Læknablaðið - 15.04.2002, Síða 101

LAUSAR STÖÐUR
Sjúkrahúsið og heilsugæslustöðin
á Akranesi
Sérfræðingur
Staða sérfræðings í bæklunarlækningum er laus
til umsóknar. Starfsvið og stöðuhlutfall sam-
kvæmt nánara samkomulagi. Staðan verður
veitt frá 1. júní næstkomandi.
Nánari upplýsingar veita Magnús E. Kolbeins-
son yfirlæknir handlækningadeildar og Þórir Berg-
mundsson lækningaforstjóri í síma 430 6000.
Frekari upplýsingar um sjúkrahúsið má finna á
www.sha.is
Sjúkrahúsið og heilsugæslustöðin á Akranesi (SHA)
skiptist í sjúkrasvið og heilsugæslusvið. Á sjúkrasviði
er starfrækt fjölgreinasjúkrahús með örugga vakt-
þjónustu allan sólarhringinn árið um kring. Sjúkra-
húsið veitir almenna þjónustu og á vissum sviðum
sérhæfða þjónustu á lyflækningadeild, handlækn-
ingadeild, fæðinga- og kvensjúkdómadeild og á vel
búnum stoðdeildum þar sem höfuðáhersla er lögð á
þjónustu við íbúa Vestur- og Suðvesturlands. Jafn-
framt er lögð áhersla á þjónustu við íbúa höfuðborg-
arsvæðisins. Á heilsugæslusviði er veitt almenn þjón-
usta fyrir íbúa í heilsugæsluumdæmi Akraness og
hefur stofnunin forystuhlutverk varðandi almenna
heilsuvernd og forvarnarstarf. SHA tekur þátt í
menntun heilbrigöisstétta í samvinnu við Háskóla ís-
lands og aðrar menntastofnanir. Starfsmenn stofn-
unarinnar eru um 240 talsins.
LANDSPÍTALI
HÁSKÓLASJ ÚKRAHÚS
Deildarlæknar
Sérstök rannsóknarstaða deildarlæknis við
öldrunarþjónustu er laus til umsóknar frá og
með 1. júní 2002 eða eftir samkomulagi. Stað-
an er 50% rannsóknarstaða og 50% klínísk
staða. Daglegt starf og vaktir eru á Landakoti.
Rannsóknarverkefni er á sviði heilabilunar og
tengist fyrirhugaðri samræmdri rannsóknar-
þjálfun í öldrunarlækningum á Norðurlöndum.
Staðan er kjörin til sérnáms í öldrunarlækning-
um en gefur ýmsa aðra möguleika. Æskilegur
ráðningartími er tvö ár. Jafnframt er laus til
umsóknar hefðbundin klínísk deildarlæknis-
staða sem gefur þjálfunarmöguleika á öllum
helstu þáttum öldrunarlækninga. Æskilegur
ráðningartími er eitt ár en önnur tímalengd
kemur til greina.
Upplýsingar veitir Pálmi V. Jónsson, sviðsstjóri
lækninga á öldrunarsviði, í síma 525 1889,
palmivj@landspitali.is og skulu umsóknir send-
artil hans, ásamt upplýsingum um menntun og
fyrri störf, fyrir 15. apríl.
'BOMBARDIER C ct al. NEJM 2000;343:1520-1528
2CANNON GW et al. Arthritis & Rheumatism 2000;43:978-987
VIOXX
MSD 990068, TÖFLUR M 01 A H
Virkt innihaldsefni: 12,5 mg eða 25 mg rofekoxib. Töflumar innihalda laktósu. Ábendingar: Meðferð við einkennum af völdum slitgigtar. Skammtar: Ráðlagður upphafsskammtur er 12,5 mg einu sinni á dag. Hámarksskammtur
á dag er 25 mg. Aldraðir: Gæta skal varúðar þegar dagskammturinn er aukinn úr 12,5 mg í 25 mg hjá öldruðum. Skert nýmastarfsemi: Skammta þarf ekki að aðlaga hjá sjúklingum með laeatínín klerans 30-80 ml/mín. Skert
lifrarstarfsemi: Sjúklingum með væga skerðingu á lifrarstarfsemi (Child-Pugh gildi 5-6) skal ekki gefa meira en minnsta ráðlagðan skammt, 12,5 mg einu sinni á dag. Frábcndingar: Rófekoxíb er ekki ætlað: Sjúklingum sem hafa
þekkt ofnæmi fyrir einhveijum af innihaldsefnum lyfsins. Sjúklingum með virkan sársjúkdóm í meltingarvegi eða blæðincu í meltingarvegi. Sjúklingum með miðlungsalvarlega eða verulega skerðingu á lifrarstarfsemi (Child-Pugh
gildi > 7). Sjúklingum með áætlaðan kreatínín klerans < 30 ml/mín. Sjúklingum sem hafa haft einkenm astma, bólgu í nefslímhúð, sepa í nefslímhúð, ofsabjúg eða ofsakláða eftir inntöku acetýlsalicýlsýru eða annarra bólgueyðandi
verkjalytja. Til notkunar á síðasta briðjungi meðgöngu eða meðan á brjóstagjöf stendur. Sjúklingum með bólgusjúkdóm í þörmum. Sjúklingum með langt gengna hjartabilun. Varnaðarorð og varúðarreglur: Þegar blóðflæði um
nýru er minnkað getur rófekoxíb dregið úr myndun prostaglandína og með pvf minnkað blóðflæði um nýru enn meira og þannig valdið skerðingu á nýmastarfsemi. Þeir sem eru í mestri hættu m.t.t. þessa eru sjuklingar sem hafa
yerulega skerta nvmastarfsemi fyrir, njartabilun sem líkaminn hefúr ekki nað að bæta upp, og sjúklingar með skorpulifur. Hafa skal eftirlit með nýmastarfsemi slíkra sjúklinga. Gæta skal varúðar þegar meðferð cr hafin hjá sjúk-
lingum með yemlegan vökvaskort. Ráðlegt er að bæta slíkan vökvaskort upp áður en meðferð með rófekoxíbi er hafin. Eins og á við um önnur lyf sem koma í veg fyrir myndun prostaglandína, hafa vökvasöfnun og bjúgur átt sér
stað hjá sjúklingum á rófekoxíb meðferð. Þar sem meðferð með rófekoxíbi getur leitt til vökvasöfnunar skal gæta varúðar hjá sjúklingum sem hafa fengið hjartabilun, tmflanir a starfsemi vinstri slegils ec)a háan blóðþrýsting og
einnig hja sjúklingum sem hafa bjúg fyrir, af einhveijum öðmm orsökum. Eftirlit skal haft með öldmðum og sjúklingum með truflanir á nýma-, lifrar-, eða hjartastarfsemi, þegar þeir em á rófekoxíb meðferð. I klínískum rannsóknum
fengu sumir slitgigtarsjúklinganna sem vom á rófekoxíbi meðferð rof, sár eða blæðingar í meltingarveg. Sjúklingar sem áður höföu fengið rof, sár eða blæðingar og sjúklingar sem vom eldri en 65 ára virtust vera í meiri hættu á
að ía fyrmefndar aukaverkanir. Þegar skammturinn fer yfir 25 mg á dag, eykst hættan a einkennum frá meltingarvegi, sem og hættan á bjugi og háum blóðþrýstingi. Hækkanir á ALAT og/eða ASAT (u.þ.b. þreföld eðlileg efri mörk,
eða meira) hafa verið skráðar hjá u.þ.b. 1% sjúklinga í klínískum rannsóknum á rófekoxíbi. Ef sjúklingur fær einkenni sem benda til tmflana á lifrarstarfsemi, eða niðurstöður úr lifrarprófum em óeðlilegar, skal hætta rófekoxíb
meðferð ef óeðlileg lifrarpróf em viðvarandi (þreföld eðlileg efri mörk). Rófekoxíb getur dulið hækkaðan líkamshita. Notkun rófekoxíbs, sem og allra annarra lyfja sem hamla COX-2, er ekki ráðlögð hjá konum sem eru að reyna
að verða þungaðar. Böm: Rófekoxib hefur ekki verið rannsakað hjá bömum og skal aðeins gefið fullorðnum. Magn laktósu í hverri töflu er Iíklega ekki nægilegt til þess að framkalia einkenni laktósuóþols. Milliverkanir Hjá sjúk-
lingum sem náð höföu jafnvægi á langvarandi warfarin meðferð varð 8% lenging á prótrombíntíma í tengslum við daglega gjöf 25 mg af rófekoxíbi. Því skalhafa nákvæmt eftirlit með prótrombíntíma hjá sjúklingum sem em á
warfarín meðferð þegar rófekoxíb meðferð er hafin. Hjá sjúklingum með vægan eða miðlungsmikinn háþiýsting, varð örTítirminnkun á blóðþrýstingslækkandi áhrifum í tengslum við samhliða gjöf 25 mg af rófekoxíbi á dag og
ACE-hemils í 4 vikur, miðað við áhrifin af ACE-hemlinum eingöngu. Hvað varðar önnur lyf sem hamla cyclóoxýgenasa, þá getur gjöf ACE-nemils samhliða rófekoxíbi, hjá sumum sjúklingum með skerta nýrnastarfsemi, Ieitt tfl
enn meiri skerðingar á nýmastarfsemi, sem þó gengur venjulega til baka. Þessar milliverkanir ber að hafa í huga þegar sjúklingar fá rófekoxíb samhliða ACE-hemlum. Notkun bólgueyðandi verkjalyfjasamhliða rófekoxíbi gæti ein-
nig dregið úr blóðprýstingslækkandi verkunbeta-blokka og þvagræsilyfja sem og annarra vcrkana þvagræsilyfja. Forðast skal samhliða gjöf stærri skammta af acetýlsalicýlsýru eða bólgueyðandi verkjalyQa og rófckoxíbs. Samhliða
gjöf cýklósporíns eða talaólímus og bólgueyðandi verkjatyQa getur aukið eiturverkanir cýklósporíns eða takrólímus á nýru. Eftirlit skal hafa með nýmastarfsemi þegar rofekoxíb er gefið samhliða öðru hvoru þessara lyfja. Áhrif
rofekoxibs á lyfjahvörf annarra lyfja: Bloðþéttni litíums getur aukist af völdum bólgueyðandi verkjalyfla Hafa ber í huga þörf fyrir viðeigandi eftirlit með eiturvcrkunum tengdum metótrexati þegar rófekoxíb er gefið samhliða
metótrexati. Engar milliverkanir við dígoxin hafa komið fram. Gæta skal varúðar þegar rófekoxíb er,gefið samhliða lyflum sem umbrotna fyrst og fremst fyrir tilstilli CYPl A2 (t.d. teófyllíni, amitryptilíni, tacríni og zileútoni).Gæta
skal varúðar þegar lyfjum sem umbrotna fyrir tilstilli CYP3A4 er ávísað samhliða rófekoxíbi.I rannsóknum á milliverkunum lyfja, haföi rófekoxib ekki klínískt mikilvæg áhrif á lyfjahvörf prednisóns/prednisólons eða
getnaðarvamartaflna (etinýlöstradíóls/norethindróns 35/1). Áhrif annarra lyfla á lyflahvörf rófekoxíbs: Þegar öflugir cýtókróm P450 innleiðarar eru ekki til staðar, er CYP-hvatt umbrot ekki meginumbrotsleið rófekoxíbs. Engu að
síður olli samhliða gjöf rófekoxíbs og rífampíns, sem er öflugur innleiðari CYP ensíma, u.þ.b. 50% lækkun á blóðþéttni rófekoxíbs. Því skal íhuga að gefa 25 mg skammt af rófekoxíbi þegar það er cefið samhliða lyflum sem eru
öflugir innleiðarar umbrots í lifur. Gjöf ketókónazóls (öflugur CYP3A4 hemill) haföi ekki ánrif á lyflahvörf rófekoxibs í blóði. Címctidín og sýruhamlandi lyf hafa ekki klínískt þýðingarmikfláhrif á lyflahvörf rófekoxíbs. Meðcanga
og brjóstagjöf: Notkun rófekoxíbs, sem og allra annarra lyfla sem hamla COX-2, er ekki ráðlögð njá konum sem eru að reyna að verða þungaðar. Rófekoxíb á ekki að nota á síðasta þriðjungi meðgöngu þar sem það gæti, eins og
önnur lyf sem hamla myndun prostaglandína, dregið úr samdrætti legs í fæðingu og valdið ótimabærn lokun á slagæðarás. Notkun rófekoxios hefur ekki verið rannsökuð hjá þunguðum konum í fullnægjandi samanburðarrannsóknum
og skal því ekki nota lyfið á fyrstu tveimur þriðjungum meðgöngu nema væntanlegt gagn af meðferðinni réttlæti mögulega áhættu fyrir fóstrið. Ekki er vitað hvort rófekoxíb skilst út í bijóstamjólk, en það skilst út í mjólk tilrau-
nadýra. Konur sem eru á rófekoxíb meðferð ættu ekki að hafa böm á bijósti. Aukaverkanir: ftirfarandi lyflatengdar aukaverkanir voru skráðar, af hærri tíðni en þegar um lyfleysu var að ræða, í klínísKum rannsóknum hjá sjúk-
lingum sem fengu 12,5 mg eða 25 mg af rófekoxíbi í allt að sex mánuði. Algengar (>1 %): Almennar: Bjúgur,vökvasöfnun, kviðverkir, svimi. Hjarta- og æðakerfi: Hár blóðþrýstingur. Meltingarfæri: Brjóstsviði, óþægindi í efri
hluta kviðar, niðurgangur, ógleði, mertingartruflanir. Taugakerfl: Höfuðverkur. Húð: Kláði. Sjaldgæfar (0,1-1 %): Almennar: Þreyta/máttleysi, uppþemba, bijóstverkur. Meltingarfæri: Hægðatregða, sár í munni, uppköst, vindcan-
gur, nábítur. Augu, eym, nef og kok: Eymasuð. Efnaskipti og næring: Þyngdaraukning. Stoðkerfi: Sinadráttur. Taugakerfi: Svefnleysi, svefnhöfgi, svimi.Geðræn einkenni: Geðdeyfö, minnkuð andleg skerpa. öndunarfæri:
Andþyngsli. Húð: Utbrot, atópískt eksem. Að auki hafa væg ofnæmisviðbrögð verið skráð í sjaldgæfum tilvikum í klínískum rannsóknum.Aukaverkanir voru svipaðar hjá sjúklingum sem fengu rófekoxíb í eitt ár eða lengur.
Breytingar á niðurstöðum blóð- og þvagrannsókna: Algengar (>1 %): Hækkun á ALAT, lækkun a hematókrít, hækkun á ASAT. Sjaldgæfar (0,1-1 %): hækkun á þvagefni, lækkun á hemóglóbini, hækkun á kreatíníni, Hækkun
á alkalísKum fosfatasa, prótein í þvagi, íækkun rauðra og hvítra blóðkoma. Eftirtaldar alvarlegar aukaverkanir hafa verið skráðar í tengslum við notkun bólgueyðandi verkjalyfla og ekki er hægt að útiloka þær í tcngslum við
rófekoxíb: Eiturverkanir á ným, þ.á m. millivefs nýrnabóTga nýmngaheilkenni (nephrotic syndrome) og nýmabilun; eiturverkanir á lifur, þ.á m. lifrarbilun og hfrarbólga; eiturverkanir á meltingarfæri, þ.á m. rof, sár og blæðingar;
eiturverkanir vegna of mikils blóðrúmmáls, þ.á m. hjartabilun og bilun í vinstri slegli; aukaverkanir á húð og slímhúðir og alvarleg viðbrögð í húð. Eins og a við um bólgueyðandi verlrialyf geta alvarlegri ofnæmisviðbrögð átt sér
stað þ.á m. bráðaofnæmi án þess að viðkomandi hafi áður fengið rófekoxíb.Pakkningar og vcrð (janúar, 2002J: Töflur 12,5 mg oc 25 mg: 14 stk. 3410 kr. 28 stk. 6019 kr. 98 stk. 18646 kr Afgreiðsla: Lyfseðilsskylda,
Greiðsluþátttaka: E. Handhafí markaðsleyfís: Merck Sharp & Dohme B.V, Haarlem, Holland. Umboðsaðili á Islandi: Farmasía ehf, Síðumúla 32, 108 Reykjavík.
Læknablaðið 2002/88 369