Félagsbréf - 01.07.1960, Qupperneq 55

FÉLAGSBRÉF
53
Eitthundrað fjöll og enginn fugl,
eittþúsund götur og hvergi spor,
lítill bátur, öldungur einn
á ánni dorgar í köldurn snjó.
(Liu Tsung-Yíian:
Fennt yíir ðna, 59. bls.).
Kínversku ljóðin í þessari bók eru litlar,
tærar myndir, sem eru gæddar sérstökum
töfrum, líkt og lítið, fagurt laufblað spegl-
ist í lygnu vatni.
Þýðing þessara ljóða hlýtur að hafa ver-
ið mjög erfið. Ljóðin munu ekki vera
þýdd beint úr frummáli þeirra, og allir
vita hve mikið Ijóð ínissa í þýðingu, hvað
þá í þýðingu sem gerð er eftir þýðingu.
Ég fæ ekki betur séð en frú Halldóra B.
Björnsson hafi leyst þetta ntjög vel af
hendi því öll eru Ijóðin vel læsileg og
bjóta sín vel í hinni íslenzku þýðingu.
Skiptar skoðanir,
ritdeila Sigurðar Nordals og Einars
H. Kvarans. 139 bls.
Fáar ritdeilur munu hafa vakið meiri
athygli en þessi mikla rimma miUi
þeirra Sigurðar Nordals og Einars II.
Kvarans á sínum tíma. Það er því mikill
fengur fyrir okkur hina ungu að fá að
lesa þessa frægu ritdeilu án þess að þurfa
að þeytast úr einu tímaritinu í annað.
Einnig er formáli Hannesar Péturssonar
mjög gagnlegur þeim sem ekki þekktu til
deilunnar fyrir lestur bókarinnar. Báðir
ganga þeir deiluaðilar til verksins mcð
miklum alvöruþunga og veita hvor öðrum
þung högg og stór. Þó er ekki laust við
að þeim gangi báðum illa að halda sér
við efnið því upphaflega var deilan um
skáldskap E. H. Kv. og þá skoðun S. N.
að Einari bæri ekki að hlotnast sá heiður
að fá Nóbelsverðlaun, en fyrr en varir er
deilan svo að segja eingöngu farin að
fjalla um trúarbrögð og trúarskoðanir.
Þetta þykir mér miður því ég hefði held-
ur kosið að lesa eftir þá viturlega rit-
deilu um bókmenntir heldur en lesa trúar-
játningar þeirra aftur og aftur með mis-
munandi hártogunum og útúrsnúningum
á báða bóga. Eins og ég sagði áðan, þá
skrifa þeir báðir af miklum alvöruþunga
en hins vegar með mjög ólíku hugarfari.
Ég held að Sig. Nordal hafi skrifað með
gleði hins vígfima án þess skrifin kæmu
nokkuð verulega við tilfinningalíf hans
eða lífsskoðanir, Þessu var hins vegar allt
öðruvísi varið hjá Einari Kvaran. Hann
þurfti þarna að verja sjálfan sig og allt
sem honum var heilagt, bæði list sína og
helgustu trúarskoðanir. Var því leikurinn
nokkuð ójafn. Það er vel skiljanlegt að
Einari skyldi veitast örðugara að halda
jafnvægi í deilunni en Sigurði Nordal.
Þetta hefði Sigurður Nordal reyndar getað
notfært sér, en til þess var hann of hóf-
samur og kurteis, enda annað algerlega
ósamboðið honum og því starfi sem hann
þá gegndi. Af þessu leiðir að Einar Kvaran
skrifaði af öllu meiri eldmóði en Sigurðut,
hann var særður og það sem meira var,
honum fannst gert lítið úr þeirri lífsskoð-
un sem hann aðhylltist. Því er það að mér
fannst Einar stundum vera helzt til harð-
orður og bitur, en slíkt er auðvitað skilj-
anlegt af ofangreindum ástæðum. Af þessu
leiddi svo, að mínu áliti, að skrif Einars
voru mjsjafnari en Nordals, stundum jafn-
vel betri sakir eldmóðsins en líka stund-
um miklu lakari vegna beiskjunnar. Sig-
urður hélt hins vegar sitt beina strik og
skrif hans voru þar af leiðandi miklu
jafnari að gæðum. En þó ég ætti lífið að
leysa, þá held ég að ég geti ekki sagt
hvorum hafi veitt betur.
Njörður P. Njarðvík.