RM: Ritlist og myndlist - 01.12.1947, Side 98

RM
MAXIM GORKf
út um dyrnar, svo að honum lá
við falli.
1 gegnum liina þunnu liélu rúð-
anna sást logandi þakið á verk-
stæðinu, en innan úr liúsinu lagði
logana út um opnar dyrnar. Eld-
tungurnar liófu6t nær reyklausar
til himins í hinni kyrru nótt; hátt
yfir bálinu liðaðist dimm þoka,
en stundum rofaði fyrir silfurlitri
vetrarbrautinni. Snjórinn var pur-
purarauður, húsveggirnir virtust
titra eins og þeir ætluðu að skjögra
í áttina til heita hornsins í liúsa-
garðinum, þar sem bálið steig æðis-
legan dans. Eldurinn rauf breið
rauð skörð í veggi verkstæðisins,
reif rauðglóandi, bogna naglana út
úr samskeytunum, hlykkjaðist eins
og gulur borði á milli raftanna
í þakinu, þar sem mjór reykliáfur
úr tígulsteinum teygði sig upp í
loftið, með kolsvartan reykjarstrók
út úr sér. 1 gegnum lokaða glugg-
ana barst lágur liávaði; verkstæð-
ið var nú brátt alelda og glóði eins
og geysistór gullrennd dýrlinga-
mynd, sem heillaði og lokkaði, að
ekki varð viðnám veitt.
Ég kastaði yfir mig þungri
skinnúlpu og setti á mig stígvél,
sem voru allt of stór mér og þaut
fram í anddyrið, nam staðar eins
og ég væri negldur við þrepin,
blindaður af bjarma eldliafsins,
ringlaður af öskrinu í afa, Grígorí
og móðurbróður inínum. Babúska
var ægileg þessa stundina: hún
liuldi höfuð sitt með tóinum poka,
varpaði baklepp á lierðar sér og
æddi inn í logandi húsið og hróp-
aði:
— Vitrjólið — fíflin ykkar!
Vitrjólið springur!
■— Haltu henni, Grígorí, hróp-
aði afi.
— Æ, það er úti um hana. Það
er úti um liana.
En Bahúska kom samt aftur út,
liulin reykjarmekki, hálfbogin
með tinandi liöfði og liélt á hinni
stóru vitrjólolíuflösku í höndun-
um.
— Teymdu hestinn út úr hest-
liúsinu, pabbi! — æpti hún og
lióstaði. — Nú, takið bakleppinn
af herðunum á mér, sjáið þið ekki,
að ég er að brenna!
Grígorí svipti sviðnum baklepp-
unum af herðum hennar og fór að
moka snjó inn um opnar dyrnar
á verkstæðinu. Jakob móðurbróðir
hljóp um sem óður væri með öxi
í hendi, en afi lienti í mesta flýti
snjó á Babúsku; hún gróf flösk-
una niður í skafl, þaut í liendings-
kasti út að portinu, opnaði hliðið
og hrópaði til mannfjöldans, sem
liafði flykkst fyrir framan:
— Hjálpið okkur með birgða-
skúrinn, nágrannar góðir! Ef
kviknar í því eða Iilöðunni, þa
brennur allt, sem við eigum og
liúsin ykkar líka! Brjótið niður
þakið — flytjið heyið út í garð-
inn! Æ, Grígorí! Til hvers ertu
að moka snjónum á jörðina? Kast-
92