Skírnir - 01.04.1989, Síða 217

SKÍRNIR
ÞEGAR ORÐ TRUFLA
211
á Tind, horfi hlæjandi yfir byggðina og hrópi: - Misskilningur
snertitrúarmanna er versti skilningur í heimi. (bls. 9)
En það er margur snertitrúarmaðurinn. Einkum er systurinni Gottínu teflt
fram sem andstæðu Gríms að því er varðar trú og snertitrú.
Gottína er jarðbundin einsog mamma segir en ekki svífandi ævin-
týrahaus einsog hann. (bls. 15)
Samband systkinanna einkennist af því að hún læðist upp í rúm til hans á
morgnanna og hann þreifar á kvið hennar og lærum um leið og hann segir
henni sögur af því óáþreifanlega og hún afneitar jafnharðan og kallar lyga-
sögur. Sér í lagi finnst henni lygilegt að Grímur hafi horft á Alfrúnu fljúga.
Grímur stendur á því fastar en fótunum.
Eg sá hana Álfrúnu. Hún flaug hérna fram hjá glugganum í nótt á
priki og hún straukst næstum við nefið á mér. (bls. 14)
Þessu getur Gottína alls ekki trúað og skiptir engu þó Grímur sé reiðubú-
inn til þess að deyja upp á það að hann segi satt. Á endanum hvekkist
drengurinn á slíkri vantrú enda er flug Álfrúnar ekki síður raunverulegt
fyrir honum en hið áþreifanlega er fyrir Gottínu. Og hann gefst upp á því
að tala fyrir daufum eyrum systur sinnar og snýr sér að öðru.
Og nú finnur hann að honum mun reynast betur að hugsa í einrúmi
um það sem hann sér og reynir og teikna af því skýra mynd fyrir
sjálfan sig. Hann færist ekki nær því sem er með því að trúa Gottínu
fyrir því sem hann veit. Hann fjarlægist það sem er. (bls. 15)
Með öðrum orðum þá hyggst hann skýra fyrir sér skynjun sína með því að
búa til af henni mynd. Hann vill glöggva sig á því sem hann veit þrátt fyrir
allt að hann hefur reynt, ætlar að innramma „það sem er“ og staðfesta það.
Þannig verður loftsýnin kveikjan að listsköpun.
Hann langar að teikna. Teikna Álfrúnu, prikið, tennur hennar og
augu. Grímur Hermundsson teiknar aðeins það sem er satt. (bls. 20)
Þá verður sárgrætilegur atburður til þess að beina listsköpuninni í ákveðinn
farveg. Læða gýtur í þvottahúsinu í óþökk Þóru Jónsdóttur sem getur ekki
hengt upp þvott fyrir óttalegu hvæsi kisu. Grímur og Gottína benda móður
sinni á að kisa vilji bara vernda ungviðið og ekkert sé að óttast. Ekki lætur
Þóra Jónsdóttir sér það skiljast. Og þá verður eitthvað til bragðs að taka.
Systkinin sæta færis og taka tvo kettlinga undir sinn verndarvæng. Hug-
myndin er að selflytja þá á nýjan og öruggan stað. Þau útbúa bæli í kjallar-