Tímarit Máls og menningar - 01.07.1976, Blaðsíða 94

T'imarit Máls og menningar
svip hljóðlátrar karlmennsku. Til mótvægis gegn mannlægingu tækni-
samfélagsins seiðir hann fram með galdri orðlistar sinnar fjölbreytilegan
og hugljúfan nið uppspretmlindanna og verður þar að þeirri ósk sem hann
ber fram í kvæðinu „Gæti ég“ úr Að brunnum:
Gæti ég safnað saman ólíkum röddum
syngjandi linda, og fært ykkur áður en dimmir
hljómvönd eins fagran og hlust ykkar þráir að vetri
þegar harður fjötur læsist um vötnin blá.
Og þær raddir sem hann laðar fram bera sannarlega dýrð lífsins vitni
og vísa veg, vísa veg í því harða stríði sem fram undan er ef mannskepn-
unni á að takast að endurheimta það samræmi manns og náttúru sem
hún hefur tortímt með græðgi sinni og skapa skilyrði fyrir fagurt mannlíf
á jörðinni.
Olafur Jóhann Sigurðsson er umfram allt skáld siðgæðisins í víðustu
merkingu, en verðleikar hans sem listamanns eru ekki í því fólgnir að
hafa góðan boðskap og nauðsynlegan fram að færa heldur í því að hann
hefur megnað að gefa þeim huglægu verðmæmm sem hann virðir mest
líf og kraft í list sinni. Það er svo okkar lesenda hans að sýna hvort við
erum menn til að veita þeim viðtöku.
188