Tímarit Máls og menningar - 05.06.2001, Blaðsíða 6

Neðanjarðarljóð
Charles Bukowski í þýðingu Stefáns Mána
læti
Þrír litlir strákar hlaupa í áttina til mín
blásandi í flautur
og þeir öskra
þú ert handtekinn!
þú ert fullur!
og svo byrja þeir að
berja mig í fótleggina
með leikfangakylfunum sínum.
Einn þeirra veifar meira að segja
lögregluskildi, annar er með handjárn
en ég held höndunum hátt uppi.
Þegar ég fer inn í áfengisverslunina
sveima þeir fyrir utan
eins og býflugur
fyrir utan býflugnabú.
Ég kaupi pela af ódýru
viskíi
og
þrjú
súkkulaðistykki.
dauði fífls
hann talaði við mýs og smáfugla
og var orðinn hvíthærður aðeins sextán ára.
pabbi hans lamdi hann daglega og mamma hans
kveikti á kertum í kirkjunni.
amma hans læddist inn til hans þegar hann svaf
og bað djöfulinn að sleppa takinu á sálu
hans
á meðan mamma hans hlustaði og grét yfir
biblíunni.
hann virtist ekki taka eftir ungum stúlkum
hann virtist ekki taka eftir leikjum drengjanna
hann virtist ekki taka eftir neinu
hann virtist einfaldlega ekki hafa áhuga.
hann var með stóran, ljótan munn
með framstæðum tönnum
og augun í honum voru lítil og mött.
axlirnar voru signar og hann var boginn í baki
eins og gamall maður.
hann átti heima í hverfinu okkar.
við töluðum stundum við hann þegar okkur leiddist
og fórum síðan og fundum okkur eitthvað skemmtilegra
að gera.
hann fór sjaldan út úr húsinu. okkur langaði til að
pynta hann
en pabbi hans
sem var stór og hræðilegur maður
pyntaði hann
fyrir okkur.
einn daginn lést svo drengurinn. ennþá bara drengur,
sautján ára. dauðsfall í litlu hverfi vekur ávallt mikið
umtal, en er svo öllum gleymt og grafið fáeinum dögum
síðar.
en dauðsfall drengsins vék ekki úr hugum
okkar. við höldum áfram að tala um það
með mútuskrækum röddum
klukkan sex síðdegis, rétt fyrir myrkur,
rétt fyrir kvöldmat.
og í hvert skipti sem ég ek í gegnum hverfið núna
áratugum síðar
hugsa ég enn um dauðsfall hans
búinn að gleyma öllum hinum dauðsföllunum
og öllu öðru sem gerðist
í þá daga.
tmm júní 22x27 Ó 5.6.2001 19:55 Page 6