Tímarit Máls og menningar - 01.05.1955, Síða 51

HATTAR
„Varla mjög vitlaust,“ sagði Þórð-
ur.
„Það er yfir sextíu í þeim,“ sagði
Eyjólfur.
„Varla mikið yfir sextíu í þeim
mörgum,“ sagði Þórður.
„Jú, mikið yfir sextíu í þeim mörg-
um,“ sagði Eyjólfur. „Og undir sex-
tíu í öðrum.“
„Varla mikið undir sextíu í þeim
mörgum,“ sagði Þórður.
„Hann segir það sé engu líkara en
einhver hálfviti hafi talið í pakkana
sem komu frá þér í gær og í dag,“
sagði Eyjólfur. „Er eitthvað í ólagi
með þig?“
Við urðum nú í fyrsta sinn vitni að
því að þykknaði í Þórði gagnvart Eyj-
ólfi verkstjóra. Hann sagði:
„Það sé þó aldrei hann sjálfur sem
er í ólagi? Það sé þó aldrei hann sjálf-
ur sem telur vitlaust, orðinn bæði elli-
ær og sjónlaus.“
„Ertu að gefa í skyn að fiskimats-
maðurinn sé ekki starfi sínu vaxinn?“
sagði Eyjólfur.
„Ekki kannski að gefa neitt sérstakt
í skyn,“ sagði Þórður. „Ðatt bara
svona í hug að einhverjir hefðu
kannski meira vit á þesskonar heldur
en sveitamenn ofan af jöklum sem
aldrei hafa séð fisk en verið settir í
embættið af því þeir eru innundir hjá
vissum ráðherrum fyrir sunnan.“
„Það er ekki í þínum verkahring að
gagnrýna gerðir opinberra embættis-
manna.“ sagði Eyjólfur. „Og ég ætla
bara að láta þig vita það, að ef þú get-
ur ekki hundskazt til að telja rétt í
pakkana, þá máttu fara heim, og þarft
ekki að koma aftur. Enda skil ég ekki
hvað ég vildi vera að trúa þér fyrir
þessu starfi, því að þú ert áreiðan-
lega enginn maður í það, og má heita
gott ef þú þekkir ráskerðing frá
labra.“
En hér gekk Eyjólfur feti of langt,
þarna særði hann metnað Þórðar því
sári sem seint mundi gróa. Enda sáum
við að hendur Þórðar skulfu, þegar
hann hellti afganginum úr hitabrús-
anum sínum í lokið. Rödd hans var þó
jafn stvrk og róleg sem endranær er
hann sagði:
„Ætla þá að láta þig vita það, Eyj-
ólfur Sigurðsson, að ef vitlaust er tal-
ið í pakkanum, þá er það engum að
kenna nema djöflaganginum í þessum
ljósamótor sem þú af þinni ofbeldis-
hneigð og lítilmennsku lætur glymja
ofan til okkar daginn út og daginn
inn. Og með allri virðingu fyrir opin-
berum embættismönnum, þá leyfi ég
mér að segja það, að hætt er við að
jafnvel fiskimatsmenn ofan af jöklum
mundu eiga erfitt með að telja rétt í
slíkum hávaða, þó þeir séu konung-
legir, já og jafnvel líka verkstjórar
og fyrrverandi kaupmenn, þó þeir
gangi með harðan hatt.“
Eyjólfur verkstjóri roðnaði ekki,
þegar hann reiddist, heldur fölnaði
tímarit máls og mennincar
161
il