Læknablaðið - 15.04.2002, Blaðsíða 91

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 25
Banani, baun og kubbur
I Ijósum logum
Sjúklingurinn vaknaði eftir aðgerð í herbergi þar sem
öll gluggatjöld voru dregin fyrir.
„Af hverju er dregið fyrir?“ spurði sjúklingurinn
lækninn sem var að athuga blóðþrýstinginn.
„Það er hús hinum megin við götuna sem stendur
í ljósum logum og við vildum ekki að þú héldir þegar
þú vaknaðir að aðgerðin hefði mistekist."
Fæðing í sveitinni
Gamli héraðslæknirinn var kallaður á bæ lengst inni í
afdal til að taka á móti barni. Bærinn var svo afskekkt-
ur að rafmagn var ekki að finna á næstu grösum.
Þegar læknirinn kom á staðinn var enginn heima
nema konan sem var í barnsnauð og fimm ára sonur
hennar. Læknirinn bað drenginn um að halda olíu-
lampanum þannig að hann gæti séð betur þegar hann
tæki á móti. Sonurinn gerði eins og honum var sagt
og eftir skamma stund fæddist pattaralegur strákur.
Læknirinn lyfti honum upp á fótunum og danglaði í
afturendann til að fá þann nýfædda til að anda.
„Blessaður rassskelltu hann aftur,“ sagði strákur-
inn með lampann. „Hann hefði ekki átt að vera að
skríða þarna inn hvort eð var.“
Kitlar í tunguna
Sjúklingurinn: „Hvað heldurðu að geti verið að mér,
læknir? Mig kitlar svo í tunguna þegar hún kemur við
brotna valhnetu sem er vafin inn í álpappír.“
Læknirinn: „Þú hefur allt of mikinn frítíma."
Banani og baun
Maður á miðjum aldri skundaði inn á stofuna til
læknisins með banana í öðru eyra og baun í annarri
nösinni. Læknirinn horfði á manninn og spurði hvað
mætti gera fyrir hann.
„Læknir, mér hefur ekki liðið vel upp á síðkastið."
„Ja, ég fæ ekki betur séð en að þú borðir vitlaust,"
sagði læknirinn.
Legókubburinn
Pabbinn kom með son sinn til læknisins af því að sá
stutti hafði troðið legókubb af stærri gerðinni upp í
nösina á sér. Allan tímann sem læknirinn var að
bjástra við að ná kubbnum út tautaði pabbinn í sí-
fellu: „Ég botna ekkert í því hvemig drengurinn fór
að þessu.“ Loks tókst lækninum að ná kubbnum út
og feðgarnir héldu heim.
Nokkrum klukkustundum síðar kom faðirinn
með sama kubbinn í nösinni á sér.
„Nú veit ég hvernig drengnum tókst þetta.“
Heilbrigöara líf
„Þú verður strax að hætta að reykja, drekka áfengi og
borða feitan mat,“ sagði læknirinn alvöruþrunginn.
„Mun ég þá lifa lengur?" spurði Jón sem var gulur
á puttunum, hóstandi, þunnur og alltof feitur.
„Það hef ég ekki hugmynd um,“ sagði læknirinn,
„en þú deyrð þá alla vega hraustari og frískari."
Á fæöingardeildinni
Tveir kettir sátu fyrir utan glugga á fæðingardeildinni
og horfðu á hjúkrunarfræðinginn ganga á milli hvít-
voðunganna og láta vel að þeim. Þá mjálmaði annar
kötturinn í eyra hins: „Hugsaðu þér, ef hún fengi nú
að halda þeim öllum.“
Bjarni Jónasson
bjarni.jonasson@gb.hgst.is
Útbrunavörn
Læknarnir Lárus og Loftur tóku tal saman. Loftur
var mjög þreytulegur og undraðist hve Lárus væri vel
á sig kominn.
„Hvernig ferðu að því að líta svona vel út? Þú ert
með jafnmarga sjúklinga og ég á degi hverjum og
ekki er praxísinn þinn neitt léttari en minn nema síð-
ur sé. Tekur ekkert á þig að hlusta á kvartanir sjúk-
linganna daginn út og inn?“
„Loftur minn, hver segir að ég hlusti?" sagði
Lárus.
I háloftunum
Lögfræðingur sat í miðsæti í flugvél og læknir sat við
hliðina á honum við ganginn. Læknirinn kom sér
þægilega fyrir, hallaði sætinu aftur og fór úr skónum.
„Mikið lifandis ósköp langar mig í kók,“ sagði lög-
fræðingurinn. „Hvar er svo flugfreyjan þegar maður
þarf á henni að halda?“
„Það er ekki málið,“ sagði læknirinn, „mér væri
sönn ánægja að ná í kók fyrir þig.“
Á meðan læknirinn var í burtu tók lögfræðingur-
inn fram skóna hans og hrækti í þá. Sá fyrrnefndi
kom svo til baka, rétti lögfræðingnum kókflöskuna
og kom sér síðan vel fyrir á nýjan leik.
Þegar vélin var að lenda smeygði læknirinn sér í
skóna og fann strax hvað hafði gerst.
„Á þessi rígur og rembingur milli starfsstétta okk-
ar engan endi að taka?“ spurði læknirinn sessunaut
sinn, „eins og að skyrpa í skó og pissa í kókflösku?"
Læknablaðið 2002/88 359