Gerðir kirkjuþings - 1999, Qupperneq 127

í Garðaprestakalli í Kjalamesprófastsdæmi eru aðalmenn fjórir karlar og ein kona og
varamenn þrír karlar og tvær konur.
í Grenjaðastaðaprestakalli í Þingeyjarprófastsdæmi eru aðalmenn fjórir karlar og ein
kona, til vara tvær konur og þrír karlar.
í Hveragerðisprestakalli í Amesprófastsdæmi eru aðalmenn tvær konur og þrír karlar
og varamenn þrjár konur og tveir karlar.
í Norðfjarðarprestakalli í AustQarðaprófastsdæmi eru aðalmenn þrjár konur og tveir
karlar og varamenn tvær konur og þrír karlar.
í Seyðisfjarðarprestakalli í Múlaprófastsdæmi eru aðalmenn þrjár konur og tveir
karlar og ekki tilkynnt um varamenn.
í Skeggjastaðaprestakalli í Múlaprófastsdæmi em aðalmenn tvær konur og þrír karlar
og ekki tilkynnt um varamenn.
í Þórshafnarprestakalli í Þingeyjarprófastsdæmi eru aðalmenn þrjár konur og tveir
karlar og varamenn tvær konur og þrír karlar.
Samtals í 11 nefndum, að frátöldum varamönnum og að meðtöldum vigslubiskupum
og próföstum þá em í valnefndum 27 konur og 50 karlar, svo að þetta er nú ekki alveg
nógu góð niðurstaða óneitanlega út frá sjónarmiðum jafnréttisáætlunarinnar. Og það er
alveg augljóst að það þarf að brýna sóknamefndir í þessum efnum.
4. Handbók fyrir íslensku þjóðkirkjuna var gefin út til reynslu 1981. Er ekki ástæða til
þess að láta fara fram athugun á því hversu hún hafi reynst, gera nokkra endurskoðun
á henni og leggja fyrir prestastefiiu til umsagnar og kirkjuþing til staðfestingar?
Greinargerð.
Það er varla viðunandi að búa við óstaðfestar handbækur um það hversu skuli haga
guðsþjónustulífi þjóðkirkjunnar en svo hefur verið mest af þessari öld. Það er ekki þar
með sagt að ekki ætti að leyfa tilraunir með helgihald og um sumt gæti handbók verið
leiðbeinandi meðan annað ætti að vera samkvæmt sameiginlegri reglu.
Svar biskups.
Það er á verkefnalistanum að taka upp umræðu um helgisiði og helgisiðabókina.
Helgisiðanefnd hefur verið að störfum og hún hefur veitt leiðbeiningar og hún gaf út
skímaratferli fyrir þrem, fjórum árum sem lagt var fyrir kirkjuþing og sent prestum til
athugunar. Umræða hefur engin orðið um það atferli eða framhald þess. En ég held að
það sé ákaflega mikilvægt að tekin verði upp umræða um þessa hluti og staða
handbókarinnar könnuð.
Hitt hef ég nú samt á tilfmningunni að handbókin frá 1981 sé yfirleitt alls staðar
notuð. Ég held að við þurfum að seilast langt til fortíðar til þess að finna eins mikla
samstöðu um meginatriði í helgisiðum íslensku kirkjunnar og ríkir núna. Að því leyti til
held ég að staðan sé nokkuð góð.
Stofnuð hefur verið rannsóknarstofnun í lítúrgískum ffæðum í Skálholti og
einhverjum aurum veitt til hennar. Ég held að það væri, eins og ég sagði áðan, mjög
mikilvægt verkefni og fróðlegt að gera könnun á því meðal presta og meðhjálpara
kirkjunnar hvemig helgisiðabókin er notuð og hvaða álit fólk hefur á því sem breyta þarf
í þeim efnum.
Það er í gangi vinna og hefur verið nokkuð lengi hjá helgisiðanefnd og Kristján Valur
Ingólfsson hefur verið að vinna að því að rannsaka períkópumar, þ.e. lestrarraðimar. Það
122