Þjóðmál - 01.03.2010, Blaðsíða 76

74 Þjóðmál VOR 2010
fleyta félaginu yfir þær erfiðu aðstæður sem
skipafélög almennt bjuggu við á þessum
tíma . Það að ég ásaki bankastjórana um
einhverja „ósvinnu“ í tengslum við þetta
atriði er fráleitt . Það eina sem ég benti
á, var að ég taldi að hægt hefði verið að
athuga betur rekstrargrundvöll Íslenska
skipafélagsins, og ef til vill reyna að koma
fjármunum þeim sem fólust í Hafskipi
í betra horf rétt á meðan aðstæður á
skipamarkaði voru jafnlakar og þær voru á
þeim tíma . Ég tók raunar einnig líka fram
að ytri aðstæður í þjóðfélaginu sem tengdust
þeirri fjölmiðlaumræðu og múgæsingu
sem ríkti hefðu gert öllum sem komu að
málinu mun erfiðara fyrir að lenda málinu
farsællega . Í engu taldi ég mig vera að gera
á hlut bankastjóra Útvegsbankans með
frásögn minni af Íslenska skipafélaginu .
Lárus segir í þessu samhengi að það sé
tilbúningur að staðhæfa „að bankastjórnin
hafi „gefið svigrúm“ til þessarar hluta-
fjársöfnunar“ .8 Það er alveg rétt hjá honum .
Þetta orðalag er tilbúningur Lárusar . Í bók
minni stendur, líkt og Lárus raunar vísar
rétt til að þessu sinni, að hluthafar Haf-
skips „töldu sig hafa fengið svigrúm“ hjá
Útvegsbankanum . Hér virðist hafa verið
um eitthvert sambandsleysi að ræða á milli
stjórnar Hafskips og Útvegsbankans, sem
sést kannski best á því að aðfaranótt 1 .
desember 1985 sat Lárus Jónsson ásamt
fleirum á næturfundi í Eimskipshúsinu þar
sem efni fundarins var að ráðstafa eignum
þriðja aðila sem vissi ekkert af því . Ritaði
Lárus þar meðal annars undir leyniviðauka,
þar sem hann ásamt öðrum skuldbatt sig
til þess að tryggja það að stjórn Hafskips
myndi lýsa sig gjaldþrota .
8 Lárus Jónsson, „Sagnfræðilegur sannleikur um afdrif
Hafskips hf .“, bls . 67 .
Ég hef hér dregið fram nokkra af þeim göllum sem ég tel vera á gagnrýni Lárusar
á hendur bók minni um Hafskipsmálið .
Sýnist mér á mörgu af því sem hér er upp
talið að Lárus hafi sjálfur gerst sekur um ansi
slæleg vinnubrögð í viðleitni sinni til þess
að koma höggi á mig og verk mitt . Ég tek
auðvitað á mig ábyrgð á öllu því sem kann
að hafa verið missagt í bók minni, enda er
engin bók gallalaus . Hins vegar finnst mér
það bera vott um mikinn ósóma þegar mér
er brigslað um að hafa vísvitandi stundað
óheiðarleg vinnubrögð, hvað þá þegar það
er gert með jafnóvönduðum meðölum og
Lárus Jónsson beitir . Einna verst finnst
mér þó að mér sé gerð upp sú skoðun að
bankastjórar Útvegsbankans hafi verið
einhverjir sérstakir sökudólgar í þessu máli .
Bók minni var sérstaklega stefnt gegn því
andrúmslofti múgsefjunar og nornaveiða
sem svo oft virðist skekja íslenska þjóð í
erfiðum málum, og greindi ég skilmerkilega
frá ýmsum atriðum þar um sem sneru að
bankastjórum Útvegsbankans, t .d . þeirri
ósvinnu, þegar þeir fengu að lesa það fyrst í
Helgar póstinum að þeir myndu sæta ákæru .9
Ég taldi mig jafnframt hafa sýnt þeirri erfiðu
stöðu sem bankastjórar Útvegsbankans
þurftu að vinna úr í aðdraganda gjaldþrotsins
skilning .10 Að lokum get ég upplýst að
Halldór Guðbjarnason, sem var einn af
þremur bankastjórum Útvegsbankans á
þessum tíma, fékk nánast fullbúið handrit
bókar minnar til aflestrar áður en bókin
kom út . Hann gerði engar athugasemdir við
handritið, og fékk ég raunar þau skilaboð að
hann hefði haft ánægju af lestrinum . Það að
fyrir mér hafi vakað að efna til nornaveiða
á Útvegsbankamönnum er því fullkominn
hugarburður Lárusar Jónssonar .
9 Afdrif Hafskips, bls . 125 .
10 Sjá t .d . Afdrif Hafskips, bls . 53-54 og 151-152 .