Þjóðlíf - 01.05.1988, Qupperneq 42

MENNING
„Fólkinu t : % • •■
mínu m \í;, f Wi • _ J ! 4 J í r' \
pan ao líða vel“ fe; 1 l'É wmM 1 æ . y
Spjallað við Sæmund mj. jám\ P ’ !;: f i I M
Valdimarsson | *• ■ * 3 (</• ;
um myndlist og verkaiýðsmál t m. •.
kw'i,
1‘ f
*:%z
* I.
* * *':■

» f* •
3- >■ r * *' f
: -y • >> W
■ M
'Jr-
•|:<4 *
, ■

„Gagnrýnendur hafa líkt verkum
mínum við margt og heimfært
þau upp á ýmsar stefnur í útlönd-
um: einkanlega auðvitað alþýðu-
list. En þeir taka alltaf vandlega
fram að ég viti ekkert um lista-
sögu. Já, það segja þeir nú, en ég
skipti mér ekki af því“, segir
Sæmundur tvíræður á svip.
Hann hefur lengst af unnið
verkamannavinnu, síðustu ára-
tugina sem vaktmaður í Áburð-
arverksmiðjunni í Gufunesi.
Frístundirnar hafa farið í að búa
til skrítið fólk úr rekaviði: viður-
inn kvað ættaður austan úr
Rússlandi, en fólkið minnir ýmist
á Egypta eða Asíumenn, sumt að
vísu hreinræktaðir guðir úr ása-
trúnni.
Sæmundur sýndi mér blaðaúrklippur þar
sem alltof gáfaðir gagnrýnendur fundu ætt-
ingja handa spýtufólkinu út um allar trissur
og útskýrðu fjálglega hvað listamaðurinn
meinti, stundum án þess að hann vissi af því
sjálfur. Pað var nú ekki annað hægt en glotta
að þessum úrklippum: það þarf ekki gagn-
rýnendagráðu til að skilja fólkið hans Sæm-
undar, betri o| hjartahlýrri húmoristar eru
vandfundnir. Oskandi að allir menn yrðu í
einni svipan jafn skemmtilegir og spýtukall-
arnir.
Við Sæmundur hittumst í kaffi á Hótel
Borg einn góðan vordag: ætlunin var að
spjalla um myndlist en einhvern veginn barst
talið að verkalýðsmálum. Þau eru Sæmundi
hugleikin, hann var um langt skeið í trúnað-
armannaráði Dagsbrúnar, skrifaði greinar í
Vinnuna, málgagn ASI og sá um námskeið
fyrir Framsókn og Dagsbrún. „Ég held nú að
ég hafi yfirleitt verið þessum köllum til
ama“, segir Sæmundur hógvær. „Ég hafði
nefnilega skoðanir sem gengu í berhögg við
forystumennina — þá sem eiga allt sitt undir
því að hlutirnir breytist ekki. Það vita allir í
hvaða lægð verkalýðshreyfingin er. Lausnin
á vandanum er í raun einföld: fólk þarf al-
vöru lýðræði. Ekki bara að nafninu til“.
Hann þagnar og sýpur á kaffinu. Lítur ann-
ars hugar yfir á næsta borð. Albert Guð-
mundsson situr þar ásamt nokkrum pattara-
legum vinum sínum. Þeir eru ekki að tala um
verkalýðsmál.
40