Dagblaðið Vísir - DV - 20.04.2012, Blaðsíða 44

Dagblaðið Vísir - DV - 20.04.2012, Blaðsíða 44
44 Menning 20.–22. apríl 2012 Helgarblað Ísak Óli. Gylfaflöt er endur- hæfingarmiðstöð þar sem boðið er upp á ýmsar smiðjur. „Ég er búinn þar klukkan eitt. Eftir það fer ég á Ás á þriðju- dögum og fimmtudögum.“ Ás er vinnustofa þar sem Ísak Óli fær pínulaun fyrir störf sín. „Á eftir fer ég í sund. Með Öspinni. Ég fer þangað á mánudögum, miðvikudögum og föstudögum. Á mánudag fer ég svo á Holtaveg með Strumpasafnið fimm. Það er skammtímavistun og ég fer þangað einu sinni í mánuði.“ Pabbi hans grípur orðið og segir að Ísak Óli sé alltaf búinn að ákveða með löngum fyrir- vara hvað hann ætli að taka með sér. „Í raun og veru er það ekki einhverfan heldur eitthvert kerfi sem hann bjó til. Það virkar eins og fall- hlíf svo hann hrapi ekki bara beint niður á jörðina. Hann léttir sér lendinguna, því hann veit hvað það er óþægilegt að lenda í einhverju óvæntu.“ Gætu verið í fangelsi Núna er klukkan að nálgast fimm og honum þykir mjög óþægilegt að vera ekki enn búinn að fá svör við því hvað eigi að vera í matinn í kvöld. „Hann byrjar klukkan hálf átta á morgnana að spyrja út í kvöldmatinn. En ég nenni ekki að búa til plan til að þóknast honum. Hann verður að læra þetta,“ segir Halla. Sævar tek- ur undir það og segir að það megi ekki gefa allt eftir. „Við gætum verið í fangelsi hérna.“ Hann tekur dæmi. Þegar Ísak Óli var fimm ára vildi hann alltaf fara sömu leið til ömmu sinnar og afa þegar þau heimsóttu þau. Einu sinni fóru þau aðra leið og þá réð hann illa við það, öskraði og lét öllum illum látum. „Eftir það fórum við alltaf aðra leið til þess að venja hann við það. En auðvitað þarf hann að ráða einhverju og við leyfum hon- um að halda í ýmislegt.“ „Strumpana,“ segir Ísak Óli. „Já, einmitt,“ svarar Sævar. „Þegar við förum á Vestfirði þá vill Ísak Óli taka allt strumpa- safnið með sér. Ég veit af hverju hann gerir það, hann vill raða þeim upp í hvíta sandinn. Við leyfum honum það. En þegar við förum til útlanda þá er alveg ferlegt að taka þrjú hundruð strumpa með sér. Þá verðum við að semja við hann um það hvort hann taki með sér tíu eða tólf strumpa.“ Á 298 strumpa Strumpasafnið hans Ísaks Óla er sennilega það stærsta á landinu. „Ég á 298 strumpa,“ segir Ísak Óli um leið og hann ákveður að bjóða mér inn í herbergið sitt. Það er heill heimur út af fyrir sig. Strump- unum er raðað snyrtilega upp á borðið, í sérstakri röð sem heldur sér alltaf eins. „Ég rað- aði þeim,“ segir hann og þegar ég spyr hvernig hann raði þeim er svarið skýrt, „á borð- ið“. Hann getur ekki útskýrt þetta nánar. Honum stend- ur samt ekki sama þegar fólk fiktar í strumpunum og röðin ruglast. „Það er ákveðið kerfi á þessu,“ segir Sævar. „Hann raðar þeim alltaf eins og verð- ur rosalega stressaður þegar lítil börn koma í heimsókn og vilja leika sér með strumpana. Hann getur orðið alveg brjál- aður ef þau taka þá upp og tekur stundum kast.“ Elstu strumparnir eru aðal. Sumir eru orðnir svo gamlir að þeir eru farnir að láta á sjá, það vantar á þá hönd eða fætur, jafnvel bæði. Fyrsta strumpinn fékk hann þegar hann var fjög- urra ára gamall og Sævar hefur reynt að hita höndina á honum á rafmagnsplötu og klessa hana aftur á strumpinn en með takmörkuðum árangri. „Við reyndum líka að kaupa nýjan æðstastrump handa honum en það þýddi ekkert. Hann vill hafa hann svona fatlaðan.“ Sævar tekur æðsta strump upp til að sýna mér hann en Ísak Óla líkar það ekki, segir nei og fylgist órólegur með. Teiknar á eldhúsrúllur Ísak Óli leggst í rúmið og segir: „Ég vil teikna strumpa á eldhús- rúllur.“ Pabbi hans segir að það verði alltaf að vera til eldhús- rúllur og smjörpappír á heim- ilinu, það megi ekki klikka. „Það er mjög lítið sem hann hefur teiknað á venjulegan pappír. Hann notar frekar pappír sem hefur einhverja áferð.“ Í þeim töluðu orðum dreg- ur hann fram stóran plast- kassa sem stendur undir borði. Kassarnir eru fleiri en í þeim er servíettusafn Ísaks Óla. „Þar eru líka klippimynd- ir, til dæmis af Pappírs Pésa, og frasar eins og: Hver hefur sofið í rúminu mínu? spurði bangsapabbi. Eitt af því sem Ísak Óli gerir alltaf og er svona skrýtin en skemmtileg hefð er að hann skrifar alltaf skilaboð á kaffifilter uppi í sumarbústað. Þau bíða okkar alltaf þegar við förum að hella upp á kaffi og mér finnst það alltaf jafn skemmtilegt.“ „Þessi stafur heitir D,“ segir Ísak Óli hátt og snjallt. For- eldrar hans brosa og halda áfram þar sem frá var horfið. „Við höfum aðeins verið í vandræðum með þetta safn. Okkur finnst þetta æðislegt en þetta safnast upp. Ég efast nú um að Ísak myndi vilja að við myndum selja það. Hann hefur ekkert vit á peningum. Hann gæti farið upp í ísbúð og keypt ís á fimmtíukall án þess að þykja nokkuð athugvert við það. Eða fimmtíu þúsund. En ég sé hann stundum róta í þessu og nota myndir héðan þegar hann er að mála uppi. Hann notar þetta eins og skiss- ur. Hann notar líka Google, eins og þegar hann var að mála Leonard Cohen. Við hlustum svo mikið á músík hér á heim- ilinu og héldum lengi að hann væri ekkert að fylgjast með en svo kom á daginn að hann þekkti alla söngvarana.“ Ísak Óli safnar ekki bara strumpum. Hér eru líka barba- kallar og „hæ hó-karlar“, eins og hann kallar dvergana úr Mjallhvít og dvergarnir sjö. Tinnadót fær líka sitt pláss og nokkrir kassar eru fullir af Pez- körlum. „Ég safna þeim líka.“ Notaður sem sýnidæmi Þótt Ísak Óli hafi gaman af þessum körlum leikur hann sér ekki með þá eins og önnur börn. Hann hefur heldur aldrei leikið sér við önnur börn. „Þegar ég eignaðist strák- ana var fólk alltaf að tala um það hvað það væri þægilegt að eiga tvo syni á svipuðum aldri, því þeir myndu leika sér saman. Það gerðist aldrei. Ísak Óli leitaði aldrei í bróður sinn,“ segir Halla. „Hann hefur í raun aldrei leikið sér við aðra krakka. Hann sækir meira í fullorðið fólk og fjölskylduna. Hann elskar til dæmis systur mína og mág. Kannski af því að fullorðnir eru fyrirsjáanlegri, börn eru óútreiknanlegri. Hon- um þykir það óþægilegt.“ „Ég var í Langholtsskóla, í sérdeild fyrir einhverfa.“ Þegar Ísak Óli var sex ára var opnuð sérdeild fyrir einhverfa í Lang- holtsskóla og foreldrar hans ákváðu að flytja í hverfið svo hann gæti gengið í sinn hverfis- skóla. Þau vildu að hann færi í sérdeild fyrir einhverfa en ekki í almennan bekk með stuðn- ingsfulltrúa sér til aðstoðar. Það varð þó ekki til þess að hann eignaðist vini í bekknum, enda segja þau að einhverfur leiki sér ekki við einhverfan. En þarna fékk hann fullkomna þjónustu að þeirra mati og kerfið sem er kennt í Lang- holtsskóla skilaði svo góðum árangri að Ísak Óli er stundum notaður sem sýnidæmi á nám- skeiðum um einhverfu. „Við höfum alltaf fengið full- komna þjónustu,“ segir hún, „enda væri hann ekki svona klár ef það væri ekki raunin. Fyrstu árin í grunnskóla fór hann reyndar mikið í almenn- an bekk en eftir því sem hann réð verr við fögin minnkaði það. Hann hefur til dæmis ekk- ert í trúarbragðafræði að gera þar sem hann skilur hana ekki og nær ekki utan um huglæg orð eins og trú. En ég finn það núna að þegar hann hittir aðra krakka í hverfinu að þeir eru vinir hans.“ Listin þroskar Á starfsbraut fyrir fatlaða í Fjöl- brautaskólanum í Garðabæ var stefnan síðan tekin á frek- ara myndlistarnám. Enda var það aldrei spurning að hann yrði listamaður. „Ætli hann hafi ekki verið svona fjögurra ára þegar ég tók svefnherbergi okkar hjóna í gegn, sparslaði og málaði og bar húsgögn fram og aftur inn í herbergið. Þetta var heljarinnar vinna og að því loknu skelltum við hjónin okkur í bíó. Þegar við komum heim vissi ég ekki hvort ég ætti að fara að hlæja eða gráta, því Ísak Óli hafði teiknað risastórar fígúrur á nýmálaða veggina. Þetta var samt svo flott og vel gert hjá honum að ég gat eigin- lega ekki verið spældur. Hæfi- leikarnir voru greinilegir.“ Enda hafa tækifærin ekki látið á sér standa. Verk hans hafa verið sýnd á fjölda sýn- inga, hér heima og erlendis, á einkasýningum og samsýn- ingum með frambærilegustu listamönnum landsins. Hróður hans hefur vaxið jafnt og þétt og nú er svo komið að stór hópur fylgist með honum. Allt þetta hefur átt sinn hluta í því að þroska hann, ekki aðeins sem listamann heldur einnig sem einstakling. „Við tökum kannski ekki eftir því þar sem við umgöngumst hann dag- lega. Hins vegar er ofsalega mikið af fólki sem kemur hing- að til að skoða safnið hans og kaupa myndir. Og við heyrum það frá fólki sem hittir hann kannski tvisvar á ári að hann hafi þroskast mjög félagslega,“ segir Sævar. Halla tekur undir það og gleðst yfir velgengninni. „Ég er ferlega fegin að hann skuli hafa eitthvað svona fyrir stafni. Því hann á ekki vini sem koma að heimsækja hann og ekki fer hann í bíó með vinum sínum. Hann er orðinn 22 ára gamall og við finnum alltaf betur fyrir því að allt í einu er hann bara einn eftir hér með okkur. Þann- ig að okkur finnst þetta alveg æðislegt.“ n Fólk í mynd í Norræna húsinu Ísak Óli tekur þátt í samsýningunni Fólki í mynd í Norræna húsinu. Þar eru einnig verk eftir Aron Kale, Bergþór Morthens, Erlu Björk Sig- mundsdóttur, Gígju Thoroddsen – GÍA, Hermann Birgi Guðjónsson, Huldu Vilhjálmsdóttur, Kristján Ellert Arason, Ólöfu Dómhildi Jóhannsdóttur, Sigrúnu Huld Hrafnsdóttur og Snorra Ásmunds- son. Sýningin stendur til 13. maí. Þrívídd í Ráðhúsi Reykjavíkur Sauðkindur, risavaxið hrafnshreið- ur, þrívíður útsaumur og fígúrur úr gifsi. Sýnendur vinna að list sinni í Ásgarði, Gylfaflöt, Sólheimum, Fjölbrautaskólanum í Garðabæ, Fjölmennt, Bjargarási, Lækjarási og á Egilsstöðum. Sýningin stendur til 28. apríl. Við suðumark í Listasal Mosfellsbæjar, Kjarna Elín S. M. Ólafsdóttir og Kristín Gunnlaugsdóttir leiða saman hesta sína í Listasal Mosfellsbæjar. Þær sýna teikningar, málverk og útsaum í striga. Verk beggja eru kraftmikil og tjáningarrík. Sýningin hefst 21. apríl og stendur til 7. maí. Tilraunastofa í Myndlistar- skólanum í Reykjavík Sýning á verkum Ólafíu Mjallar Hönnudóttur, Hjördísar Árna- dóttur, Huldu Magnúsdóttur, Eddu Heiðrúnar Backman og Sonju Sigurðardóttur í anddyri Myndlistarskólans. Allar eiga þær við ýmiss konar hreyfihömlun að stríða en láta það ekki aftra sér í listsköpuninni. Sýningin hefst 22. apríl og er opin til 7. maí. Blint bíó í Bíó Paradís Sýnd verður myndin Hetjur Valhallar með sjónlýsingu fyrir blinda og sjónskerta. Sjónlýsingar- handritið er unnið sérstaklega fyrir þessa sýningu og verða sjóntúlkar viðstaddir sýninguna. Sýningin hefst kl. 16 þann 22. apríl og það er ókeypis á sýninguna. Hönnun fyrir börn Tréleikföng, púðar, mjúkar verur og annað skemmtilegt verða til sýnis í Handverki og hönnun, Aðalstræti. Munirnir eru hannaðir og unnir hjá Ásgarði í Gylfaflöt, Iðjubergi og Sólheimum í Grímsnesi. Sýningin hefst 21. apríl og stendur til 16. maí. Geðveikt kaffihús Hugarafls og handverksmarkaður í Hinu húsinu Kaffið er klikkað og baksturinn brjálæðislega góður. Boðið er upp á jákvæðar geðgreiningar og skemmtiatriði. Handverk og list- munir verða til sölu á handverks- markaði. Iðjuberg, Ásgarður og Bjarkarás bjóða vörur sínar til sölu. Hrós, knús og jákvæðar hugsanir í boði fyrir gesti og gangandi. Kaffihúsið og handverksmarkaður- inn verða opin þann 1. maí frá kl. 12–17. Nál og hnífur í Þjóðminja- safninu Útsaumsverk Guðrúnar Bergs- dóttur einkennast af sterkum hrynjanda lita og forma en Gauti Ásgeirsson sker út stórar fígúrur og minni hluti af mikilli list. Sýningin hefst þann 26. apríl og stendur til 13. maí. Tónstofa Valgerðar í Hörpu Nemendur Tónstofu Valgerðar, Bjöllukórinn, einleikarar og söngv- arar munu flytja íslensk þjóðlög, dægurlög og klassíska tónlist. Tónleikarnir hefjast klukkan 15 þann 5. maí. Kardimommubærinn í Sólheimum Leikfélag Sólheima samanstendur af heimilisfólki, starfsmönnum og börnum úr nágrenninu. Þetta árið fékk félagið góðfúslegt leyfi Þjóðleikhússins til að setja upp Kardimommubæinn. Leikstjóri er Þórný Björk Jakobsdóttir. Sýningin hefst kl. 15. þann 19. apríl. Háð og spottar í Gerðubergi Hermann B. Guðjónsson sýnir smyrnuð veggteppi, sem eru unnin með sérstakri nál til að draga garnspotta í gegnum grófan stramma þannig að úr verður loðin rýjaáferð. Hann teiknar gjarna frægar persónur á strammann svo úr verða heillandi skopmyndir af þekktum einstaklingum úr þjóðfélaginu. Sýningin stendur til 22. júní. „Hann hef- ur ekkert vit á peningum. Hann gæti farið upp í ísbúð og keypt ís á fimm- tíukall án þess að þykja nokkuð at- hugvert við það. Eða fimmtíu þúsund. List án landamæra n Nánari upplýsingar um dag- skrá hátíðarinnar er að finna á listanlandamaera.blog.is en fleiri uppákomur verða á höfuðborgar- svæðinu, Suðurnesjum, Akranesi, Norðurlandi og Austurlandi. Eyrnakonfekt Bjöllukórinn og Retro Stefsson spiluðu saman á opnunarhátíðinni. Ævintýraheimur Ísaks Herbergið hans Ísaks Óla er ævintýri út af fyrir sig. Hann á 298 strumpa sem honum þykir afar vænt um. Svo mjög að hann vill helst taka þá með sér í ferðalög.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.