Tímarit Máls og menningar - 01.05.1955, Page 44

TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
yfir til Jóns með blendingi aðdáunar
og sjálfsánægju meðan hann talaði.
„Haldið þið nú,“ hélt Eggert áfram,
„að nokkur okkar þyrfti að hinda á
sig brigðin í okkar eigin tíma, og að
drepast úr tóbaksleysi allan daginn,
og að vera ólensaðir lon og don þó
maður sé að springa, ef við bara stæð-
um saman eins og stéttarlega þrosk-
aðir karakterar og segðum hingað og
ekki lengra, veskú, og heimtuðum að
tekin væri nótis af samningum verka-
lýðsfélagsins, og settum allir sem einn
á okkur brigðin eftir að klukkan væri
orðin, og tækjum í nefið bara þegar
okkur langaði í það, og færum út að
pissa bara þegar okkur væri mál, og
ekkert rövl með það. Eftir hverjum
andskotanum eruð þið að bíða?“
En það er illt að kenna gömlum
hundum að sitja, og þó kannski enn-
þá verra að kenna þeim að standa,
þegar þeir hafa aldrei kunnað annað
en sitja. Onundur klaki sagði að vísu
ekkert í þetta sinn en var niðursokk-
inn í Gamlatestamentið, því að þetta
var í fyrri kaffitímanum, en Þórður í
Sveinsbæ var þeim mun margmálli,
aldrei þessu vant.
„Nú er nóg komið af kjaftæðinu í
þér, Eggert,“ sagði hann, „og eigin-
lega fyrir neðan virðingu almenni-
legra manna að anza því. En af því ég
hef aldrei lagt það í vana minn að
fara dult með skoðanir mínar, þá vil
ég hér með lýsa því yfir, að ég tel þetta
allt saman vera fáránlegan hégóma
sem þú ert að nota til að blása upp
æsing hér á þessum vinnustað. Hef
þegar sagt álit mitt á tóbaksmálinu.
Um hitt, þetta með brigðin, hirði ég
ekki að ræða, allir sjá að það munar
alls engu hvort menn binda á sig þessa
larfa áður en klukkan er orðin eða
eftir að klukkan er orðin. Maður ger-
ir ekki annað en gera sig hlægilegan
að vera með ofstopa út af slíku. Og
hvað viðkemur því máli sem þú hefur
aðallega sett í samband við sérstaka
blöðru, og ekki á sem smekklegastan
hátt, þá skil ég ekki að maður þurfi
endilega alltaf að vera að skreppa frá.
Við fáum okkar kaup fyrir að verka
saltfisk, en ekki fyrir að standa piss-
andi allan daginn. Og jafnvel þó
manni yrði kannski einhverntíma svo-
lítið mál, ætli nokkrum sé vorkunn að
stilla sig í fáeina klukkutíma. Annað
eins hefur maður nú þekkt. Og svo vil
ég bara segja það, út af þessum nýja
manni. að það er að mínum dómi
ekkert annað en frekja og ósvífni þeg-
ar ménn eru að ganga með sérstaka
hatta til að koma illu af stað og gera
allt vitlaust.“
„Nú?“ sagði Eggert, „hafa menn
ekki leyfi til að ganga með hvað sem
þeim sýnist á hausnum? Má ég bara
spyrja hvort það sé kannski einhver
ordra um það í stjórnarskránni, að
engir nema útvaldir drullusokkar og
þrælapískarar eins og Eyjólfur verk-
stjóri megi ganga með hatt?“
..Annað hvað manni leyfist, heldur
154