Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.07.1976, Side 92

Tímarit Máls og menningar - 01.07.1976, Side 92
Tímarit Máls og menningar Eins og ég sagði eru viðhorfin til samfélagsins neikvæð og ekki hægt annað að segja en ríkjandi tónn bókarinnar sé svartsýni eða jafnvel örvænting um framtíðina. En þar með er þó ekki öll sagan sögð. I innsta eðli þeirrar aðalpersónu sem bókin segir frá, og að ég hygg í innsta eðli Olafs Jóhanns Sigurðssonar er að finna óbilandi trú á lífið og virðingu fyrir þeirri dýrð þess sem blasir við auganu, a. m. k. ef við beitum stækkunargleri bjart- sýninnar. Og þetta mundi ég þá ætla að væri kjarninn í skáldverkum Olafs Jó- hanns Sigurðssonar: virðing fyrir dýrð lífsins og ódrepandi trú á að mað- urinn muni að lokum, þrátt fyrir allt sitt villuráf, bjargast yfir þá blökku elfi lífsins með blóð í streng / sem beljar djúp milli skara, þótt farkost- urinn sé smár og veikburða, eða eins og segir í síðasta erindi kvæðisins „Að laufferjum“: Eg virði fyrir mér visnuð lauf og veit að þér komizt yfir. í þessum fáu orðum sem ég hef haft um helstu skáldverk Ólafs Jóhanns Sigurðssonar hefur eins og nærri má geta verið stiklað á stóru. Eg hef reynt að víkja að því sem mér finnst vera meginatriði í boðskap hans, erindi hans við okkur, en tíminn leyfir ekki neina úttekt eða greiningu á listrænum vinnubrögðum. Það er hverjum manni augljóst sem fer að kynna sér verk Ólafs að hann fágar og vandar með afbrigðum allt sem hann Iætur frá sér fara og einn af töframönnum íslenskrar tungu er hann. En þrátt fyrir þessa fágun og óaðfinnanlegt form margra verka hans væri ekkert fjær sanni en telja skáldskap hans stjórnast af fagurfræðilegum við- horfum. Listræn viðleitni hans þjónar ævinlega þeim tilgangi að tjá lífs- skoðanir og lífsgildi og gefa þeim líf í listrænu samhengi. Þetta á einnig við um fegurstu verk hans, ljóðin, sem mér þykja ásamt nokkrum smá- sögum um börn og unglinga hafa hreinastan tón alls þess sem Ólafur Jóhann hefur látið frá sér fara. Á nokkrum stöðum í sögum sínum hefur Ólafur Jóhann Sigurðsson vikið að svo kölluðum módernisma í bókmenntum og oftast hafnað hon- um, meira að vísu vegna neikvæðra viðhorfa módernista til mannsins en vegna ytri búnings verka þeirra en þar verður þó í reynd ekki skilið á milli. Þetta er rökrétt afleiðing af því sem hér hefur verið drepið á að Ólafur er sprottinn beint upp úr jarðvegi íslenskrar alþýðumenningar og bændasamfélags, samfélags þar sem lífið var að vísu erfitt en munur á 186
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.