Bændablaðið - 17.12.2015, Síða 7

7Bændablaðið | Fimmtudagur 17. desember 2015
að fer fágæta vel á því, að
nota „aðventu íslenskra
sauðfjárbænda“, fengi-
tíðina, til að ljúka vísna-
vaðli þessa árs sem senn er á enda.
Annað ágætt tilefni þáttarins er
einnig hin merku áramót í ævi
Jónasar Friðriks Guðnasonar
skálds á Raufarhöfn sem fagnaði
sjötugsafmæli sínu laugardaginn
12. des. og er því sennilega frekar
heilsutæpur í dag þegar þetta er
skráð. (13. desember). Jónas
Friðrik átti hins vegar prýðisdag
á Hrútadeginum á Raufarhöfn, sem
haldinn var þann 3. okt. sl. Þar orti
Jónas Friðrik ódauðlegt hugverk til
Ragnars bónda á Álandi:
Hann Ragnar á Álandi er rotta,
sem rétt væri að hengj‘upp í spotta,
í tíma, eða þrjá,
og tékka svo á
hvort helvítið hætti að glotta.
Aðra limru orti Jónas einnig,
sem ekki tengdist beint yrkisefni
Hrútadagsins. Þó má finna„hrúta-
lykt“af þessari limru er hann nefnir
„Atlot“:
Á Járngerðareyri bjó Jóhann
með Jarmílu gömlu er sló hann;
dag eftir dag
og slag on‘í slag,
en kysst‘ann eitt kvöld-og þá dó hann.
Eina veðurfarsvísu orti Jónas, sem
ber keim af siðasta sumri:
Þyrpist að mér þokan grá,
þrengir vegi mína.
Nú er ekki sjón að sjá
sólina okkar skína.
Næstu vísu áleit Jónas vera hrúta-
vísu, en glöggir sauðfjárbændur
munu þó greina erfðafræðileg
frávik sem ekkert eiga skylt við
sauðfjárrækt:
Lagðprúður og lendastinnur,
ljós á brá með harðan svip.
Undarlegt að engar kvinnur
ásælst hafi slíkan grip.
Lokavísa Jónasar Friðriks var
hansleg í meira lagi:
Vísnaslóð er vond og hál
og vart með góðu farin.
Nú er orðið meira en mál
að míga og fara á barinn.
Ögn fyrir aðventu var Björn
Ingólfsson á Grenivík við rúning
hjá tengdasyni sínum á Grund,
Þórarni Péturssyni formanni
sauðfjárbænda. Alvöru rúnings-
menn voru fengnir austan úr
Þistilfirði, og hafði Björn vart
undan að hirða ullina undan þeim.
Náði samt að fanga athöfnina í
þessari frábæru stöku:
Þeir meðhöndla ær eins og fínar frúr
af fagmennsku að ofan og neðan,
og kunna á því lagið að klæða þær úr
og kumra eins og hrútar á meðan.
Einhverju sinni var Einar
Kolbeinsson sauðfjárbóndi í
Bólstaðarhlíð beðinn um sjálfs-
lýsingu. Oft hefur honum tekist
vel upp, en hvergi þó sem í næstu
tveimur vísum sem vel eiga heima
með fengitíðarkveðskap:
Það má tala um gallagrip,
þó getið dável séð,
að ótrúlegan sauðasvip
sit ég uppi með.
Háttalag á hæpnum nótum,
hugur oft við klám og níð.
Ætti að vera á fjórum fótum
ferleg skepnan alla tíð.
Með jóla- og nýársóskum,
Árni Geirhjörtur
Umsjón:
Árni Geirhjörtur Jónsson
kotabyggð1@gmail.com
Líf og starf
Það er einstaklega jólalegt við
bæinn Elliðavatn á aðventunni
þegar snjór er yfir öllu og vatnið
ísilagt.
Inni í bænum er sjálfur jólamark-
aðurinn þar sem ýmislegt fallegt
má finna fyrir jólin, til að mynda
jólaskraut og handverk hönnuða.
Í kjallara Elliðavatnsbæjarins
er notaleg kaffistofa þar sem fjöl-
skyldan getur fengið sér hressingu
og hlustað á tónlistarfólk leika
tónlist sína eða rithöfunda lesa úr
verkum sínum.
Úti við er gott mannlíf, þar sem
fólk getur keypt sér nýhöggvin
íslensk jólatré úr Heiðmörk, auk
þess sem þar er mikið úrval að finna
af svokölluðum tröpputrjám, eldi-
viði og viðarkyndlum.
Jólamarkaður á Elliðavatni
Þ
MÆLT AF
MUNNI FRAM
144
Einar Gunnar Sigurðsson eldsmiður með handsnúinn blásara frá 1905. Hann
er félagi í eldsmiðafélagi á Akranesi og sýndi handverk sitt við Elliðavatns-
bæinn auk þess sem hann ristaði möndlur í eldinum. Myndir / smh