Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.04.2013, Blaðsíða 34

Tímarit hjúkrunarfræðinga – 2. tbl. 89. árg. 201330
Aðalbjörg Stefanía Helgadóttir, addahelga@gmail.com
Það er mánudagsmorgunn í starfi skóla­
hjúkrunarfræðingsins Aðalbjargar. Fram
undan er kynfræðsla í tveimur 9. bekkjum,
viðtal við unglingsstúlku, fundur og
viðtal við foreldra vegna inngöngu barns
þeirra í fjölskylduteymi Heilsugæslunnar
í Glæsibæ. Aðalbjörg veit að þessi
áætlun mun riðlast, en það mun
blessast. Hún heilsar tveimur drengjum
með badmintonspaða í töskunum en
þeir bíða eftir bekkjarfélögum sínum
við innganginn. Þegar inn er komið
mætir hún foreldrum að aðstoða fyrstu­
bekkingana sína við að fara úr skónum
og fylgja þeim til stofu. Hún gengur
inn ganginn að stofunni sinni, opnar
dyrnar, kveikir ljósin og kveikir á tölvunni.
Meðan hún fer úr yfirhöfninni er bankað
á hurðina: „Aðalbjörg, veistu hvað? Ég
er með lausa tönn hérna, sjáðu! Áttu
krem á hana svo ég finni ekki til þegar
hún hreyfist?“ Um leið kemur lítill fyrsta­
bekkingur, segist vera illt í maganum
og skríður í fangið á henni. Vinkonur á
miðstigi koma og spyrja hvenær síðasta
Cervarix bólusetningin verði. Rétt fyrir
frímínútur kemur stúlka á unglingastigi,
sest niður, segir ekkert og fer að hágráta.
Eftir 20 mínútur segist hún hafa hlaupið
Aðalbjörg Stefanía Helgadóttir er
skólahjúkrunarfræðingur í Langholtsskóla.
úr tíma því hún geti ekki lært, henni finnst
hún ekkert geta og vill helst bara vera
einhvers staðar ein, fá að vera í friði. Í því
kemur strákur af yngsta stigi sem missti
andann þegar hann datt úr klifurgrindinni.
Þetta er dæmigerður dagur í starfinu
mínu, þar sem ég er í senn þjónn og
leiðtogi. Þjónn vegna þess að ég hef
einlægan áhuga á að sinna þörfum
skjólstæðinga og samstarfsfólks með
eflingu að markmiði: Að efla heilbrigði
þeirra, þekkingu, frelsi og sjálfræði og
leita leiða til að koma í veg fyrir vanda
með því að viðhafa faglega umhyggju.
Leiðtogi því ég byggi starfið mitt á
hugsjón og ígrunduðum gildum, bý yfir
þekkingu, set mér markmið og tek forystu
um heilbrigðismálefni innan skólans. Ég
móta stefnu og framtíðarsýn, set fram
hugmyndir sem ég sannfæri aðra um, bý
yfir hugrekki til að takast á við verkefni og
tek ábyrgð á athöfnum mínum og orðum
í ræðu og riti. Allt grundvallast á því að
ég búi yfir sjálfsþekkingu sem ég efli
með sífelldri þekkingarleit og meðvitaðri
hlustun á sjálfa mig.
Þó að hluti af starfi mínu felist í að fræða
börnin um hugrekki, hamingju, hollustu,
hreyfingu, hreinlæti og hvíld læra þau fyrst
og fremst af því sem þau sjá mig gera:
mínum eigin lífsháttum, lífsviðhorfum,
samskiptaháttum og gildum. Ég er
málsvari barnanna og ungmennanna og
ber alltaf að sjá til þess að mannréttindi
þeirra séu virt. Ég sinni erindum sem eru
allt frá því að taka flís, hreinsa sár og
setja bakstur á bólgu til þess að bregðast
við vanda barna sem búa við óviðunandi
aðstæður eða geðræna erfiðleika. En
ÞANKASTRIK
SKÓLAHJÚKRUNARFRÆÐINGAR – MÁLSVARAR BARNA
Skólahjúkrunarfræðingar starfa á viðverustað skjólstæðinga sinna og gegna
mikilvægu hlutverki í að sinna þörfum þeirra með því að bregðast snemma
við vanda. Þeir starfa í velferðarsamfélagi þar sem mannréttindi barna og
ungmenna eru enn fyrir borð borin í skjóli undarlegrar forgangsröðunar fjármuna
og skorts á framtíðarsýn. Með því að efla þjónustu skólahjúkrunarfræðinga
aukast möguleikar barna og unglinga til farsældar og vellíðanar.
Þankastrik er fastur dálkur í blaðinu og höfundur hvers pistils stingur upp á þeim næsta. Í þankastriki gefst
hjúkrunarfræðingum færi á að tjá sig um ýmislegt sem varðar hjúkrun og er þeim hjartfólgið. Pistlarnir geta
fjallað um ákveðin málefni, sögur af kynnum við sjúklinga eða starfsfólk, eitthvað sem hefur orðið höfundum
til hugljómunar eða hvaðeina annað sem tengist starfinu og hugmyndafræði þess.