Skírnir - 01.04.1989, Qupperneq 96

90
GUÐRÚN NORDAL
SKÍRNIR
Sturlustefna. Rdðstefna haldin á sjö alda ártíð Sturlu Þórðarsonar
sagnaritara 1984, ritstj. Guðrún Asa Grímsdóttir og Jónas Kristjáns-
son (Reykjavík, 1988) 204-21; Vilhjálmur Arnason: „Saga og sið-
ferði“, Tímarit Máls og menningar 46 (1985), 21-37: Hann rekur mis-
munandi skoðanir fræðimanna á siðferði Islendingasagnanna, sem
vikið er að hér að framan.
5. Um Þórð Narfason, sjá m. a. Björn Magnússon Olsen, „Um Sturl-
ungu“, Safn til sögu íslands og íslenzkra bókmennta að fornu og nýju
III (1902), 503-8.
6. Stephen Norman Tranter. „Sturlunga saga. The róle of the Creative
Compiler", European University Studies, ser. I. German Language
and Literature, vol 941, (Frankfurt, 1987), 31-50; Ulfar Bragason,
„The Structure and Meaning of Hrafns saga Sveinbjarnarsonar",
Scandinavian Studies 60 (1988), 267-92.
7. UlfarBragason, „Structure and Meaning“, 289: „In SturlungaHrafnis
a weak man, not a martyr as in Hrafns saga“.
8. Sturlu þáttur, í Sturlunga saga II. Jón Jóhannesson, Magnús Finn-
bogason og Kristján Eldjárn sáu um útgáfuna (Reykjavík, 1946), 235-
6.
9. Grágás Ia, Förste del, udgivet eftet det kongeliga Bibliotheks Haand-
skrift af Vilhjálmur Finsen, (Kjöbenhavn, Nordiske Literatur-
Samfund, 1852), 145-7; Grágás II, efter det Arnamagnæanske
Haandskrift Nr. 334 fol. - Staðarhólsbók [af Vilhjálmur Finsen] (Kjö-
benhavn, Kommissionen for det Arnamagnæanske Legat, 1879), 303-
4.
10. Grágás Ia, 144-57; Grágás II, 296-302
11. Andreas Heusler, Das Strafrecht der Islándersagas (Leipzig, 1911),
224; Andreas Heusler, „Zum islándischen Fehdewesen in der
Sturlungenzeit,“ Abhandlungen der Königlich Preussischen Akademie
der Wissenschaften. Philosophisch-Historische Klasse Abh. IV (1912),
82.
12. Heusler, Strafrecht, 215; Lúðvík Ingvarsson Refsingar á íslandi á
þjóðveldistímanum (Reykjavík, 1970), 87.
13. Gunnar Karlsson, „Frá þjóðveldi til konungsríkis", Saga íslands II,
ritstj. Sigurður Líndal (Reykjavík, 1975), 44.
14. Victor W. Turner, „An Anthropological Approach to the Icelandic
Saga“, The Translation of Culture. Essays to E. E. Evans-Pitchard, útg.
T. O. Beidelman (London, 1971), 367; „þær vöruðu við afleiðingum
þess ef reglur sem giltu innan ætta eða milli nágranna væru brotnar“.
15. M. I. Steblin-Kamenskij, Heimur íslendingasagna, þýð. Helgi Har-
aldsson. (Rvík, 1981), bls. 77: „Hversu hlutlaus sem frásögn kann að
vera, hlýtur hún ávallt að taka mið af vissum siðferðishugmyndum.
Auðvitað túlka Islendingasögur einnig ákveðnar siðferðishugmyndir,