Tímarit Máls og menningar - 01.12.1971, Page 68

Tímarit Máls og menningar
Hættuleg leið. Þú getur ekki
Fylgt okkur eftir. Og þaraðauki:
Hvernig viltu yfirgefa móður þína
Sem er veik? Vertu kjur!
Það er aldeilis ómögulegt
Að þú komir með.
drengurinn:
Vegna þess einmitt að móðir mín er sjúk
Vil ég fara með, og sækja fyrir hana
Lyf og ráð
Til læknanna miklu handan fjallanna.
KENNARINN: En mundir þú þá vera sáttur við allt sem fyrir þig kann að bera
í ferðinni?
drengurinn: Já.
kennarinn : Ég þarf að tala aftur við móður þína.
Hann gengur tilbaka inní herbergi 2. Drengurinn hlustar við dyrnar.
KENNARINN: Ég er kominn aftur. Sonur yðar segir hann vilji fara með okk-
ur. Ég sagði honum hann gæti nú ekki farið frá yður svona veikri, og að
þetta væri torsótt og hættuleg leið. Hann gæti aldeilis ómögulega komið
með, sagði ég. En hann sagði hann yrði að fara, til að sækja lyf við sjúk-
dómi og læknisráð til borgarinnar handan fjallanna.
MÓðirin: Ég heyrði hvað hann sagði. Ég efast ekki um að drengnum er al-
vara — að hann vilji fara með yður þennan hættulega leiðangur. Komdu
inn drengur minn.
Drengurinn fer inní herbergi 1.
Frá þeim degi, þegar
Faðir þinn fór í burtu
Hefur þú verið
Eina stoðin min.
Aldrei leit ég af þér, aldrei vékstu úr huga mínum
Lengur en þörf var á
Meðan ég bjó til matinn þinn
Bætti fötin þín
Og aflaði okkur peninga.
DRENGURINN: Það er dagsatt sem þú segir. En eigi að síður getur ekkert feng-
ið mig onaf ásetningi mínum.
258