Læknablaðið - 15.10.2005, Qupperneq 67

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 62
Af eldra fólki og ungu hjá lækninum
Á guðlegum stofugangi
Tveir læknar, annar þeirra yfirlæknir og hinn deild-
arlæknir, gengu stofugang ásamt hjúkrunarfræð-
ingi. Eldri kona sem var ekki með alla hluti á
hreinu lá á deildinni. Þegar þrenningin gekk inn á
stofuna og yfirlæknirinn gekk í átt að rúmi gömlu
konunnar reisti hún sig upp til hálfs, rétti hend-
urnar á móti honum og sagði: „Guð minn góður.“
Hjúkrunarfræðingurinn sem hafði áratugareynslu
í samskiptum við sjúklinga og lækna, sneri sér að
deildarlækninum og stundi: „Þetta var nú akkúrat
það sem ég þurfti að heyra, sjúklingur að láta
ykkur fá á tilfinninguna að þið séuð guðir.“
Með maska í skoðun
heil eilífð hrópaði einn hjúkrunarfræðingurinn
sem stóð álengdar: „VILTU LESA UPPHÁTTT
Sjúklingurinn varð hálf vandræðalegur og sagði:
„Eg sé alla stafina en get ekki borið fram orðin.“
Lítil fegurð
Læknirinn var að fara að skoða fjögurra ára dömu
og lagði sig í líma við að útskýra fyrir stúlkunni
hvað hann ætlaði að gera. Hún virtist hin áhuga-
samasta og horfði stíft framan í lækninn á meðan
hann talaði. Þegar hún var beðin um að leggjast út
af á skoðunarbekkinn sagði sú stutta: „Þú ert með
ljótar tennur."
Bjarni Jónasson
bjartú.jonasson @bg. is
Á kvennadeild nokkurri þar sem starfsfólk var of
fátt miðað við verkefni og asinn oft á tíðum ansi
mikill var beðið eftir sérfræðingi beint úr aðgerð
á skurðstofunni til að skoða móðurlífið í eldri frú
sem lá á legudeildinni. Loksins birtist kvensjúk-
dómalæknirinn með höfuðfat og maska. Hann
gekk beint að verki en láðist að kynna sig þannig
að gamla konan heyrði. Að skoðun lokinni hvarf
læknirinn á braut og hjúkrunarfræðingur varð
eftir hjá konunni sem virtist nokkuð ráðvillt og
undrandi þegar hún spurði: „Hver var þessi grímu-
klæddi maður?“
Aldrei á klósettið
Læknirinn spurði eldri mann hve oft hann færi á
klósettið á nóttunni. „Aldrei,“ svaraði maðurinn,
„ég er með þvagflösku undir rúminu mínu.“
Sá óskýrt
Gömul kona trúði heimilislækni sínum fyrir því að
hún hefði nokkru áður séð ofsjónir. „Hvað sástu?“
spurði læknirinn. „Ég er ekki alveg viss af því ég
var ekki með gleraugun,“ svaraði konan.
Sjónpróf
Sjúklingur var lagður inn á gæsludeild vegna
einkenna sem bentu til þess að heilinn starfaði
ekki sem skyldi. Taugasérfræðingurinn sem var
kallaður til bað aðstoðarlækni um að framkvæma
sjónpróf sem hluta af þeim rannsóknum sem þurfti
að gera. Sjúklingurinn stóð með tærnar við línu á
gólfinu, huldi annað augað og starði á sjónprófs-
töfluna með bókstöfunum. Svo leið tíminn og
eftir nokkuð langa þögn sem sumum fannst vera
Útivinnandi
Læknanemi var að skrá félagssögu konu um sex-
tugt og spurði: „Vinnur þú utan heimilis?“
„Já,“ svaraði konan, „ég slæ grasflötina og hirði
garðinn minn.“
Vírus
Læknirinn hafði lokið skoðun á níu ára gutta með
hita, hósta og hálssærindi.
„Hvað er að mér?“ spurði strákurinn.
„Þú ert með vírus,“ svaraði læknirinn.
Strákurinn varð steinhissa og spurði: „Vírus
eins og tölvurnar fá?“
Sýnishorn
Fjórburapabbi kom með eitt barnanna til læknis
vegna veikinda. Að skoðun lokinni spurði læknir-
inn: „Hvað er svo að frétta af hinum börnunum?“
„Þau eru öll með sama hóstann, en ég ákvað að
koma bara með eitt sýnishorn.“
Stórslysaæfing
Það var stórslysaæfing og „slasað“ fólk var flutt í
hrönnum á háskólasjúkrahúsið. Þar á meðal voru
tveir „sjúklingar" sem voru fluttir á skurðstofu-
gang þar sem þeir lágu hreyfingarlausir og útataðir
rauðum lit. Nokkru síðar lauk æfingunni og hinir
„slösuðu“ risu á fætur og gengu í rólegheitum út af
skurðstofuganginum.
Næsta dag trúði eldri kona sem hafði verið í
aðgerð deginum áður stöllu sinni í næsta rúmi fyrir
því að hún hafi verið að vakna upp eftir aðgerðina
þegar hún hafi séð tvo sjúklinga rétt hjá henni
deyja og fara til himna.
Bjarni er heimilislæknir
í Garðabæ.
Læknablaðið 2005/91 783