Læknablaðið - 15.09.2010, Blaðsíða 16

FRÆÐIGREINAR
RANNSÓKN
út frá einkennum, holspeglun, myndgreiningu
eða öðrum aðferðum. Fjöldi slíkra tilfella er þó
hverfandi því þótt aðrar aðferðir geti vakið grun
um sýkingu er sá grunur yfirleitt staðfestur með
eiturefnaprófi í hægðasýni.
Vegna hins mikla fjölda sýkinga var of
viðamikið að fara yfir sjúkragögn allra sem
greindust með C. difficile niðurgang árin 1998-
2008 og takmarkar það rannsóknina nokkuð.
A hinn bóginn gefur þessi rannsókn sterkar
vísbendingar um að alvarleiki þessara sýkinga
hafi ekki aukist hér á landi, gagnstætt því sem
gerst hefur í nágrannalöndum okkar. Mánuðimir
janúar og júní voru valdir þar sem langt er á milli
mánaðanna, annar endurspeglar sýkingar að
sumarlagi og hinn að vetrarlagi. Fæstar sýkingar
voru greindar í júní en næstflestar í janúar. Með
þessu vali er því talið að þversnið hafi fengist af
heildarþýðinu. Það má hins vegar velta því upp
hvort betra hefði verið að slembivelja úrtakið.
Eins og áður segir eru tíðnitölur fyrir
sjúkdóminn ekki til á Islandi. Niðurstöður þessarar
rannsóknar veita því nýjar og ágætar upplýsingar
um þróun C. difficile sýkinga á Landspítala og
vísbendingu um stöðuna á landsvísu. Enda þótt
nýgengi sýkinga hafi aukist er ljóst að við búum
enn við mun lægri sýkingatíðni en til að mynda
í Bandaríkjunum og Kanada þar sem nýgengið
hefur margfaldast síðastliðinn áratug vegna
tilkomu meinvirkari stofna.24,25
Enginn sjúklingur í okkar rannsókn þurfti að
gangast undir aðgerð vegna C. difficile sýkingar og
langflestir náðu bata eftir staka sýklalyfjameðferð
með metrónídazóli. I þeim tilfellum er sjúklingar
létust í sömu legu og C. difficile sýking greindist
var sýkingin ekki aðaldánarorsökin. Þessar
niðurstöður benda því ekki til þess að meinvirkari
stofnar C. difficile hafi náð útbreiðslu á íslandi
enn sem komið er en hætta er á að þeir berist
hingað á næstu árum. Nauðsynlegt er að hafa
eftirlit með faraldsfræði þessa sjúkdóms innan
veggja spítalans og æskilegt að aðstaða sé fyrir
hendi til þess að stofngreina bakteríur sem valda
alvarlegum sýkingum. Hvort tveggja er forsenda
þess að unnt sé að bregðast tímanlega við er
meinvirkari stofnar hefja innreið sína hér á landi.
Þakkir
Gunnhildur Jóhannsdóttir, skrifstofustjóri á
skurðlækningasviði Landspítala, fær þakkir fyrir
ýmsa hjálp þann tíma sem á rannsókninni stóð.
Starfsfólki sýklafræðideildar eru færðar þakkir
fyrir hjálp við öflun gagna fyrir rartnsóknina.
Einnig fær starfsfólk skjalasafns Landspítala í
Vesturhlíð þakkir fyrir hjálp við öflun sjúkraskráa.
Heimildir
1. Kuijper EJ, Coignard B, Tíill P. Emergence of Clostridium
Difficile-Associateá Disease in North America and Europe.
Clin Microbiol Infect 2006; 12 Suppl 6: 2-18.
2. Goorhuis A, Bakker D, Corver J, et al. Emergence of
Clostridium Difficile Infection due to a New Hypervirulent
Strain, Polymerase Chain Reaction Ribotype 078. Clin Infect
Dis 2008; 47:1162-70.
3. Wamy M, Pepin J, Fang A, et al. Toxin Production by an
Emerging Strain of Clostridium Difficile Associated with
Outbreaks of Severe Disease in North America and Europe.
Lancet 2005; 366:1079-84.
4. Hookman P, Barkin JS. Clostridium Difficile Associated
Infection, Diarrhea and Colitis. World J Gastroenterol 2009;
15:1554-80.
5. Miller MA. Clinical Management of Clostridium Difficile-
Associated Disease. Clin Infect Dis 2007; 45 Suppl 2: S122-8.
6. Gerding DN, Muto CA, Owens RC Jr. Measures to Control
and Prevent Clostridium Difficile Infection. Clin Infect Dis
2008; 46 Suppl 1: S43-9.
7. Owens RC Jr, Donskey CJ, Gaynes RP, Loo VG, Muto
CA. Antimicrobial-Associated Risk Factors for Clostridium
Difficile Infection. Clin Infect Dis 2008; 46 Suppl 1: S19-31.
8. Hardt C, Bems T, Treder W, Dumoulin FL. Univariate and
Multivariate Analysis of Risk Factors for Severe Clostridium
Difficile-Associateá Diarrhoea: Importance of Co-Morbidity
and Semm C-Reactive Protein. World J Gastroenterol 2008;
14: 4338-41.
9. Bartlett JG, Gerding DN. Clinical Recognition and Diagnosis
of Clostridium Difficile Infection. Clin Infect Dis 2008; 46 Suppl
1: S12-8.
10. Bartlett JG. Historical Perspectives on Studies of Clostridium
Difficile and C. Difficile Infection. Clin Infect Dis 2008; 46
Suppl 1: S4-11.
11. McFarland LV, Surawicz CM, Greenberg RN, et al. A
Randomized Placebo-Controlled Trial of Saccharomyces
Boulardii in Combination with Standard Antibiotics for
Clostridium Difficile Disease. JAMA 1994; 271:1913-8.
12. Aas J, Gessert CE, Bakken JS. Recurrent Clostridium difficile
Colitis: Case Series Involving 18 Patients Treated with Donor
Stools Administered via a Nasogastric Tube. Clin Infect Dis
2003; 36: 580-5.
13. Koss K, Clark MA, Sanders DS, Morton D, Keighley MR, Goh
J. The Outcome of Surgery in Fulminant Clostridium Difficile
Colitis. Colorectal Dis 2006; 8:149-54.
14. Hall JF, Berger D. Outcome of Colectomy for Clostridium
Difficile Colitis: A Plea for Early Surgical Management. Am J
Surg 2008; 196: 384-8.
15. www.hagstofan.is - Mannfjöldatölur
16. www.landspitali.is - Starfsemisupplýsingar 2006
17. www.landspitali.is - Starfsemisupplýsingar 2008
18. www.landspitali.is - Arsskýrslur Ríkisspítala 1999
19. www.landspitali.is - Ársskýrslur Sjúkrahúss Reykjavíkur
1999
20. Bartlett JG. Clinical Practice. Antibiotic-Associated Diarrhea.
N Engl J Med 2002; 346: 334-9.
21. Ghantoji SS, Sail K, Lairson DR, Dupont HL, Garey KW.
Economic Healthcare Cost of Clostridium Difficile Infection:
A Systematic Review. J Hosp Infect 2009; rafræn útgáfa fyrir
prentun.
22. Gerding DN, Muto CA, Owens RC Jr. Treatment of
Clostridium difficile Infection. Clin Infect Dis 2008; 46 Suppl 1:
S32-42.
23. www.lyfjastofnun.is - Lyfjaupplýsingar
24. Pepin J, Valiquette L, Álary ME, et al. Clostridium Difficile-
Associated Diarrhea in a Region of Quebec from 1991 to 2003:
A Changing Pattem of Disease Severity. CMAJ 2004; 171:466-
72.
25. Zilberberg MD, Shorr AF, Kollef MH. Increase in Adult
Clostridium Difficile-Relateá Hospitalizations and Case-
Fatality Rate, United States, 2000-2005. Emerg Infect Dis
2008; 14: 929-31.
528 LÆKNAblaðiö 2010/96