Morgunblaðið - 12.11.2015, Qupperneq 70

70 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. NÓVEMBER 2015
✝ Ævar Agn-arsson fæddist
á Drangsnesi í
Strandasýslu 30.
mars 1951. Hann
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
29. október 2015.
Ævar var sonur
þeirra hjóna El-
ínborgar Þórarins-
dóttur húsfreyju
og Agnars Einarssonar vél-
stjóra. Ævar var elstur fjög-
urra systkina. Hann lifa Ragn-
ar Kristján, f. 1953, og Erna, f.
1956. Látinn er Einar Þór, f.
1960, d. 1985.
Með fv. eiginkonu, Helgu G.
Elís, eignaðist Ævar börnin: 1)
Elís Helga, f. 1973, hann á son-
inn Fannar Óla. Fannar Óli á
dótturina Ísabel Liv. 2) El-
ínborgu Jennýju, f.
1976, hún á Elís
Aron og Ævar
Annel. Elís Aron á
soninn Elvis Aron.
Ævar og Helga
skildu. Með fv.
sambýliskonu sinni
Valgerði Hans-
dóttur á hann dótt-
urina Ólöfu Jónu,
f. 1993. Hún á son-
inn Benedikt Andra.
Ævar giftist síðar eftirlifandi
eignkonu sinni, Sólveigu Hólm-
arsdóttur listakonu. Fyrir átti
Sólveig dæturnar Láru Krist-
jánsdóttur, dóttir hennar er
Kaja Sól Guðbjartsdóttir, og
Arniku Clausen Ómarsdóttur.
Ævar verður jarðsunginn frá
Bústaðakirkju í dag, 12 nóv-
ember, klukkan 13.
Hér sitjum við systkinin á
þessum erfiðu tímum og reyn-
um að finna orð en finnum mest
fyrir vanmætti okkar á þessum
sáru tímamótum.
Pabbi greindist með MND
sjúkdóminn, af verstu gerð, og
tók það ekki nema eitt og hálft
ár að leggja þennan hrausta
mann að velli sem alla tíð hugs-
aði svo vel um líkama sinn.
Pabbi var fyrirmyndar AA-
maður með 30 ára edrú-
mennsku og varð okkur systk-
inunum til eftirbreytni hvernig
honum tókst að snúa við blaði í
lífi sínu.
Seinasta ár var okkur afar
erfitt en við nýttum tímann til
að fara yfir farinn veg, gleði og
sorgir, ræddum trúmál og lífið
og dauðann, en pabbi og við
systkinin áttum trúna á Jesú
Krist sameiginlega og þar sem
trúin ríkir þrífst enginn ótti.
Pabbi var með einstaklega
góðan húmor og kallaði hann
sig iðulega okkar „jarðneska
föður“, þá sérstaklega þegar
hann gaf okkur heilræði og
hvað getur maður sagt þegar
manns „jarðneski faðir“ hefur
talað?
Pabbi var frímúrari og vildi
láta gott af sér leiða, tryggur
og trúr fjölskyldu sinni og vin-
um, ráðagóður, kærleiksríkur
og vinamargur og er það okkur
systkinunum sérstaklega minn-
isstætt þegar við sem krakkar
gengum með pabba niður
Laugaveginn. Ferðirnar tóku
svo langan tíma þar sem hann
virtist þekkja annan hvern
mann sem við mættum á leið-
inni og var sífellt verið að
stoppa, heilsa og spjalla.
Pabbi var stríðinn og oft á
tíðum hrekkjóttur og þeir sem
ekki tóku stríðni vel fengu oft
að kenna á því og ekki síst
barnabörnin sem sífellt vildu
fara í sjómann við afa sinn, sem
þeir aldrei gátu unnið, en undir
það síðasta þegar vöðvalömunin
var orðin mikil þá bauð hann
einu af barnabörnum sínum í
sjómann með þessum orðum:
„Þú átt kannski smá séns að
vinna mig núna í sjómann.“
Elsku pabbi okkar, við erum
þér þakklát fyrir svo margt og
það sem stendur upp úr er trú,
von og kærleikur, þetta þrennt,
en þeirra er kærleikurinn mest-
ur.
Okkar jarðneski faðir kvaddi
þennan heim óttalaus, með
reisn sáttur við Guð og menn.
Elís og Jenný Ævarsbörn.
Þá bróðir hefur kvatt og far-
ið heim til Jesú og ljóssins þá
horfi ég aftur og minningar eru
ljósar um litríkan bróður, ung-
an, lítið eitt óstýrilátan,
skemmtilegan, fljótan að hugsa
og snjöll tilsvör. Upp í hugann
koma sögur af Ævari ungum í
heimsóknum hjá vininum sr.
Árelíusi Níelssyni, t.d. er hann
spyr: „Hvers son ert þú nú,
Ævar minn?“ Ævar svarar: „Ég
er Agnarsson, Einarssonar,
Jónassonar, Jónasar Guð-
mundssonar prests að Staðar-
hrauni.“ En ósagt skal látið
hvort það var þennan sunnu-
dagsmorgun eða annan sem
heimsókn Ævars á skrifstofu
sr. Árelíusar lauk með því að
strákurinn læddi sér út, læsti
skrifstofunni og stakk lyklinum
í vasa sinn og fór sinna ferða.
Sr. Árelíus mun hafa orðið of
seinn til messu þennan sunnu-
dagsmorguninn. Já, stóri bróðir
var uppátækjasamur og fékkst
við það óvenjulega af ungum
dreng að vera, t.d. las hann
mikið Íslendingasögur og höfðu
fullorðnir gaman af að spyrja
hann þar út úr, bæði um Eglu
og Njálu. Í Íslendingasögunum
átti hann sér eflaust fyrirmynd-
ir sem gerðu margar ákvarð-
anir hans stórhuga, t.d. lét
hann sig vaða út á síðutogara
fljótlega eftir fermingu, þvert á
vilja foreldra okkar, en ákvörð-
unin tengdist hótun barna-
verndar um íhlutun í líf hans.
Vetur og vor var sjómennsk-
an valkostur Ævars en sumrin
átti hann gjarnan með einstöku
fólki í Skálmarbæ í Álftaveri
þar sem hann fékk notið lífs
með fólkinu, bústofni, hestum,
kappreiðum yfir í Meðalland, út
í Pétursey eða Hellu og knapi
góður var hann, skildi fák sinn
og fór vel með hverja skepnu.
Ævar starfaði í nokkur ár í
álverinu í Straumsvík en hann
hætti þar um 1980. Fór hann
fljótlega til starfa á skip
Granda hf., en um sumarið 2000
fór Ævar í land og vann sem
bílstjóri bæði á eigin leigubíl,
hjá Læknavaktinni og stórum
bílum Hópbíla.
Dagar víns og rósa voru sam-
ofnir uppvexti, fyrsta hjúskap
og lífsfarvegi Ævars, en skyn-
semi Ævars kallaði á sanna
gleði hjá gleðimanninum og
hann kynntist AA-samtökunum
um 1980. Með AA-göngu hófst
uppbygging hans til líkama og
sálar, hann þáði og hann gaf
áfram það sem honum gafst.
Hann eignaðist sanna vini sem
alltaf munu fylgja honum,
reyndust honum einstakir á lífs-
ins vegi, í veikindum, bæði í
verki og í bænum.
MND-sjúkdómurinn lagðist á
bróður minn Ævar, ljótur og
grimmur sjúkdómur sem engar
þekktar varnir eru til gegn né
lækning við. Sjúkdómurinn tók
völdin en falleg hugsun, sterk
trú og vissa um líf með englum
gerði ferðina yfir til ljóssins
Ævari léttari.
Og einstök aðhlynning frá
Sollu, Arniki, Láru, Ólöfu Jónu,
Ernu systur og Elís Helga
gerði honum fært að vera að
mestu heima og Elínborg Jenný
fékk hlutverk bílstjórans sem
rak og rekur leigubílinn.
Sæll vertu að sinni, bróðir
minn, og kveð ég þig í dag með
tilvitnun í Jóh. 1.5:
Ljósið skín í myrkrinu, og myrkrið
tók ekki á móti því.
Kveðja, þinn bróðir,
Ragnar.
Til þín, Ævar, mágur minn
og vinur.
Mynd af þér í hjarta mínu ber.
Orðin þín sem skrifuð í huga minn.
Bros þitt er spegill í minni mínu.
Orðin leiða mig til heiða
þar þín systir og ég
sjáum þig og Einar
vængi út breiða.
Og mundu þið mamma, pabbi,
þú og Einar.
Við hliðið standa og bíða,
þið takið á móti okkur
sem á jörðu
eftir ljósinu bíða.
Kveðja,
Esther Erludóttir.
Hann Ævar er látinn og laus
við hræðilegan sjúkdóm, kom-
inn í faðm Guðs, fjölskyldu og
vina sem á undan honum voru
farnir.
Ævar og ég vorum ung þegar
við kynntumst, ekki orðin 14
ára. Við lifðum bæði við erfiðar
fjölskylduaðstæður, ólum okkur
að miklu leyti upp sjálf og um
leið hvort annað. Ég var í ferm-
ingu Ævars og trúlofuðumst við
fyrst 16 ára og giftum okkur í
lok 1970. Við eignuðumst tvö
börn, Elís Helga 1973 og El-
ínborgu Jennýju 1976, sem gáfu
okkur þrjú barnabörn; Fannar
Óla Elísson og Elís Aron og
Ævar Annel Valgarðssyni.
Barnabarnabörnin eru tvö, Elv-
is Aron Elísson 19 mánaða og
Ísabel Lív Fannarsdóttir átta
mánaða.
Hjónabandinu okkar Ævars
lauk 1981 en aldrei væntum-
þykju né vinskap.
Margar voru ferðir okkar að
Skálmabæ í Álftaveri í faðm
sveitar og yndislegrar fjöl-
skyldu til hennar Sigríðar
ömmu og sona hennar Gests,
Gísla og Jafets og Lólýar dótt-
ur Gests og voru Ævar og Lólý
sem systkini. Í Skálmabæ vor-
um við í essinu okkar með kola-
eldavél, rafmótor, útikamar og
síminn var þrjár stuttar.
Ævar var mikill hestamaður
og var ekki til sú bikkja sem
ekki vildi spretta úr spori um
leið og Ævar settist á bak.
Ferðirnar á kappreiðar voru
ófáar yfir Kúðafljót til Meðal-
lands, yfir Mýrdalssand að Pét-
ursey, að Hellu og víðar. Ekki
man ég eftir keppni þar sem
Ævar og Kolur voru ekki í
verðlaunasæti og ef ég man rétt
alltaf í því fyrsta.
Unnu þeir vinirnir sér til
frægðar að vinna tvö hlaup í
kappreiðum í Pétursey, fyrst
800 m og síðan 250 m á sama
degi. Fleiri voru hestarnir sem
Ævar sat með sóma en Jarpur
var alltaf í uppáhaldi. Minning-
in geymir marga útreiðartúrana
og ekki síst yfir Skálmina að
Skálmabæjarhrauni.
Ófáar grallarasögurnar sagði
Elínborg, móðir Ævars, mér frá
æsku hans en hann var ansi
uppátækjasamt barn og ung-
lingur og entist það fram á full-
orðinsár.
Kæri Ævar, þú kvaddir
þennan heim með reisn og ég
þakka þér allt sem þú hefur
verið mér.
Kæra Solla, börn, barnabörn,
barnabarnabörn, Ragnar og
Erna. Guð gefi ykkur styrk og
æðruleysi, missir ykkar er mik-
ill.
Helga Elís.
Mannlífsins bratta bára
ber okkur milli skerja.
Víðfeðmar okkur velur
vegleiðir stundu hverja.
Markandi mannsins tíma
meitlandi spor í grundir,
mótandi margar götur
misjafnar ævistundir.
Lokið er vöku langri,
liðinn er þessi dagur.
Morgunsins röðulroði
rennur upp nýr og fagur.
Miskunnarandinn mikli
metur þitt veganesti.
Breiðir út ferskan faðminn,
fagnandi nýjum gesti.
Nú er vík milli vina
vermir minningin hlýja.
Allra leiðir að lokum
liggja um vegi nýja.
Við förum til fljótsins breiða,
fetum þar sama veginn,
þangað sem bróðir bíður
á bakkanum hinum megin.
(HA)
Elskulegur frændi minn, Æv-
ar Agnarsson, hefur fengið
frelsið frá erfiðum veikindum.
Hann er lagður af stað um nýja
vegi, eða eins og segir í ljóðinu
„allar leiðir að lokum – liggja
um vegi nýja“.
Ég sé í huga mér Ævar feta
sig „til fljótsins breiða, þangað
sem bróðir bíður – á bakkanum
hinum megin“ – þar hefur Ein-
ar Þór tekið á móti honum.
Frændsystkini mín, Ævar,
Ragnar, Erna og Einar Þór
voru stór hluti tilveru minnar á
unglingsárunum.
Við bjuggum í sama húsinu
og ég sem ábyrgðarfull „stóra
frænka“ leit til með þeim. Vin-
átta okkar hefur haldist alla tíð
síðan.
Ævar sýndi ótrúlegt æðru-
leysi og styrkleika og var um-
vafinn kærleika eiginkonu sinn-
ar, systur, bróður, barna og
ástvina fram til síðustu stundar.
Farðu vel, kæri vinur og
frændi.
Guðrún Sverrisdóttir.
Ég þakka þér, elsku bróðir
minn, fyrir allan þann tíma sem
við fengum að njóta saman. Þú
varst svo kærleiksríkur og góð
fyrirmynd. Þrátt fyrir að grein-
ast með þennan skelfilega sjúk-
dóm, MND, gastu alltaf hrósað
öðrum og sagt hvað allir væru
góðir og frábærir. Þú varst svo
æðrulaus og tókst bara einn
dag í einu. Ég sakna þín svo
óendanlega mikið. Ég þakka
öllum sem komu að aðhlynn-
ingu þinni, þau voru öll ynd-
isleg.
Ég kveð þig með ljóði sem
Gunna frænka samdi.
Horfinn ertu
hjartans vinur,
bjartur, brosfagur
bróðir minn.
Liðna daga
löngum mun ég
minnast við
mynd þína.
Þér ungum ég unni
til æviloka.
(G.Sv.)
Þín systir,
Erna Agnarsdóttir.
Fallinn er frá langt um aldur
fram Ævar Agnarsson.
Ævari kynntist ég ekki í
æsku þótt Ragnar bróðir hans
og Bragi Guðbrandsson frændi
hans hafi verið skólabræður
mínir. Það voru kannski þessi
tvö ár sem hann var eldri sem
gerðu það. Ég kynntist Ævari
ekki neitt að ráði fyrr en hann
hóf akstur fyrir Ferðaþjónustu
fatlaðra í Reykjavík fyrir all-
mörgum árum. Þá var hann á
stórum dökkbláum Lincoln
Continental-bíl eins og þjóð-
höfðingjar notuðu. Farþegarnir
okkar voru ekki vanir svona
flottum drossíum en voru ekk-
ert smá ánægðir er Ævar kom
að sækja þá. Það var ekki bara
bíllinn sem farþegarnir voru
ánægðir með, það var líka bíl-
stjórinn. Ævar var ákaflega
góður í þetta starf, rólegur, yf-
irvegaður og vinsæll hjá farþeg-
unum og hafa þeir fylgst með
líðan hans í gegnum okkur hina
bílstjórana þennan tíma síðan
hann varð að hætta að aka
þeim. Það leið varla sá dagur að
ekki væri spurt: „Hvernig líður
Ævari?“ Það var ótrúlega stutt-
ur tími síðan hann greindist
með þennan hræðilega sjúkdóm
þar til hann var allur. Mér
fannst alltaf að Ævar væri töff-
ari af guðs náð. Ég vil þakka
Ævari samfylgdina þennan
stutta tíma sem við áttum sam-
an í þessu lífi.
Ég vil votta eiginkonu, börn-
um og öðrum ástvinum mína
dýpstu samúð.
Steindór Björnsson.
Kæri vinur minn.
Nú ertu kominn í Guðs hendi
og ég veit að það hefur verið
tekið vel á móti þér. Ég á þér
mikið að þakka. Það varst þú
sem tókst á móti mér þegar ég
kom á fyrsta fundinn minn í
Græna húsinu. Ég gleymi því
aldrei þegar ég kom inn, þá
tókst þú á móti mér og bauðst
mig velkomna. Síðan urðum við
góðir vinir í gegnum árin. Ég er
svo heppin að eiga góða ljós-
mynd af okkur saman, sem var
tekin fyrir löngu síðan, svo að
ég sé fallega brosið þitt á hverj-
um degi. Það á eftir að ylja mér
meðan ég lifi.
Svo votta ég konu þinni og
fjölskyldu allri innilega samúð
og bið Guð að blessa þau. Vertu
svo Guði falinn, elsku vinur. Þín
vinkona,
Edda I. Larsen.
Ævar Agnarsson
✝ Gunnar Gísla-son var fæddur
á Siglufirði 8. ágúst
1952. Hann and-
aðist 24. október
2015 í Loen í Nor-
egi.
Foreldrar hans
eru Guðrún Anna
Yngvadóttir, f. 7.3.
1934, og Gísli Bene-
dikt Jóhannsson, f.
5.8. 1929, d. 24.6.
1964.
Gunnar var elstur þriggja
systkina, systur hans eru Sigríð-
ur, f. 2.10. 1953, og Brynja Stein-
þóra, f. 9.4. 1962.
Gunnar var þríkvæntur.
Fyrsta konan hans var Svanhvít
Halla Pálsdóttir og dætur þeirra
eru: a) Guðrún Helga, f. 5.2.
1971, gift Óðni Albertssyni. Börn
þeirra eru Askur Tómas og Una
Mist. b) Ellen Dröfn, f. 7.2. 1976.
Dóttir hennar er Embla Glóey.
Önnur kona Gunnars var Magn-
ea Guðlaug Ólafsdóttir, þeirra
sonur er Gunnar, f.
20.6. 1978. Þriðja
kona Gunnars var
Þóranna Guðbjörg
Rögnvaldsdóttir.
Sonur þeirra er
Rögnvaldur Þór, f.
3.5. 1991. Eftirlif-
andi unnusta Gunn-
ars er Weeranan
Charoensenachai og
á hún eina dóttur.
Gunnar lét mikið
til sín taka í tengslum við fisk-
iðnað á Íslandi; hann var m.a.
með fiskvinnslu, stóð í útflutn-
ingi á fiski og rak fiskbúð. Hann
flutti til Noregs 1985 og bjó þar
til æviloka. Þar rak hann blóm-
legt fyrirtæki ásamt sonum sín-
um tveimur, fyrirtækið heitir
Gunnarsson AS og sérhæfir sig í
húsamálun. Síðustu árin varði
Gunnar vetrarmánuðum á Taí-
landi með unnustu sinni og dótt-
ur hennar.
Útför Gunnars hefur farið
fram í kyrrþey.
Okkar kæri pabbi og vinur
er látinn langt fyrir aldur fram
eftir fremur skammvinna bar-
áttu við krabbamein. Mikið
tókst okkur að halda góðum og
mikilvægum tengslum þrátt
fyrir búsetu pabba í Noregi
hálfa hans ævi.
Þær voru dýrmætar stund-
irnar þegar við komum öll sam-
an, ýmist á Íslandi, í Noregi
eða nú síðustu jól á Taílandi.
Pabbi var einstaklega örlátur
maður, sem sýnir sig vel í öll-
um ferðunum sem við fórum í
hans boði með alla fjölskyld-
una, í öllum veitingahúsaferð-
unum sem hann bauð okkur
systkinunum alltaf í á Íslandi
og í stóru gjöfunum hans til
ekki bara okkar barnanna hans
og barnabarna, heldur til allra
þeirra sem fengu að kynnast
honum.
Pabbi var mjög drífandi og
duglegur maður sem aldrei var
nein lognmolla í kringum, hann
vann hörðum höndum við að
byggja upp fyrirtæki sitt ásamt
bræðrum okkar í Noregi, þar
sem þeir hafa komið sér upp
stórum markaði í tengslum við
húsamálun. Viðskiptavit, frum-
kvöðlahæfileikar og eljusemi
hans sýndu sig í þeim fjöl-
mörgu verkefnum sem hann
tók sér fyrir hendur og þeim
árangri sem náðst hefur með
fyrirtækið.
Nýjasta „verkefnið“ var svo
allt Tælandsævintýrið, þar sem
pabbi hafði eignast góða vin-
konu í henni Nat sinni og var
svo heppinn að fá að upplifa
það aftur að vera með barn á
heimilinu, en hún Cat litla sá til
þess að „sá gamli“ hefði nóg
fyrir stafni í hitanum og sól-
inni.
Karakter pabba var stór og
margbrotinn. Hann hafði gam-
an af rökræðum og hafði mjög
sterkar skoðanir á flestum
hlutum.
Það gat verið gaman og gef-
andi að velta vöngum yfir ýms-
um málefnum með honum. En
það var fyrst og fremst hjarta-
hlýja pabba og brosið hans
stóra sem voru einkennandi
fyrir hans nærveru. Minningar
um hann með opinn, hlýjan
faðminn og stóra brosið þegar
hann tók á móti okkur eftir
mislangar fjarverustundir
munu ávallt lifa í hugum okkar.
Elsku pabbi. Það var svo
ótrúlega mikilvægt fyrir okkur
systur að fá að koma til Noregs
og verja með þér síðustu dög-
um þínum, að fá að vera öll
saman í bústaðnum góða í ná-
lægð við stórbrotna náttúruna,
að fá að kveðja þig í hinsta
sinn.
Sjáumst hinum megin.
Helga og Ellen.
Afi og tengdapabbi í Noregi
er lifandi í minningum frá Taí-
landi þar sem hann og Nat
þeysast um litríkar götur Hua
Hin á vespunum sínum og við
förum saman upp á apafjall til
að hitta nunnuna sem reynir,
en tekst ekki, að spá um fram-
tíðina.
Í minningum frá
Austur-Indíafjelaginu þar sem
hann býður stóru fjölskyldunni
til veislu og við leggjum á ráðin
um næstu ævintýri, hvar og
hvenær sem þau verða.
Í minningum frá Hemsedal
þar sem hann tekur á móti okk-
ur með rjúkandi skíðasúpu þeg-
ar við komum alsæl úr fjallinu
og við spilum 5 Crowns fram á
nótt og í minningum frá Loen,
sumarið 2000, þar sem hann
tekur forskot á ice-bucket
áskorunina og verðandi tengda-
sonur, grunlaus í sólbaði, hlýt-
ur innvígslu með jökulkaldri
gusu út um glugga af annarri
hæð.
Askur Tómas Óðinsson,
Una Mist Óðinsdóttir,
Óðinn Albertsson.
Gunnar Gíslason