Læknablaðið - 15.11.2008, Qupperneq 37

s
FRÆÐIGREINAR
JÚKRATILFELLI
Tafla II. Yfirlit yfir sjúkiinga, einkenni og niðurstöður rannsókna.
Tilfelli 1 Tilfelli 2 Tillfelli 3
Aldur(ár) 70 70 51
Kyn Kona Kona Kona
Einkenni Andþyngsli Brjóstverkur Brjóstverkur
Hjartaómun
Útstreymisbrot dagur 1-2 Ekki skráð 35% (dagur 2)* 25% (dagur 1)
Útstreymisbrot dagur 3-5 30% (dagur 3) 43% (dagur 4) 65% (dagur 5)
Útstreymisbrot eftir útskrift 50% (dagur 52) 60% (dagur 47) 65% (dagur 26)
Hjartalínurit á komudegi Ósértækar T þreytingar ST hækkun í V2,V3. Viösnúningur T í AVL, V4 og V5. Léleg R takka þróun ST hækkun í V5-V6. Léleg R takka þróun
Hjartalínurit á degi 3 Viðsnúningur T í V3-V6, 1 og AVL QTc 503 ms ViösnúningurT í V,-V„, 1, II III og AVF QTc 498 ms ViðsnúningurT í V4-V6, II III og aVF QTc 463 ms
Kransæðaþrengingar* * <25% 25% í LAD LAD 25%, RCA 70%
Trópónín T pg/L (hæsta gildi)*** 0,15 (dagur 1) 0,51 (dagur 2) 0,43 (dagur 1)
* Útstreymisbrot mióað viö segulómun.
* * LAD=Left Anterior Descending artery (vinstri framveggskvtsl). RCA=Right Coronary Artery (hægri kransæð).
*** Viðmiðunargildi trópnónlnsT: <0,01 pg/L.
fékk hefðbundna meðhöndlun við bráðu krans-
æðaheilkenni. Gerð var bráð kransæðamyndataka
sem sýndi 25% þrengsli í vinstri framveggs-
kvísl og vægar veggbreytingar í öðrum æðum.
Hjartaómun á þræðingarborðinu sýndi samdrátt-
arskerðingu (hypokinesis) í mið- og broddhluta
vinstri slegils og 25% útstreymisbrot. Á öðrum
degi voru viðsnúnir T takkar í V2- V6 og leiðslum
k II, III og aVF. TNT fór í 0,51 pg/L. Hjartaómun
sýndi engan samdrátt í öllum broddhluta hjart-
ans, skertan samdrátt í öllum miðhluta hjartans
og 35% útstreymisbrot. Segulómun af hjarta var
gerð á fjórða degi sem staðfesti skertan samdrátt í
framvegg og broddi hjartans, 43% útstreymisbrot
(mynd 1). Hún var útskrifuð eftir sjö daga legu.
Hjartaómskoðun 47 dögum eftir útskrift sýndi
60% útstreymisbrot og eðlilegan samdrátt vinstri
slegils. Við eftirlit þremur mánuðum síðar sáust
engin merki um offramleiðslu kortisóls, aldó-
steróns, eða vaxtarhormóna og skjaldkirtilspróf
voru innan eðlilegra marka.
Þriðja tilfelli er 51 árs gömul kona sem leitaði á
bráðamóttöku vegna nokkurra klukkustunda sögu
um brjóstverk. Hún var með háan blóðþrýsting
og langa reykingasögu en ekki aðra áhættuþætti
kransæðasjúkdóma. Þrjátíu árum áður hafði hún
gengist undir legbrottnám og einu og hálfu ári
áður greindust hjá henni nýrnahettuæxli í báðum
nýrnahettum. Hún var rannsökuð ítarlega með
tilliti til offramleiðslu hormóna en ekki fundust
merki um litfíklaæxli (pheochromocytoma),
aldósterónheilkenni (hyperaldosteronisma) eða
offramleiðslu á kortisóli. Vegna stærðar hnútsins
í hægri nýrnahettu var gert nýrnahettubrottnám
í kviðarholsspeglun ári eftir að hann greindist.
Mánuði síðar hafði hún lést um 13 kg og
blóðþrýstingur lækkað. Hún fékk kortisól-skort
eftir aðgerðina og þurfti stuttan kúr af barksterum
í minnkandi skömmtum. Það var því klínískur
grunur um að hún hafi verið með offramleiðslu
kortisóls fyrir aðgerð.
Konan hafði verið undir miklu andlegu álagi
undanfarna mánuði og fengið brjóstverk af og til
við áreynslu. Við komu var blóðþrýstingur 108/69
og hjartsláttur 89 slög/mínútu. Súrefnismettun
var 95% á 2L og öndunartíðni var 12/mínútu.
Við lungnahlustun heyrðist vægt brak en ann-
ars var líkamsskoðun eðlileg. Hjartalínurit við
komu sýndi vægar ST hækkanir í V5 og V6 en sex
tímum síðar voru þau einn mm (mynd 3). TNT við
komu var <0,01pg/L en fór eftir 6 tíma í 0,43ug/L.
Hjartaómun á komudegi sýndi engan samdrátt í
öllum mið- og broddhluta vinstri slegils en eðlileg-
an samdrátt í grunnhluta. Utstreymisbrot var 25%.
Bráð kransæðamyndataka sýndi vægar breyt-
ingar í vinstri framveggskvísl og 70% þrengsli í
hægri kransæð. Ekki var talið að þessar breytingar
skýrðu skerta slegilsstarfsemi eða einkenni hennar
og var því ekki gerð kransæðavíkkun. Einkenni
voru hugsanlega talin tengd hjartavöðvabólgu.
CRP var hins vegar lágt, 8 mg/1, og ekki sáust
önnur bólgueinkenni. Daginn eftir komu voru
T-takkar viðsnúnir í V4-V6, II, III og aVF (tafla II).
Hún fékk hefðbundna lyfjameðferð við bráðu
kransæðaheilkenni.
Fimm dögum eftir innlögn sýndi hjartaómun
eðlilegan samdrátt vinstri slegils með 65%
útstreymisbroti. Þó að þrenging í hægri kransæð
væri ekki talin orsaka einkenni hennar var hún
markvert þrengd og því var gerð kransæðavíkkun
LÆKNAblaðið 2008/94 749