Skírnir - 01.04.1993, Blaðsíða 133
SKÍRNIR RÆTUR ÞÁTTARINS TEMÚDJÍN SNÝR HEIM
127
[has] acknowledged my suprem-
acy“. (226).
The letter of invitation which
he received from the Khan, writ-
ten, of cours, with the help of the
Chinese men of learning in his
camp, and no doubt under the
guidance of Yeliu Ch'uts'ai ...
„Heaven,"10 Chingis wrote to
Ch'ang Ch'un, „has abandoned
China owing to its haugtiness and
extravagant luxury. But I, living in
the northern wilderness, have no
inordinate passions. I hate luxury
and exercise moderation. I have
only one coat and one food. I eat
the same food and am dressed in
the same tatters as my humble
herdsmen. I consider the people
my children, and take an interest
in talented men as though they
were my brothers. We always
agree in our principles, and we are
always united by mutual affec-
tion. At military exercises I am
always in the front, and in time of
battle never behind. In the space
of seven years I have succeeded in
accomplishing a great work and
uniting the whole world in one
empire ... It seems to me that since
the remote time of our Shan Yu
(Hun Khans), such a vast empire
has not been seen. But as my cal-
Suðurríkisins lúta báðir valdi
Drekans og greiða mér skatt.
Hvorugur þeirra er maður til að
veita meistaranum Sing-Sing-Hó
þá vernd sem byrjar að veita slík-
um höfuðklerki. Og þótt hann hafi
byrgt þessum konungum ljós
augna sinna mun hann vitja mín,
Temúdjíns, stórkansins."
Síðan kallaði hann fyrir sig
hinn kínverska ritara sinn og sagði
honum fyrir bréf það er hann sendi
meistaranum Sing-Sing-Hó.
„Himinninn,“ lét hann rita,
„himinninn hefur litið Kínaveldi
vanþóknunaraugum sakir stórlætis
konunganna og bílífis þeirra. En eg
er upprunninn úr hinum kjarr-
vöxnu hæðum í norðri, fæddur þar
sem vatnið í ánum er kalt og tært
og straumhljóð þeirra kátt eins og
litlar bjöllur. Eg er hafinn yfir
ástríður og þekki ekki óhóflegar
þarfir. Bílífi er mér viðurstyggð og
eg ástunda meðalhóf. Eg á aðeins
eina buru og et einn rétt í mál. Eg
et sömu fæðu og klæðist sömu
tötrum og hinir fátæku hirðingjar
mínir. Eg álít þjóðirnar börn mín
og hef samúð með vitrum mönn-
um eins og þeir væru bræður mín-
ir. Okkur kemur ævinlega ásamt í
höfuðgreinum og vér erum bundn-
ir hverir öðrum í ást og virðingu. I
hernaðarleiðöngrum fer eg ávallt í
fararbroddi og í orustu mun eg
ekki hafa sézt að baki herjum
mínum. Á sjö árum hefur mér tek-
izt að inna af hendi mikið starf,
sem er í því falið að sameina ver-
öldina í einu ríki. Mér virðist sem
10 Sbr: „The sky is his (The Mongol) supreme spirit, his God.“ (Fox 1936:27).