Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.05.1955, Blaðsíða 35

Tímarit Máls og menningar - 01.05.1955, Blaðsíða 35
HATTAR islaus það sem eftir var dagsins, og um kvöldið voru stígvélin hans orðin full af salti. Stundum þegar mikið lá á að pakka svo nóg væri tilbúið þegar fisktöku- skipið kæmi, lét Eyjólfur okkur jafn- vel vinna í kaffitímunum, og einu sinni þegar Eggert hnykkur mannaði sig upp í að gera athugasemd við þetta, þá sagði Eyjólfur að hann mætti fara heim, ef hann gæti ekki látið vera að rífa kjaft. — ,,og þarft ekki að koma aftur. Og þá geturðu haft eins langan kaffitíma og þér sýnist.“ Þetta var venjan hjá Eyjólfi, þegar hann vildi píska okkur áfram, að hafa í hót- unum um að reka okkur heim, og fylgdi þá jafnan þessi sama athuga- semd: „og þarft ekki að koma aftur,“ — en það var atvinnuleysi í bænum. Og auðvitað guggnaði Eggert og vann möglunarlaust í kaffitímanum eins og við hinir: „Eg held það sé nóg í ykkur helvítis kaffiþambið, þó þið hundskizt til að vinna þessar skitnu fimmtán mínútur og bætið með því svolítið upp það sem þið hafið svikizt um,“ sagði Eyjólfur. Sjálfur var liann veikur í maga og mátti ekki drekka kaffi. Það var líka helzt, að við svikjumst um. Sannleikurinn var sá að við þorð- um varla að líta upp úr fiskinum allan daginn og unnum eins og skepnur. Við þorðum ekki einu sinni að skreppa frá, þó við ættum lífið að leysa, enda hafði Eyjólfur lagt blátt bann við því. Þetta bann hans bitnaðí harðast á Önundi klaka, því að vegna einhvers innanmeins þurfti hann að létta á sér miklu oftar en venjulegt er. Einu sinni hafði hann ekki getað stilll sig, heldur skroppið frá, þegar hann- hélt að öllu væri óhætt og Eyjólfur staddur einhversstaðar inni í bæ, ern hverjum skyldi hann þá mæta í dyrun-- um nema Eyjólfi sjálfum. Eyjólfur rak liann auðvitað öfugan að borðinu aftur og skammaði hann undir drep og lauk máli sínu á þessa leið: „Ég ætla bara að lála þig vita það, Önund- ur klaki, að annað hvort útvegar þú þér nýja blöðru og hættir þessu rápi. eða þú mátt fara heim og þarft ekki að koma aftur.“ — Eftir þetta gerði Ön- undur enga tilraun til að skreppa frá, og vissum við að hann kvaldist oft mikið, því að hann var auðvitað enn með sína gömlu blöðru. Eyjólfur hafði líka bannað okkur að taka í nefið í vinnunni. „Ég held það séu nógu fyrirferðarmikil og ó- þverraleg á ykkur andskotans nefin, þó þið séuð ekki með þau úttroðin af tóbaki yfir fiskinum,“ sagði hann. Sannleikurinn var þó sá, að nefið á honum var tiltölulega stærra en nefið á nokkrum okkar hinna, og miklu ljótara, því að einhverntíma þegar hann stundaði sjó á sínum yngri ár- um og verið var að leggja línuna, hafði einn krókurinn slengzt upp í miðsnesið á honum og rifið það úr, svo að nef hans var ásýndum eins og TÍMARIT MÁLS OG MENNINCAH 145 10
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.