Skírnir - 01.04.1993, Qupperneq 167

SKÍRNIR
EFTIRLÍ KIN GAR OG ÞÝÐINGAR
161
Rafn hed en Mand, der ofte nævnes i Sagaen. Han boede paa Rafnsstad
nærved Grimrs Gaard og nedstammede fra Gunolfr, der forst tog Land
ved Thveraa og boede paa Hvammur. Rafn ejede en god Gaard og store
Græsgange, men ikke saa meget Losore. Han var en tapper Mand, meget
stærk, men ikke synderlig hoi, dertil hurtig og behændig i al Slags Idræt,
især overgik han alle Mænd i den Kunst at skyde med Bue; for Resten
var han elsket af sine Undergivne og særdeles trofast mod alle sine Ven-
ner. (Tilvitnun í Rubow, bls. 88)
I byggingu sögunnar líkir Hauch einnig nákvæmlega eftir forn-
sögunum. I samræmi við ævisögulegt eðli þeirra eru örlög per-
sónanna bein og eðlileg afleiðing þeirra persónueinkenna sem
gefin eru til kynna þegar í upphafi. Sögufléttan er síðan spunnin
með manndrápum, fjölkynngi og samkeppni tveggja manna um
eina konu. I mjög fáum tilvikum eru deilur um eignir upphaf að
sögurás, en það hefur Hauch sennilega þótt of hversdagslegt og
flatneskjulegt.
Þó að Hauch hafi aldrei komið til Islands, fræðir hann um
landslag, staðhætti og ætterni. Hann er mjög áreiðanlegur í
menningarsögulegum upplýsingum (eins og sjá má af lýsingu
hans á reglum íslensku glímunnar) og þekking hans á lífsháttum
sögutímans er mikil, t.d. varðandi innréttingu baðstofunnar og
lögfræðileg atriði. Hauch er mjög nákvæmur í málfari og stíl.
Hver kafli byrjar á kynningu á landnámsmanni sem er forfaðir
einnar eða fleiri persóna í kaflanum. Vísað er í aðrar sögur og í
aðra kafla í sjálfri sögunnni. Persónurnar eru leiddar inn á sögu-
sviðið og út aftur með stuttum athugasemdum. Vísað er í munn-
mæli: Det var de fleste Mænds Tro, og var det de flestes Mening.
Oft er notaður úrdráttur. Farið er úr óbeinni ræðu í beina og úr
einni tíð sagna í aðra, en Hauch hefur miklu betra vald á slíkum
tíðavíxlum en Grundtvig. Hins vegar brýtur Hauch á áberandi
hátt í bága við sjónarhorn fornsagna með því að skyggnast inn í
hug aðalpersónunnar.
Thorvald Vidforle er eftirlíking og stæling {pastiche) á forn-
sögunum, þó ekki meira en svo að frásögnin samræmist vel venj-
um og reglum nútímamálsins. Stílfræðilega er sagan heilsteypt og
á köflum minnir hún jafnvel á nákvæma og góða þýðingu. Eitt