Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.04.1995, Page 67

Á meðan hann horfði á hana fullur lotningar, nokkuð sem maður hefði
ekki búist við af honum, opnuðust augu hennar. Hún vildi spyrja hann að
ótalmörgu en sagði aðeins: „Mér sýnist þú ekki vera neinn almennilegur
api. Segðu mér, ertu konungssinni?"
„Af hverju ætti ég að vera það?“
„Af því þú ert svo þolinmóður og talar um hirðmeyjar.“
„Ég vil bara vera kurteis.“
„Það lítur út fyrir að þú sért það.“
Næsta dag vildi hún að hann segði sér hvernig maður verður hamingju-
samur. Svar hans var hið furðulegasta. „Komdu, ég ætla að lesa fyrir bréf,“
sagði hún. Á meðan hann skrifaði, kíkti hún yfir öxlina á honum til að vita
hvort hann skrifaði allt samviskusamlega niður. Nei, mikið skrifaði hann
lipurt og hlustaði á hvert einasta atkvæði með ýtrustu athygli. Við skulum
láta þau halda áfram með bréfið.
í fuglabúrinu spígsporaði kakadúi.
Perziosa hugsaði um eitthvað.
65