Tímarit Máls og menningar - 01.12.1971, Side 63

Hinn jákvœði og Hinn neikvœði
En móðirin sagði:
móðirin:
Ég er þrotin að kröftum.
Verði svo að vera
Farðu þá með kennaranum
En komdu skjótt aftur.
2
STÓRI kórinn:
Mennirnir fóru í leiðangur
Áleiðis inní fjöllin.
í hópi þeirra var kennarinn
Og drengurinn.
En drengurinn var ekki erfiðinu vaxinn:
Hjarta hans, mætt á göngunni,
Þráði að hverfa aftur heim.
í dagrenning við fjallsræturnar
Gat hann báglega hreyft
Fæturna fyrir þreytu.
Þeir birtast í herbergi 1: kennarinn, stádentarnir þrír, síðast drengurinn og
heldur á krukku.
KENNARINN: Okkur miðar vel upp fjallið. Þarna er fyrsta skýlið. Við skulum
hvíla okkur þar um stund.
STÚdentarnir ÞRÍR: Það væri rétt.
Þeir ganga á pallinn í herbergi 2. Drengurinn heldur kennaranum eftir.
drengurinn: Ég verð að segja dálítið.
KENNARINN: Hvað þarftu að segja?
drengurinn: Mér líður hálfilla.
KENNARINN: Hvað heyri ég! Svona er óleyfilegt að tala á ferðalagi sem þessu.
Ef til vill ertu þreyttur afþví þú ert ekki vanur að ganga á fjöll. Stattu kyrr
um stund og blástu mæðinni.
Hann gengur á pallinn.
STÚdentarnir þrír : Svo virðist sem drengnum sé orðið ómótt á göngunni.
Við skulum inna kennarann eftir því.
STÓRI kórinn: Já. Gerið það.
253