RM: Ritlist og myndlist - 01.12.1947, Síða 21

brúðardraugurinn
RM
Barúninn var dvergur að vexti
og viti; .liann var nokkuð svipaður
tveggja þumlunga nagla, lítill,
beinvaxinn og stinnur, en enginn
vissi allt það sem komið var sam-
an í þeim naglaliausi. Hann grun-
aði lieldur en ekki að hann mundi
vera fremstur í frægra sveit, þegar
afspringur liins vopnfræga veldis-
sðals leiftraði um liallarsalina, og
hann sjálfur þar í miðjunni eins
°g sól. Þá streymdi út úr liöfði
lians óviðjgnanleg gleði og vizka;
hann sagði frá öllum tröllasögum
°g draugasögum, vígum og vopna-
burði, sem gerzt hafði um allan
þann aldanna óraveg, sem ætt
hans hafði blómgast á Þjóðverja-
landi. Þar sátu ættingjarnir í
kringum ættarjöfurinn og gleyptu
°rð hans eins og dauðþyrstur mað-
Ur svelgur vatnsdrykk á eyði-
toörku.
Nú er þangað að snúa sögunni,
að mikil hátíð var fyrir liöndum,
er átti að halda í höllinni: Það
var von á unnusta ungfrúarinnar.
Svo var mál með vexti, að barún-
tnn hafði gert samning við lendan
naann á Bæjaralandi um að tengja
8aman báðar ættirnar með því að
láta börn sín eigast. Sonurinn og
dóttirin voru þannig fest hvort
öðru af feðrunum, og liöfðu varla
heyrt livort annars getið, enn síður
8ézt; var nú búið að ákveða brúð-
kaupsdaginn og skipa öllu niður.
Brúðguminn var greifi af Háborg;
hafði hann verið boðaður heim iir
hernaði til þess að sækja unnust-
una; var hann nú á leiðinni, en
liafði tafizt í borg einni og ritað
barúninum þaðan, að liann mundi
koma á ákveðnum degi og stund.
Barúninn hafði aldrei séð greif-
ann.
Nú var ekki við því að búast
að kyrrt væri í höllinni, þar sem
allir bjuggust við brúðgumanum.
Brúðurin var skrýdd pelli og purp-
ura, og þær gömlu gengu fram
eins og djáknar í berserksgangi
6krýða klerk með dugnaði og
sóma; þar lágu á gólfinu hrúgur
af upphlutum, pilsurn og pelli-
6ettum mittislindum, silkisvuntum
og gullsaumuðum stígvélum úr
flaueli og fegursta skinni, þar lágu
hrúgur og liáfjaðraðir faldar, silf-
urglitraðir motrar og hanzkar, sem
fremur mundu hæfa englurn en
mönnum; þar á borðunum voru
stokkar með kingum og kranz-
flúri, baugum og brísingamenjum,
öllu af glóandi gulli og sægljáu
silfri, sem allt var sett dýrum
steinum, karbúnkúlus og kalsedón,
safírum og smaragðum og margs-
konar prýði. Úr þessu öllu liafði
nú ungfrúin koáið sér það sem
lienni leizt bezt á, og var nú húin
að skrýðast; óróinn sem á henni
var, er hún skyldi nú eiga að sjá
þann mann í fyrsta sinn, sem hún
átti að njóta, gerði liana enn fegri
og sveipaði hana dýrðarsætu yndi.
Barúninn var heldur ekki iðju-
laus; hann brokkaði um alla höll-
19