Saga: missirisrit - 01.06.1925, Blaðsíða 146

140 SAGA
at5 mönnum og málleysingjum. HvaB hann hefir séö sér
í því aö láta svona viö sálarlausar skepnurnar, er
stærsta gátan, því ekki g-at hann eignast þær eftir dauts-
ann, fyrst sálina vantaöi. Bn vegir hans eru dimmir og
dularfullir, eins og næturinnar og oftrúarinnar, og engri
mannveru færir.
A þeim tímum, sem hér er um aö rætSa, var þatS al-
vanalegt atS kaila dýrin fyrir lög og dóm, og láta þau
sæta ábyrgö fyrir afglöp sín og yfirsjónir. Voru þati
engu sítSur æöri menn en lægri, sem hér áttu hlut atS
máli, svo sterk og almenn voru áhrif hjátrúarinnar og
hindurvitnanna. Menn hafa alt af lititi svínin óhýru auga,
sítSan á sögudögum nýja testamentisins, atS þau henti slys-
it! mikla. Svo var meö gyltu og sex grísi hennar, sem
færtS voru fyrir dómstólana í Lavegny á Frakklandi.
Atti rannsókn þessi sér statS áritS 1457. Svínin voru sök-
uö um atS hafa myrt barn og etitS part af því. Gyltan
var ioks fundin sek, og dæmd til dautSa, en sökum þess
hve grísirnir voru ungir og vitgrannir, og áttu líka slæma
rr.ótSurina, voru þeir dæmdir sýknir saka, einkum þar sem
ekki var hægt atS leitSa sjónarvotta atS því atS þeir heftSu
étiti af barninu.
Seytján árum sítSar, 1474, sketSi þaö í Basle, atS hani
var ákærtiur um atS hafa verpt eggi. Þetta var ákaflega
alvarleg sakargift, því á þeim árum var þatS trú manna,
atS galdramönnum væru þau ómetanleg vitS vissan töfra.
útbúnatS. Lögmaöur hanans játatSi, aö þesskonar egg
væru notutS til seiöa og særinga, en tók þatS skýrt fram,
atS hann áliti, atS skjólstætSingur sinn væri þó ekki í
þjónustu djöfulsins. Málsgögnin urtiu afar yfirgripsmik-
il, og málitS stótS lengi yfir, en atS lokum var fanginn fund-
inn sekur. Hann var dæmdur til dautia, en ekki samt
sem hani, heldur sem galdrafjandi etia djöfullinn sjálfur
í hana líki, og var ásamt eggi sínu festur viö píslar-
staurinn og brendur á báli, metS öllum þeim helgireglum
og hátítSabrag, sem slíkri athöfn fylgdi í gamla daga.