Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1878, Síða 12

1878
2
1
7. jan.
a
8. jan.
eiukum og boiniínis á að Iryggja með vcrðinum», gjöri það vafasamt, livort fjáreigeudum
í Vestur- Skaptafellssýslu yrði skipað að taka þátt í kostnaðinum til hins umgetna varð-
ar, sem fjáreigendum í austurhluta Arnessýslu og mestum hluta líangárvailasýslu hafi að
minnsta kosti verið mildu rneiri trygging að heldur en fjáreigendum í Vestur- Skaptafells-
sýslu; og vcrði því naumast sagt, að nokkur sveit í þeirri sýslu hafi beinlinis tryggingu
af verði með fram Brúará - Hvítá - Ölvesá.
Af ástœðum þcim, cr þjer hafiö tekið fram, horra amtmaður, og enn fremur af því,
að ákvörðun sú, er hjer rœðir um, í niðurlagi 5. greinar í tilsk. 4. marz 1871, nefnir
eigi berum orðum önnur tilfeili en þau, er verðir eru skipaðir á kostnaö tveggja amta
eða fleiri, og virðist þar með gjöra ráð l’yrir, að þegar öðruvísi stendur á eigi Ijáreigend-
ur þeir, er beiðast leyfis amtmanns til að skipa vörðinn, að standa sjálfir straum af
kostnaðinum til lians, að svo miklu leyti sem hann er eigi lagður á jafnaðarsjóðinn, verð-
ur að minni hyggju að kveða nei við jiví, sem sýslunefndin spyrst hjer fyrir um.
— Brjef landsllöfðingja til mntmannsins yfir narður- og auslurumdœminu um
varðkostnað. —• Jeg hofi meðtekið þóknanlegt álit yður, herra amtmaður, um
umkvörtun þá, er sýslunefndin í Skagafjarðarsýslu iiafði komiö sjer saman um, út af úr-
skurði amlsins frá 10. oktbr. 1876 um niðurjöfnun á kostnaði til varðarins 1875, að því
er snertir þann hluta kostnaðarins, er eigi hefir verið greiddur af hlutaðeigaiuli jafnað-
arsjóðum, heldur á samkvæmt 5. grein í tilsk. 4. marz 1871 að greiðast af »fjáreigend-
unum í þeim sýslum, sem einkum og beinlínis á að tryggja með verðinum,»— og læt
yður nú þjónustusamlega tjáð það er Jijer segir, herra amtmaður, til þóknanlegrar leið-
beiningar og birtingar fyrir hlutaðeigendum.
Á útdrætti þeiin úr gjörðabók sýslunefndarinnar í Skagafjarðarsýslu, er mjer hefir
sendur verið, má sjá, að umkvörtun sýslunefndarinnar cr einkum byggð á því, að amt-
maðurinn liefir undanþegið fjáreigendur í Eyjafjarðarsýslu og lúngoyjarsýslu frá því að
taka þátt í kostnaði þeim, er hjer rœðir um, þar sem kærendurnir telja þessar sýslur
standa í sjálfu sjer engu betur að vígi fyrir hættu þeirri, er vofi yfir Norðurlandi afhin-
um sunnlenzka fjárldáða, heldur en hinar tvær sýslurnar, er nær figgja kláðasvæðinu, og
f annan stað af því, að tveir málsmetandi menn, er á fundi í Skagafirði hvöttu til að
œskja varðarins og sem áttu að hafa verið sondir af fundi, sem haldinn var á Akureyri,
Ijetu í Ijósi í naf'ni Eyfirðinga og Júngeyinga, að þeim mundi eigi detta í hug að skorast
undan að taka þátt í kostnaðinum. Hafið þjer, herra amtmaður, í þessu efni tekið fram,
að umgetin orð í 5. gr. tilsk. 4. marz 1871: <>þeim sýslum, er einkum og beinlínis á
að tryggjas geti eigi í þessu tilfelli átt við um Eyjafjarðarsýslu og þingeyjarsýslu, er
tvær stórar sýslur, IlÚDavatnssýsia og Skagafjarðarsýsla, liggi á milli frá kláðasvæðinu
og varðarins við Hvítá í Borgarfirði, og að orðin: «einkum og beinlínis» geti eigi sam-
þýözt þáskoðun, að öllu Norðurlandi eða landinu öllu sfandi jöfn hætta af útbreiðslu sýk-
innar úr suðuramtinu inn í eitt hinna næstu hjeraða í norðuramtinu eða vesturamtinu.
Eptir áliti yðar, herra amtmaður, hefir áminnzt lagagrein eigi að geyma neina hoimild til
að skylda fjáreigendur í Eyjafjarðarsýslu og pingeyjarsýslu til aðtaka þátt í kostnaði þeim, er
hjerrœðir um, og úr því þessu sjeþannig varið, verði að álíta það þýðingarlaust, þótt einn
eða tveir málsmotandi inenn úr sýslum þessum eða fyrir þeirra hönd hafi látið í ljósi,
að fjáreigendur í þessum sýslum mundu eigi skorast undan að taka þátt í kostnaðinum,
því að það sje hvorttveggja, að slíkt hefði eigi orðið tekið í mál neraa því að eins að
þeim mætti að lögum leggja þá skyldu á herðar samkvæmt tilsk. 4.marz 1871, enda hafi menn