Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1992, Side 53

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1992, Side 53
arþjóð, því er nú djöfuls ver. Rússar hinsvegar, þeir eru menningarþjóð, þrátt fyrir allt. Ég var ekki viss um hvort ég gæti samþykkt þennan samanburð eða hvað ætti að gera við hann. Svo kom að því að við þurftum að eiga orð saman um Gorbatsjov. Merkilegt fyrirbæri þessi Gorbatsjov, sagði Júra, ég skal játa það að ég átti ekki von á honum. En hvað getur hann gert svosem? Ojæja, sagði ég. Menn hafa þó fengið málið aftur. Eitt er að kjafta, annað að gera eitthvað, sagði hann. I fyrravor hafði Júra svo komist að niðurstöðu um perestrojkuna og kallaði á mig í símann: Gorbatsjov er búinn að vera, sannaðu til. Honum verður steypt bráðum. Skrifaðu hjá þér nafn: Boris Gromov, herforingi úr stríðinu í Afganistan. Hann er næsti einræðisherra Rússlands. í ágúst var engu líkara en sagnarandi Júra hefði farið með rétt mál eina ferðina enn, þótt ekki færi mikið fyrir Boris Gromov í fréttaskeytum. Það fór samt á annan veg. Og nú var komið að því að við Júra værum sammála. Við vorum báðir fegnir því að valdaránið í Moskvu mistókst. Og þó ekki nógu fegnir því við gátum ekki búist við því að gamlir vinir og samferðamenn ættu á góðu von. Hann sendi mér ljósrit af sögu eftir Petrúshevsköju um „Nýja Róbinsona“. Sagan er um rússneska fjölskyldu sem flýr allsherjarupplausn borganna æ lengra og lengra út í óbyggðir með byssuhólk og kartöflupoka og ferðaútvarp sem ef til vill nemur einhverjar fréttir, ef til vill ekki. Og kannski er einhver á leiðinni hingað, en vonandi ekki strax á morgun og svo er pabbi með byssu og ég á skíði og varðhund . . . Þetta er allt satt og svona verður þetta, skrifaði Júra neðan við ljósritið. Þeir eru að segja það í Moskvu, sagði ég í símann, að Rússland verði ný Brasilía. Nýrík stétt mafíósa og gamalla flokksgæðinga lokar sig á bak við múra og rimla og eymd og volæði allt í kring. Það er ekki ósennilegt, sagði hann. Ég var þá búinn að spyrja Júru hvað honum fyndist um hrun heims- veldisins og þegar ég kom úr símanum sagði ég við systur hans: Júra sagði, að þótt skrýtið sé sjái hann eftir Sovétríkjunum. Það er kannski ekki nema von, sagði hún. Ég hefí verið að hugsa um TMM 1992:1 43
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.