Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1995, Side 77

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1995, Side 77
Hún átti til sérrí, þó það nú væri. Og þá hafi komið, án þess að snert væri við drykknum, næstum orðrétt endurtekning á því að hann noti sér konu og börn sem varnarkerfí. Hvernig gæti annars, hafi hann haldið áfram, staðið á því að hann sé jafnvel farinn að hugsa um að stytta sér aldur, eftir að þau fóru frá honum, eftir að brottför þeirra hafi gert varnarkerfið óvirkt. Nú hafi gesturinn drukkið sitt sérrí, líkt og hann ætti lífið að leysa, og ýtt aftur til barkonunnar hinu tæmda glasi til endurfyllingar. Og það var þá fyrst sem hún tók effir því að maðurinn var talsvert slompaður. Hún hafi þá hellt í glasið að nýju, hann hálftæmt það og beðið hana að misskilja sig ekki: hann sé að vísu aðskilinn frá fjöl- skyldu sinni, en aðeins um stundarsakir og það engan veginn í illu; læknirinn hafi eindregið ráðlagt sér að fara í meðferð vegna óþolandi bakverkja, og konan hans hafí þá ákveðið að taka sér á meðan stutt frí með börnin. Og nú séu þau á bak og burt, tveim dögum fyrir vænt- anlega brottför hans. — Eftir þessa útskýringu —, sagði Kronstadt, — fór barkonan að fylgjast þolinmóð með því sem sagt var, — því að, eins og hún tjáði honum, hún þekkti annað eins: þegar karlmenn væru orðnir eftir einir á báti, þá færu þeir á búlluráp og drykkju sig fulla og rektu raunir sínar. Annað aðalstarf veitingakonu sé því að hlusta, næst á eftir því að skenkja drykki. Hann hafi verið aleinn í tvo daga, án þess að hafa nokkuð fyrir stafni, hélt gesturinn áfram, engin vinna, þar sem komin var helgi, ekkert rifrildi milli barnanna sem hann þyrfti að útkljá, engin heimaverkefni sem þyrfti að hafa eftirlit með, engin ákvörðun sem snerti fjölskylduna, engar áhyggjur sem hann gæti létt af konu sinni, ekkert, bara hann. Og þá fari menn að hugsa sinn gang. Hvort hann sé ekki guðslifandi feginn að vera nú loksins einn og út af fyrir sig, aleinn, og hvort hann viti virkilega enga betri dægradvöl en heilabrot og drykkjusvall, hafði barkonan skotið inn, en gesturinn mótmælt allt að því kröftuglega. Nei, því strax í upphafí, þegar á þeirri stundu er bifreiðin með veifandi ástvini hans innanborðs hafi ekið út um hliðið og út á götuna og hann staðið eftir veifandi á móti, þá hafi athugasemd, sem konan hans hafði látið falla í stuttri orðasennu nokkrum dögum áður, verið farin að sækja á huga hans. Sú athuga- semd hafi einmitt nú, allt í einu, rifjast upp fyrir honum: — Hugsaðu TMM 1995:2 71
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.