Stjórnartíðindi fyrir Ísland: B-deild - 01.12.1880, Blaðsíða 12

1880
2
2 bók bœjarstjórnarinnar að fundarlokum síðan 26. fubr. f. á., þótt hann liafi verið á fund-
13'ian' um, og formaður fundarins hafi skorað á liann um það, að liann haíi stundum viljað
bóka sjálfur athugasemdir í gjörðabókinni; en þegar honum hafi verið bannað það af for-
manninum með skírskotun til þingskapanna, að hann gæti látið bóka ágreiningsatkvæði
sitt, en mætti ekki sjálfur að fundinum loknum rita athugasemdir sínar í gjörðabókina,
hafi hann neitað að skrifa undir bókina.
2. Að áfrýjandinn hafi á bœjarstjórnarfundum komið þannig fram, að samvinnan
við hann, hafi ekki einungis verið mjög óþægileg, heklur því nær ómöguleg.
3. Að 20 bœjarbúar hafi skorað á bœjarstjórnina að sjá um, að Jón ritari Jóns-
son ætti ekki lengur sæti í bœjarstjórninni.
Eins og það er í augum uppi, að áskorun sú frá 20 bœjarbúum, sem getur um
í 3. tölulið, er með öllu þýðingarlaus með tilliti til úrslita máls þess, sem hjer liggur
fyrir, og það jafnvel þótt áskorun þessi hofði fylgt áliti bœjarstjórnarinnar, sem þó var
ekki. fannig mun ekki heldur það, hvernig áfrýjandinn hefir komið fram á fundum
bœjarstjórnarinnar, eða hve óþægileg sem samvinnan við hann kynni að hafa verið og
hversu óánœgðir sem liinir bœjarfulltrúarnir hafa verið með hann, gefa neina heimild til
að gjöra hann rækan úr bœjarstjórninni, en þingsköp bœjarstjórnarinnar á fundum eiga
að varna því, að einstaldr bœjarfulltrúar sjeu óþægilegir viðfangs eða komi önuglega fram
á fundum og á ótilhlýðilegan hátt, og það geta þingsköpin gjört, of þeim or rjettilega
beitt.
Hvað aptur á móti við víkur útilokunarástœðunni undir 1. tölulið, inniheldur til-
skipunin 20. apríl 1872, 11. gr. skýra ákvörðun um það, að allir fulltrúarnir, sem við-
staddir eru á hverjum fundi, skuli að fundarlokum undirskrifa gjörðabókina, og á hver
þeirra lieimting á að fá ágreiningsatkvæði sitt stuttlega bókað, og hlýt jeg að vera á
sama máli og formaður bœjarstjórnarinnar, að hin síðasttakla ákvörðun veiti engum full-
trúa rjett til þess sjálfur að bóka athugasemdir í gjörðabókina, lieldur að eins rjett til
þess, áður en hann undirsluifar bókina, að fá það stuttlega bókað, að hann hafi verið á
annari skoðun um eina eða fleiri af ályktunum þeim, sem gjörðar hafa verið á fundinum
fað getur þannig ekki verið neinn efi á því, að áfrýjandinn með því, að fœrast undan
að undirskrifa gjörðabókina að fuudarlokum frá því 26. febr. f. á., hefir vanrœkt skyldu
þá, sem honum lá á herðum sem bœjarfulltrúa eptir 11. gr. tilskipunarinnar, en eplir
því sem framkomið er í þessu máli, virðist á hina hliðina hvorki hann sjálfur nje bœjar-
stjórnin að hafa lagt svo mikla þýðingu í þessa undanfœrslu, að hún gæti gjört það
nauðsynlegt, að honurn yrði vikið úr bœjarstjórninni. Sumpart virðist honum sjálfum að
hafa verið óljós þýöing hinnar greindu undanfœrslu, þar sem hann virðist hafa álitið að
11. gr. tilskipunarinnar heimili honum rjett til að fá gjörðar ítarlegar athugasemdir í
gjörðabókina um ástœðurnar fyrir ágreiningi frá ályktunum þeim, er meiri hlutinn hafði
gjört, en þetta er misskilningur, eins og að ofan er tekið fram. Loksins hefir hann með
því á bœjarfógetaskrifstofunni að rita undir það, sem skráð hafði verið um fundinn 6.
nóv. f. á. og um fundinn 20. s. m., þar sem rœtt hafði verið um skyldu bœjarfulltrúa til
að skrifa undir gjörðabókina, sýnt að undanfœrsla hans var byggð á því, að þýðing henn-
ar væri honum ekki ljós, og að hann fyrst með því að íhuga nákvæmar það, sem kom
fram á fundinum 20. nóv. f. á. hafi skilið það fullkomlega. þ>ó að ekki verði fallizl á
það, að hann hafi án beinlínis samþykkis oddvitans ritað nafn sitt undir gjörðabókina við
fundinn 6. nóvbr. án áthugasemdar og við fundinn 20. nóvbr. með athugaserad, sannar
þetla samt enn betur, að honum hafi verið það, sem getið hefir verið um óljóst.