Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1878, Qupperneq 62

1878
52
57 verzlunina, má telja kaup þeirra og viðurværi með kostnaðinum lil að reka Iiana; en
15. mai. aptur má eigi telja neina þóknun fyrir það, sem hlutaðeigandi vinnur sjálfur að atvinn-
unni, eður og kona lians. Með því að draga kostnaðinn til að reka verzlunina allan
samantalinn frá því, sem ætlazt er á, að vörumegn kaupmannsins á árinu hafi numið,
sjest, hvað miklar hinar skattskyldu tekjur hlutaðeiganda eru.
Með því að svo er fyrir mælt í 10. gr. laganna, að sá, sem eigi er búsettur hjer
á landi, en hefir tekjur af jarðeign eða atvinnu eða sýslu, sem hjer er rekin, skuli greiða
skatt af pessum tekjum, þá leiðir þar af, að eigi ber að taka skatt nema af þeim tekjum,
enda er það og samkvæmt eðli hlútarins. ljar sem svo stendur á, að maður, sem á
vetzlun hjer á landi, er búsettur erlendis og rekur hina íslenzku verzlun sína bæði hjer
og á verzlunarskrifstofu sinni erlendis, verður einnig að taka til greina það af kostnað-
inum til að reka verzlunina, er liann greiðir þar sem hann á heima, og á því að draga
hann frá tekjunum af verzluninni, allan saman, ef verzlunarstörf hans erlendis við koma
eingöngu kaupum og sölum, er standa í sambandi við rekstur verzlunarinnar hjer á landi,
en eigi nema nema nokkuð af honum, eptir rjettri tiltölu, ef verzlunarstörf hans erlendis
taka cinnig yfir annan kaupskap; að öðru leyti verður að gæta reglna þoirra, er settar
eru hjer að framan um það, hvað telja má meðal kostnaðar til að reka verzlunina.
b. Við handiðnir og annan iðnað dregst kostnaðurinn til að reka atvinn-
una, reiknaður eptir framangreindum reglum, frá óskertum tekjunum um árið, og það,
sem þá verður eptir, verða hinar skattskyldu tekjur. Hafi hlutaðeigandi eigi haldið svo
nákvæman reikning yíir atvinnu sína, að finna megi hinar skattskyldu tekjur með því
móti, verður að ætlast á um, hvað mildu varningsbirgðir hans, áhöld, vinnuvjelar, smíða-
tól og önnur verkfœri, er heyra til atvinnunnar, svo og skuldir, sem hann á hjá öðrum,
liafi numið í peningum í ársbyrjun og í árslok, og komast þannig fyrir, hvort efni hans
muni hafa vaxið eða rýrnað af atvinnunni. J>að sem fjárstofn sá, er hann hefir lagt í
atvinnuveginn, hefir þannig vaxið eða minnkað, því á að bœta við eða draga það frá því,
sem hann hofir haft sjor og sínurn til viðurværis og nauðsynja, nytsemdar eða munaðar,
eða til að afla sjor fjár að öðru leyti, — og verður þá summan, sem þá kemur fram, hin-
ar skattskyldu tekjur af atvinnunni.
c. Við veitinga sölu og gistinga, og aðra því um líka borgaralega atvinnu,
og cins siglingar, skal og fara eptir framangreindum reglum um það, hvornig reikna
skal kostnaðinn til að reka atvinnuna.
d. Frá tekjum af embœltislaunum má telja skrifstofukostnað; svo má og fœra
til útgjalda optirlaun og aðrar kvaðir, er á cmbættinu liggja (7. gr. laganna, 3. kaíii).
Mcð áminnztum tekjum teljast eigi einungis þau laun og aðrar tekjur, er greiddar eru úr
landssjóði, heldur einnig aukatekjur og gjöld cða aðrar tekjur, sem lagðar eru embættis-
mönnum, og scm þcir liafa annaðhvort frá opinberum eða einstaklegum stofnunum, eða
frá einstökum mönnum, samkvæmt þar að lútandi fyrirmælum laganna, svo sem tíund,
offur, dagsvcrk og önnur þess konar gjöld til presta, aukatekjur sýslumanna og bœjarfó-
geta eptir lögum 14. dcsbr. 1877, umboðslaun umboðsmanna, þóknun sú, er þcir sem
hafa einhverja sýslu á hondi fyrir sveit sína, fá úr sveitarsjóði, og brunamálastjóri hjá
brunabótafjelagi, tekjur lækna af lækningum þeirra eða af eptirliti með sjúkrahúsum o. s.
frv. I>að, sem það nemur, að hafa leigulausan bústað, svo og húsaleigustyrkur og arður
af embættisjörð, cf embættismaðurinn býr eigi á henni sjálfur, tclst einnig með hinum
skattskyldu tckjum, og skal telja það, scm gelst í landaurum, í pcningum cptir vcrð-
lagsskrá.