Fréttatíminn


Fréttatíminn - 05.12.2014, Blaðsíða 65

Fréttatíminn - 05.12.2014, Blaðsíða 65
V ið grípum hér niður í frásögnina þegar Jóhanna Birna Sigurðar- dóttir, 19 ára unnusta Birgis Óskarssonar, loftskeytamannsins á Elliða, var að fá fregnir af slysinu heima á Siglufirði. Hún var gengin rúma átta mánuði með barn þeirra. Barnið á að heita eftir föður sínum Jóhanna var á leið heim og var í þungum þönkum: „Fannfergið var svo mikið að það var ekki bílfært nema að mjög litlu leyti. Mér fannst ég geta ráðið það af svip og tali fólksins sem ég hitti og talaði við að það byggist flest við að togarinn kæmi ekki aftur heim til Siglufjarðar. Hins vegar tel ég að ég og kona Krist- jáns skipstjóra höfum verið einu konurnar sem gátu verið vissar um að okkar menn væru ekki um borð í gúmbátnum sem saknað var. Það heyrðist í Birgi eftir að gúmbátur- inn slitnaði frá skipinu – ég þekkti rödd hans – og svo vissu allir að skipstjórinn færi alltaf síðastur frá borði. Annars vissi enginn í bænum hverjir þessir tveir menn voru. Alls staðar þar sem ég hafði komið við í bænum var tauga- titringur. Fólk taldi að þetta yrði síðasta ferð Elliða enda var veðrið kolvitlaust og hann lá á hliðinni. Ég ákvað að láta barnið mitt heita eftir Birgi ef hann færist með El- liða. Ef það yrði stúlka yrði hún látin heita Birgitta en Birgir ef það yrði drengur.“ Um klukkan 19.30 – Erfið sam- skipti í svartaéli Klukkan 19.30 kom tilkynning um að bátarnir af Snæfellsnesi væru að raða sér skipulega upp til leitar að mönnunum tveimur í gúmbátn- um sem slitnaði frá Elliða. Stuttu síðar kallaði Birgir loftskeyta- maður á björgunarskipið sem var á leiðinni til þeirra. Enn var um hálfrar annarrar klukkustundar sigling á slysstað: „Júpiter – Elliði. Sjáið þið flug- eldinn núna?“ Júpiter svaraði ekki. Þá kom loftskeytastöðin í Reykjavík inn og spurði Júpiter: „Heyrðirðu það sem hann (Elliði) sagði?“ Enn svaraði Júpiter ekki. Reykjavík kom aftur inn: „Júpiter – Reykjavík. Heyrðirðu þetta rétt áðan hjá þeim? Nú svaraði Júpiter og Reykjavík sagði: „Hann var að spyrja rétt áðan hvort þú hefðir séð neyðarljósið frá honum.“ „Nei, ég hef ekki séð það enn þá.“ Klukkan 19.35 spurði einn af togurunum, sem voru á leiðinni á slysstað, hvernig Júpiter gengi. Aðalsteinn á Júpiter kvaðst hafa heyrt í Elliða klukkan rúmlega hálfátta: „Já, það fer að styttast í okkur. Ætli við eigum ekki fimmtán sjó- mílur eftir.“ Um klukkan 19.50 töluðu Elliði og Júpiter saman á ný. Þar sem Elliði lá á hliðinni, mjög lágt á sjónum, voru mun minni líkur á að hann sæist á ratsjá en ella. „Ég á eftir sirka tólf sjómílur,“ sagði Aðalsteinn. „Já, við erum á reki ljóslausir. Þið vitið það.“ „Já, við vitum það.“ „Sjáið þið okkur í radar? Ég skipti“ „Nei, ég sé ykkur nú ekki í radar enn þá. Þið skjótið upp öðru hverju, er það ekki? Svo látum við vita þegar við sjáum til ykkar.“ Stuttu síðar kallaði Júpiter: „Viltu láta vita hvort þið sjáið ljósið frá okkur núna. Við erum með kastarann á.“ „Það er svo mikil gufa frá katlin- um að við sjáum ekki vel frá okkur. Skipti,“ svaraði Birgir. Vélstjórarnir höfðu verið að hleypa gufunni út áður en þeir yfir- gáfu vélarrúmið – til að minnka þrýstinginn og hættuna á spreng- ingu þegar skipið sykki. Elliði var með gufuknúna vél. „Við sjáum ekki vel frá okkur. Skipti,“ kallaði Birgir aftur. „Það er nefnilega það. Viltu láta okkur vita þegar þið skjótið næst því þá ætlum við að slökkva á ljós- kastaranum hjá okkur.“ „Já, ég skal gera það.“ Nú kallaði Júpiter á Elliða: „Það er svartaél hérna hjá okkur eins og er. Ég skal láta þig vita þegar stytt- ir upp. Yfir.“ Ekki þýddi að skjóta upp flugeldum því að Júpitersmenn sáu ekkert fyrir snjóélinu. „Júpiter – Elliði. Ég heyrði þetta, þakka þér fyrir.“ Grundarfjarðarbáturinn Runólfur var að kalla á Júpiter: „Viltu segja okkur klukkan hvað hann missti bátinn frá sér? Er það nema einn bátur með tveimur mönnum í? Hvernig er vindstaðan þarna, í hvaða átt myndirðu álíta að hann ræki – beint upp á Önd- verðarnesið?“ Júpiter svaraði: „Það var einn bátur með tveimur mönnum sem rak burt klukkan 18.55. Ég talaði við hann aftur klukkan rúmlega nítján og þá sagði hann mér að það væru líka tveir á korkfleka og svo var einn mannlaus bátur. Það er vestan ruddaveður hérna og mikill sjór. Ég skipti. „Takk, ég hef það.“ Nú kallaði Birgir á Elliða yfir til Júpiters: „Við erum að skjóta núna. Við erum að skjóta.“ „Já, og þá er komið annað él hjá okkur,“ svaraði Júpiter. Arngrímur Jónsson taldi líkur á að mennirnir á gúmbátnum myndu finnast á lífi – verra þótti honum útlitið með piltana á flekanum: „Við reiknuðum ekki með að sjá piltana á korkflekanum aftur. Ég taldi hins vegar að þrátt fyrir allt væru Hólmar og Egill nú hólpnir. Þessir gúmbátar höfðu þegar sýnt að þeir voru góð björgunartæki. Mér fannst nokkuð ljóst að bát- arnir hefðu slitnað frá vegna þess að enn var ferð á skipinu. Hefði það verið stopp hefðu þeir að líkindum ekki slitnað. Kristján vildi auðvitað alls ekki að menn sjósettu bátana strax. Það voru gríðarleg vonbrigði að missa gúmbátana sem áttu að bjarga okkur þegar skipið sykki.“ Sjómennirnir töluðu um það í talstöðinni að með hliðsjón af veðri og straumum ræki gúmbáta að líkindum sex til sjö sjómílur á klukkustund. Nú heyrðist Birgir kalla: „Júpiter – Elliði: „Við erum að skjóta núna. Viljið þið líta út fyrir?“ „Já, en það er komið annað él hérna, við lítum út,“ svaraði Aðal- steinn. „Allt í lagi.“ Allir sem gátu voru á útkikki í brúnni á Júpiter. Stuttu síðar heyrðist Aðalsteinn kalla: „Elliði – Júpiter. Við erum búnir að sjá það, ljósið.“ Klukkan 19.55 – Júpiter sér neyðarljós Þegar Birgir á Elliða heyrði svar Aðalsteins varð hann mjög feginn. Hann og félagar hans voru búnir að bíða lengi milli vonar og ótta og vissu ekki hvort Júpiter kæmist á slysstað í tæka tíð. Þeim fannst gott að vita að menn væru í það minnsta farnir að sjá til þeirra. „Þakka þér fyrir,“ sagði Birgir og Aðalsteinn svaraði: „Þú verður svo í sambandi áfram.“ „Ég geri það ef ég get.“ Júpiter kallaði: „Sérðu kastarann hjá okkur?“ „Viltu bíða aðeins,“ sagði Birgir, gekk frá talstöðinni og fór fram í brú. Hann kom svo til baka og kallaði í Júpiter: „Hvað er langt í ykkur?“ „Augnablik,“ svaraði Aðalsteinn. Hann fór að tala við Bjarna skip- stjóra. Eftir stutta stund kom hann til baka og kallaði: „Hann heldur að það séu um 10 mílur (rúmir 18 km) í ykkur.“ Birgir þakkaði fyrir. Þetta þýddi að um 45 mínútna sigling var eftir miðað við fulla keyrslu. Færist faðirinn héti barnið eftir honum Í bókinni Útkall – Örlagaskotið eftir Óttar Sveinsson er ný frásögn af árásinni á Goðafoss, byggð á viðtölum við þá sem komust af en einnig þýsku kafbátsmennina sem sökktu skipinu á ögurstundu við Garðskaga 1944. Þar er jafnframt lýst aðdraganda þess þegar Óttar leiddi saman fyrrum skipverja á Goðafossi og loftskeytamann kafbátsins á bókasýningunni í Frankfurt 2011. Titilsaga bókarinnar fjallar um það þegar togarinn Elliði SI1 frá Siglufirði lá lengi ljóslaus og vélarvana á hliðinni í glórulausu hafróti og éljagangi út af Breiðafirði í febrúar 1962. Tuttugu og átta manna áhöfn barðist fyrir lífi sínu áður en skipið sökk. Lýst er atburðarás slyssins og líðan þeirra sem heima biðu milli vonar og ótta. Togarinn Elliði SI1 frá Siglufirði lá lengi ljóslaus og vélarvana á hliðinni í glórulausu hafróti og éljagangi út af Breiðafirði í febrúar 1962. Tuttugu og átta manna áhöfn barðist fyrir lífi sínu áður en skipið sökk. Frá baráttu sjómannanna er greint í nýút- kominni bók Óttars Sveinssonar, Útkall – örlagaskotið. Óttar Sveinsson rithöfundur. 56 bækur Helgin 5.-7. desember 2014
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108

x

Fréttatíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttatíminn
https://timarit.is/publication/944

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.