Þjóðmál - 01.09.2010, Síða 35

Þjóðmál HAUST 2010 33
ekki tækist að gera það utan frá í kalda
stríðinu . Vinstri menn eru og hafa alltaf verið
innri óvinir Vesturlanda, en það merkilega er,
að þeir gera sér enga grein fyrir því sjálfir . Þeir
standa jú hvarvetna fremstir í „lýðræðis“- og
„mannréttinda“-baráttunni (stundum sam-
hliða þátttöku í „vináttufélögum“ við blóði
drifnar alræðisstjórnir kommúnista, eins og
ég hef áður bent á) . Þeir sjá ekki fremur en
don Quixote neitt athugavert við framferði
sitt, en hugmyndum þeirra um lýðræði og
mann réttindi svipar mjög til hugmynda
Sancho Panza um eyjar .
En eins og ég hef áður sagt: Vinstri-mennsk unni verður varla útrýmt,
frem ur en sýnd ar mennskunni, vandlæti-
ngunni eða ósk hyggj unni . Hún mun ávallt
skjóta upp koll inum í einhverri mynd,
undir einhverju nafni . Vinstri manninum
er ofviða að skilja, að hvít lygi er líka lygi
og ljótur sannleikur er líka sannleikur .
Blekkingin er fallegri en raun veruleik inn
og menn munu halda áfram, enn sem fyrr,
að berjast af miklu meiri sann færingu fyrir
lyginni heldur en sannleikanum .
Því munu íhaldsmenn seint öðlast þann
töfra ljóma, sem umlykur málsvara blekk-
ing arinnar . Við það verður að búa . Boð-
berar válegra tíðinda verða aldrei vinsælir,
og allt of margir eru ávallt reiðubúnari til að
trúa lyginni heldur en sannleikanum .
Þótt ég sé sjálfur illa kristinn vil hér að
lokum vitna í dálitla bæn, sem þýskættaður
bandarískur guðfræðingur, Reinhold
Niebuhr mun fyrst hafa sett fram í prédikun
um 1930, en einnig er sagt að þýskir kola-
námu menn hafi fyrr á öldum farið með
þessa eða mjög svipaða bæn áður en þeir
fóru niður í námuna . Fleiri kenningar eru
á lofti um uppruna hennar .
Bill Wilson, annar stofnandi AA-sam-
tak anna, greip bæn þessa á lofti og hefur
hún oft verið kennd við þau samtök þótt
hinum lúterska prédikara væri alls ekki
áfengisbölið í huga þegar hann setti hana
fram . Raunar er boðskapur þessarar litlu
bænar varla kristinn, heldur vísar frekar til
Markúsar Árelíusar eða annarra Stóumanna
í fornöldinni . Hún er svohljóðandi:
Guð, gefðu mér æðruleysi til að sætta mig
við það sem ég fæ ekki breytt, kjark til að
breyta því sem ég get breytt og vit til að
greina þar á milli .
Íhaldsmanninn skortir stundum kjark til
að breyta því sem þó er hægt að breyta, því
vissulega er margt sem færa má til betri vegar .
En í þjóðfélaginu, eins og í náttúrunni, eru
langflestar stökkbreytingar til hins verra .
Aðeins fáeinar eru jákvæðar og varðveitast
þannig og leiða til framfara .
Vinstri manninn skortir æðruleysi til að
sætta sig við, að til eru ótalmargir hlutir
sem hvorki hann eða aðrir geta nokkru
sinni breytt og menn verða að sætta sig við
í umhverfinu, þjóðfélögum mannanna og
í náttúrunni . Hann skortir líka vit til að
greina á milli þess sem er óbreytanlegt og
þess sem hægt er að breyta . Vinstri maður-
inn lendir því, eins og don Quixote, í stöð-
ugri baráttu við vindmyllur . Allt hans brölt
fer í vaskinn og hann, eins og don Quixote,
skil ur hvarvetna eftir sig slóð eyðilegg ing ar .
Hann hefur sagt skilið við skynsemina í leit
sinni að útópíunni .