar þeir sem Hörð-
ur Bergsteinsson sendi honum alltaf vel. Allir sam-
nemendur Fríðu og Ed fylgdust náið með veikindum
hennar og stóðu fyrir söfnun á síðasta vori, gagngert
til að hún kæmist með Sævari eiginmanni sínum og
börnum til Flórída í apríl síðastliðnum. Sú ferð var
farin og tókst frábærlega. Ed hafði samband við mig
nýlega og sagði:
„I remember Frida as a strong and dedicated
resident here at the University of Connecticut. She
was not only a brilliant pediatrician, but a humanist
who dedicated her professional life to meeting all the
needs of her patients. She would never provide less
than the best care possible, and would not allow
others to provide less than she thought was needed
either. We ail learned from Frida, and rededicated
ourselves to the mission that we set out to do, at least
in part because of her.“
Fríða útskrifaðist barnalæknir í júní 2000 og stóðst
ameríska barnalæknaprófið með glæsibrag seinna
það sama ár.
Sumarið 2000 flutti Fríða ásamt Sævari Leifssyni
eiginmanni sínum og börnum þeirra, Birtu Rún 10
ára, Viktori 6 ára og Leifi 5 ára, til Rising Sun í Mary-
land-fylki. Þar festu þau kaup á hestabúgarði og
Fríða hóf frekara nám í gigtsjúkdómum barna við
Barnaspítalann í Ffladelfíu í Pennsylvaníu-fylki
(CHOP). Hún kunni vel við sig á nýjum stað og varð
strax vinsæl hjá unglæknum á CHOP vegna þess hve
ljúf hún var í viðmóti og hjálpfús. Terri Finkel yfir-
læknir gigtardeildarinnar lýsir Fríðu sem þróttmikilli
og áhugasamri en fyrst og fremst sem heillandi
persónu. Ég hef fengið kveðjur frá foreldrum sjúk-
linga hennar sem hæla henni fyrir fagmennsku og
áreiðanleika. Ég minnist sérstaklega sjö ára drengs
með alvarlegan gigtsjúkdóm og krampa. Foreldrar
hans leituðu mikið til Fríðu, oft til að greina frá versn-
andi einkennum hans en líka til að leyfa henni að
fylgjast með ef vel gekk. Þau litu á Fríðu sem hluta af
fjölskyldunni. Ég lít á það sern rnerki urn afburða-
lækni, enda var Fríða það svo sannarlega.
Gigtardeildin á CHOP hefur stofnað sjóð til
minningar um Fríðu. Terri Finkel skrifaði mér: „We
have established - The Frida Fund for Training in
Pediatric Rheumatology -. The response to this has
been tremendous, with many people already having
donated to the fund, in Frida's memory. The Frida
Fund will carry on Frida's mission, by fostering the
training of fellows in evidence-based clinical medi-
cine and in ground-breaking basic and clinical
research, leading to an understanding of the causes
and cure of childhood rheumatic disease."
Fríða var jafnframt mikil áhugamanneskja um
kynningu íslands, íslenska hestsins og íslenska smala-
hundsins í Bandaríkjunum. Hún stóð meðal annars
fyrir hestamannamóti eina helgi í maí síðastliðnum
sem heppnaðist vonum framar.
Fríða sýndi ótrúlegan kraft í veikindum sínum.
Hún kvartaði aldrei og naut þeirra stunda sem buð-
ust til hins ýtrasta. Það má vera að sjúkdómurinn hafi
náð yfirhöndinni að lokum en hann náði aldrei að
buga hana, né heldur að dempa hennar innri fegurð.
Fyrir hönd fjölskyldu Fríðu vil ég þakka Huldu Brá
Magnadóttur heilaskurðlækni og frábærri vinkonu
sem kom í skyndi til Ffladelfíu í september þegar
ástand Fríðu var alvarlegt og hjálpaði okkur í gegnum
erfiðar stundir. Þá viljum við þakka vinahjónum frá
Ameríku, þeim Óla og Hrefnu og Tryggva og Ástu, og
vinkonum Fríðu úr læknadeildinni, Gerði, Helgu,
Soffíu og Hrönn, sem létu ekkert aftra sér frá því að
koma úr sémámi sínu til að vera hjá henni. Að lokum
viljum við þakka Friðbirni Sigurðssyni og Valgerði
Sigurðardóttur krabbameinslæknum sem ásamt starfs-
fólki sínu náðu að gera þessar síðustu vikur bærilegar.
Ég vil þakka Fríðu fyrir ótrúlega vináttu og fyrir
allar okkar stundir saman. Við fylgdumst hvor með
annarri frá unglingsárum, gegnum menntaskóla,
læknadeild og nú síðast í sérnámi erlendis. Vinátta
okkar gerði mig að betri manneskju, móður og lækni.
Ýr Sigurðardóttir
barnataugalæknir í Ffladelfíu
348 Læknablaðið 2002/88
1