Tímarit Máls og menningar - 01.12.1969, Blaðsíða 73

Bl ómstur í mýrinni
og andvarpaði af sælu. Hugur hennar var fullur af undrun: — Karlmaður!
Styrkur karlmannsins réði yfir lífi hennar! Hún þreifaði á honum og
var enn dálítið óttaslegin: — Þetta var karlmaður. Hún snerti hann og
fann, að hann var fagur. Hún fór höndum um leyndardóma likama hans
og dulræn fegurð og sæla streymdi gegnum taugar hennar frá þeim.
5. kafli
Klukkan var sjö að kvöldi — á fimmtudegi — og allt var óvenju snemm-
búið. Yngstu börnin hrein og þvegin í náttfötum með mjólkurglös og við
hin fengin til að lofa að vera háttuð og komin í rúmið klukkan 9. Þótt svefn-
inn ásækti okkur miskunnarlaust tókst okkur að halda hálfri meðvitund þar
til laust eftir klukkan 9. Við sperrtum eyrun eftir aðkomuhljóðinu. Gluggi
okkar vissi út að ánni svo að við sáum ekki til vegarins og góða stund urðum
við að láta okkur það eitt nægja að heyra eitthvað sem líktist bílhljóði
nálgast. Gægjugatið á hurðinni þorðum við ekki að nota enn þar eð vinnu-
konurnar voru varar um sig og gátu birzt hvenær sem var til þess að ganga
úr skugga um hvort við værum ekki sofnaðar. Litlu angarnir lágu eins og
rotaðir og vissu hvorki í þennan heim né annan. Þegar Búddí kom inn lág-
um við því og létumst sofa og hefði hún ekki haft hugann við annað má
vera að hún hefði séð í gegnum leikaraskapinn. Þegar hún var farin var
gægjugatið okkar.
í fyrstu leit út fyrir að um venjulegt kvöldsamkvæmi væri að ræða, líkt
og þegar einhver verður fertugur. Gestirnir báru pakka undir hönd og af-
hentu Búddí og Maddí. Þeim var boðið sæti og allir sátu í svipbrigðalausu
samtali. Búddí fór margar ferðir fram í eldhúskrókinn og bar fólkinu há
glös með freyðandi gosvökva. Einn gestanna var sérstaklega skrautlegur.
A brjóstinu hafði hann borða og medalíur og gyllta axlaskúfa og á húfunni
var fugl með blómum allt í kring. Þetta hlaut að vera generáll eða eitthvað
slíkt og þótt við vissum ekki hvað svo puntaður maður gerir í stríði duldist
okkur ekki að það var eitthvað merkilegra en allt annað. Húfan hans lá á
borðinu hjá sófanum og Maddí snarsnerist í kringum hann — til að rétta
honum öskubakka — hella í glasið — brosa til hans — og vorum við henni
innilega reiðar fyrir að hafa ekki látið okkur smíða upp í sig fyrir kvöldið.
Búddí skipti sér ekki af þeim en sá um að bera þremur óbreyttum hermönn-
um drykki og var allt frjálslegra þar megin í stofunni — þeir komnir úr
jökkunum og kipptu henni niður í stól rétt eins og þeir væru heima hjá
295