Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.04.2010, Blaðsíða 23

Tímarit hjúkrunarfræ›inga – 2. tbl. 86. árg. 2010 19
„Margir skjólstæðinga okkar hafa algjörlega blómstrað
í göngunum,“ segir Bára Agnes Ketilsdóttir.
Kátur kvennahópur á göngu á Snæfellsnesi. Í fjarska sést í Snæfellsjökul.
„Á þessu ári ætlum við að klífa alls 84
fjöll, bæði tinda sem við höfum gengið
á áður með fólkið okkar og aðra sem
ekki hafa verið á dagskrá okkar áður. Í
sumum ferðum með hópinn okkar förum
við á fleiri en eitt fjall í einu. Samanlagt
eru þetta um sextíu göngur á ári. Fastur
liður er ganga síðdegis á þriðjudögum
þar sem við förum á fjöll hér í nágrenni
borgarinnar, svo sem í Bláfjöllum,
Hvalfirði, Þingvöllum, Hellisheiði og
Reykjanesskaga. Mánaðarlega eða
oftar förum við síðan í lengri og meira
krefjandi fjallgöngur á laugardögum
og þá gjarnan fjær borginni, svo sem
vestur á Snæfellsnes, upp á hálendi eða
austur fyrir fjall. Á sumrin förum við svo í
nokkurra daga ferðir á spennandi fjöll enn
lengra í burtu og í ár stefnum við á hæstu
fjöllin í þremur landshlutum, Kaldbak á
Vestfjörðum, Snæfell á Austurlandi og
Hvannadalshnúk, hæsta fjall landsins,“
segir Bára og bætir við að mesta
stemningin sé í kringum lengri ferðirnar.
Askja er ótrúlegur staður
„Hópurinn er góður og samheldinn. Við
sjáum mikinn mun á þeim sem stunda
fjallgöngurnar með okkur reglulega og
það er frábært að sjá hve fljótt fólki tekst
að byggja upp bæði þol og sjálfstraust.
Þeir sem einu sinni drógust alltaf aftur
úr og voru kannski óöruggir eru komnir
fremst í röðina áður en maður veit af.“
Af þeim fjöllum, sem eru að baki
Toppfara, segir Bára að Hekla sé eftirlæti
sitt. „Eldgos í fjallinu hafa verið nokkur á
sögulegum tíma og hún er virkt eldfjall.
Því er hiti í Heklu á tindinum í 1.500
m hæð sem er einstakt og mér finnst
sem ég sé að heimsækja lifandi veru.
Snæfellsjökull er sömuleiðis heillandi. Á
efsta tindi í góðu skyggni sést til þriggja
átta út á haf og inn yfir Snæfellsnesið
eins og útbreitt landakort þegar litið er
til austurs. Þetta er líkast þrívíddarmynd.
Af öllum þeim göngum, sem ég hef farið
á Íslandi, þá stendur upp úr ganga um
Dyngjufjöll, umhverfis Öskjuvatn, sem
við fórum í fyrra og allt of fáir hafa farið.
Askja er ótrúlegur staður og engum
öðrum líkur.“
Hugsjón til heilsubótar
Mörgum er á tungu töm sú viðbára að
þeir mæti aldrei á líkamsræktarstöðvar „…
heldur láti sund, göngur, hjólreiðar eða
annað nægja,“ eins og Bára kemst að orði.
Í þessu viðhorfi segir hún hins vegar felast
ákveðið vanmat, útivera sé alls ekki síðri
hreyfing en að fara inn í líkamsræktarsal
nokkrum sinnum í viku og púla þar.
„Líkamsræktarstöðvar verða alltaf til
og eru mikilvægur þáttur í heilsurækt
margra, en það er alltaf að aukast að
fólk komist á bragðið með að stunda
hlaup eða aðra útiveru. Þetta með öðru
helst í hendur við aukinn áhuga fólks á
nærumhverfi sínu, náttúrunni og bara
Íslandi, og þetta er að einhverju leyti
afleiðing kreppunnar tel ég. Þegar ég
kom hingað til starfa á Kleppsspítala á
síðasta ári stóðst ég ekki mátið að fylgja
eftir hugsjón minni um að fjallgöngur
væru mikilvæg leið til heilsubótar í
sálrænum veikindum og fékk að setja
fjallgöngur inn í endurhæfingardagskrána.
Þetta hefur gefið góða raun. Margir
skjólstæðinga okkar hafa algjörlega
blómstrað í göngunum og þá ekkert
endilega frískasta fólkið. Margir sem
voru mjög veikir hafa staðið sig alveg
frábærlega enda er tilfinningin að takast
á við eitthvað krefjandi og sigra tindinn
mikilvæg til sálrænnar uppbyggingar
ekkert síður en útiveran sjálf, hreyfingin
og hreina loftið.“
Ritstjóri vill benda á áhugaverða tengingu milli þessa viðtals og greinar á
bls. 14 um útiveru og vellíðan á Sóltúni.