Tímarit Máls og menningar - 01.11.1945, Qupperneq 5

Ræða Einars Þveræings
þó er málaleitan barst írá Olaii konungi Haraldssyni
um herstöð á Islandi:
„Því er ég fáræðinn utn þetta mál, að enginn hefur mig að
kvatt. En ef ég skal segja mína ætlan, þá hygg ég, að sá muni
til vera hérlandsmönnum a'Ö ganga ekki undir skattgjafir við
Olaf konung og allar álögur hér, þvílíkar sem hann hefur við
menn í Noregi. Og munum vér eigi þaS ófrelsi gera einum oss
til handa, heldur bæSi oss og sonum vorum og allri ætt vorri,
þeirri er þetta land byggir, og mun ánauS sú aldrei ganga eSa
hverfa af þessu landi. En þótt konungur sjá sé góSur maSur,
sem ég trúi vel, aS sé, þá mun það fara héðan frá sem hingaS
til, þá er konungaskipti verður, aS þeir eru ójafnir, sumir góð-
ir, en sumir illir. En ef landsmenn vilja halda frelsi sínu, því
er þeir hafa haft, síSan er land þetta byggSist, þá mun sá til
vera aS ljá konungi einskis fangstaSar á, hvorki um landa-
eign hér né um það að gjalda héðan ákveðnar skuldir, þær er
til lýðskyldu megi metast. En hitt kalla ég vel fallið, að menn
sendi konungi vingjafir, þeir er það vilja, hauka eða hesta,
tjöld eða segl eða aðra þá hluti, er sendilegir eru. Er því þá
vel varið, ef vinátta kemur í mót. En um Grímsey er það að
ræða, ef þaðan er enginn hlutur fluttur, sá er til matfanga er,
þá má þar fæða her manns. Og ef þar er útlendur her og fari
þeir með langskipum þaðan, þá ætla ég mörgum kotbóndan-
um munu þykja verða þröngt fyrir dyrum.“