Morgunblaðið - 12.11.2015, Side 71

MINNINGAR 71
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. NÓVEMBER 2015
✝ Jón fæddist íReykjavík 9.
september 1956.
Hann lést á heimili
sínu Kaldabakka,
Bíldudal, 29. októ-
ber 2015.
Foreldrar hans
eru Sigurður Hlíðar
Brynjólfsson, f. 1.5.
1936, og Herdís
Jónsdóttir, f. 29.5.
1937.
Jón var elstur þriggja systk-
ina, Lára Dís, f. 13.2. 1961, og
Guðný, f. 9.9. 1962.
Jón var í sambúð með barns-
móður sinni, Hrönn Hauks-
dóttur, frá 1982 til 1999. Jón og
Hrönn eignuðust tvö börn,
Hrefnu Ingibjörgu, f. 2.5. 1987, í
sambúð með Ingþóri Jónasi Ey-
þórssyni, og Hauk Hlíðar, f. 20.2.
1991.
Bernskuárin var Jón í Kefla-
vík þar sem hann ólst upp á
Hólabraut 10. Að námsárum
loknum hóf hann sjómennsku
sem hann hafði í blóði sínu frá
föður og föðurafa sínum. Hann
gegnum árin sankaði Jón að sér
mikilli þekkingu á þessu sviði og
var meðal fróðustu manna á
landinu um fluguveiði, flugu-
hnýtingar og almenna þekkingu
á ám og vötnum landsins. Hann
hannaði ótal flugur sem gáfu
reglulega vel af sér í veiði. Hann
hafði mikla ánægju af að miðla
þekkingu sinni áfram og styrkja
greinina á Íslandi.
Á seinni árum bjó Jón á Bíldu-
dal þar sem hann keypti sitt eig-
ið hús, Kaldabakka, sem hann
vann ótrauður að því að gera
upp . Hann tók miklu ástfóstri
við Sauðlauksdal þar sem hann
eyddi tíma sínum bæði í upp-
byggingu á vatninu ásamt því að
afla sér og miðla þekkingu sinni
um vatnið og var hann talinn
einn ef ekki fróðasti maður um
það vatn.
Hugurinn leitaði alltaf niður
að sjó og þó svo að hann hefði
ekki tök á því að starfa á sjó eftir
veikindi sín var hann iðinn við að
eyða tímanum sínum niður á
bryggju. Útför Jóns fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag,
12. nóvember 2015, kl. 13.
Minningarathöfn verður á
Bíldudal 14. nóvember 2015, þar
sem hann verður jarðsettur.
starfaði á togurum
og ýmsum skipum
bæði fyrir vestan
og suður í Vest-
mannaeyjum allt
fram til ársins 2002
eða þangað til að
hann varð þá fyrir
slysi um borð í tog-
ara frá Vest-
mannaeyjum og í
kjölfarið neyddist
hann til að láta af
sjómennsku.
Á unglingsárum stundaði Jón
borðtennis og náði meðal annars
því afreki að verða Íslandsmeist-
ari í borðtennis árið 1978. Jón
æfði með UMFK í Keflavík ásamt
því að spila einnig með íslenska
landsliðinu og ferðast með því
vítt og breitt um heiminn í
keppnisferðum. Eftir að ferli
hans lauk í borðtennis hélt hann
reglulega námskeið fyrir byrj-
endur jafnt sem lengra komna.
Í kringum 1980 kynntist Jón
fluguveiði og fluguhnýtingum.
Upp frá því varð það hans aðal
áhugamál allt til dánardags. Í
Við sitjum hér hljóð og hugs-
um: Af hverju? Enginn veit hve
tíminn er langur sem við eigum
hér í heimi. Við áttum alls ekki von
á að missa þig svona fljótt frá okk-
ur. Þú sem varst alltaf til staðar,
komst á hverjum degi í eldhúsið til
þess að athuga hvað væri að borða
eða bara að kíkja á mig þegar
pabbi þinn var á sjó.
Þú fæddist tveimur mánuðum
fyrir tímann og var vart hugað líf,
en allt fór vel og þú varðst að efni-
legum ungum manni. Íþróttir og
þó aðallega borðtennis var í há-
vegum hjá þér og þú náðir langt.
Ungur að aldri fórst þú í sveit
til Láru ömmu þinnar og Jóns afa
þíns, sem bjuggu í Blönduholti í
Kjós, og þar dvaldist þú fram und-
ir fermingu á hverju sumri.
Ömmu þinni og afa þótti mjög
vænt um þig og þú fékkst gott at-
læti hjá þeim. Önnur frændsystk-
ini sem dvöldu þar segja líka að þú
hafir nánast mátt gera það sem þú
vildir, þú varst uppáhaldið þeirra.
Bernskuárin þín í Keflavík voru
góð og þú áttir marga góða og
trygga vini, t.d. Nonna Soffíu,
Bjössa Óla Björns, Rúnar Óskars-
son og Hjört Magna. Sjálfur varst
þú kallaður Nonni Dídíar. Allir
þessir vinir þínir og margir fleiri
voru tíðir gestir inni á heimili okk-
ar á Hólabraut 10.
Guð geymi þig, Nonni minn.
Mamma.
Elsku bróðir, ekki datt mér í
hug að þetta yrði í síðasta sinn
sem ég sæi þig á lífi. Á fimmtu-
dagsmorgninum varst þú að hirða
gamalt bárujárn og flytja heim til
þín að Dalbraut 15. Það var svo
margt sem þú áttir ógert, það var
hugur í þér og þig langaði að gera
svo miklu meira. Við vinkuðum
hvort öðru, síðar um daginn töl-
uðum við saman. Það síðasta sem
þú spurðir mig var: „Hvenær er
næsti leikur hjá Bryndísi
Hönnu?“ Ég sagði þér það. „Þær
verða að vinna, annars er þetta
búið.“ Auðvitað unnu þær fyrir
þig. Já og næsti leikur er á jarð-
setningardeginum þínum, svo
langt náum við ekki saman. Þú
fylgdist ávallt vel með íþróttaferli
frænku þinnar og varst voða
montinn þegar vel gekk og jafnan
ótrúlega vonsvikinn þegar illa
gekk. Það var svona smá eins og
þú sæir sjálfan þig og rifjaðir upp
íþróttasigra og tapleiki frá borð-
tennisferli þínum sem var alveg
frábær tími í lífi þínu. Þú æfðir af
kappi og náðir að verða bestur í
greininni á Íslandi, fékkst tæki-
færi til að ferðast víða um heim og
krepptir m.a. í Kína.
Samband okkar einkenndist
ekki alltaf af gleði og samkomu-
lagi. Okkur greindi oft á og skildi
þá leiðir tímabundið. En við vor-
um bæði svo vel upp alin af for-
eldrum okkar að við jöfnuðum
okkur og aðstoðuðum hvort annað
eins og kostur var. Þið Hreinn
náðuð vel saman og virtuð hvor
annan og enn missir hann góðan
vin.
Fráfall þitt var mjög svo óvænt.
Þú varst nýfarinn að taka öðruvísi
á málunum, varst mjög kátur að
vera búinn að fá Hauk heim. Hafð-
ir svo gaman af því sem þú varst
að gera á bryggjunni, aðstoða við
löndun splæsa net o.fl. – varst svo
kátur að Bjössi og Silja áttu von á
nýjum bát eftir áföll sumarsins.
Þú varst fullur tilhlökkunar að fá
að leggja lið í þeirri uppbyggingu.
Nú leitar hugurinn til baka að
æskuheimili okkar að Hólabraut
10, þú sex ára þann 9. september
1962, sem var fæðingardagur
minn. Eflaust hefur þessi árekst-
ur með sameiginlegan afmælisdag
haft áhrif á samband tveggja
meyja!
Mikil ósköp hvað þú hafðir
gaman af því að hrekkja okkur
Láru Dís og er ég viss að við búum
að því ævilangt. Í raun og veru er
ekkert sem við fengum ekki reynt
í þeim efnum.
Sjórinn kallaði á þig, eins og
pabba, og varstu til sjós með hon-
um m.a. á Sölva Bjarnasyni BA-65
og fleiri skipum.
Þú kynntist fluguveiðum og
hnýtingum og átti sú iðja hug þinn
allan. Þú varst veiðimaður mikill
og segja má að líf þitt sl. 25 ár hafi
snúist um þetta áhugamál.
Þú þekktir öll vötn og ár í nær-
samfélaginu og varst búinn að
hanna flugur sem skiluðu örugg-
lega fiski. Einn af þínum uppá-
haldsstöðum var vatnið í Sauð-
lauksdal og fluttir þú jafnan
tímabundið í tjaldið þitt og naust
lífsins þar með Póker og veit ég að
margir nutu góðs af veiðinni.
Síðasti veiðitúrinn þinn var
með Binna vini þínum í Önundar-
fjörð í haust. Þú varst mjög
ánægður með túrinn og varst
spenntur að kynnast nýjum slóð-
um og fá fiskinn til að taka þarna.
Framundan var að hanna flugur
fyrir þessa á – en enginn ræður
sínum næturstað en ég veit að þú
ert kominn á fund góðs vinar og
þið farnir í „veiðitúrinn stóra“.
Elsku bróðir, hvíl í friði.
Guðný Sigurðardóttir.
Skjótt hefur sól brugðið sumri
og naprir haustvindarnir heilsa
okkur, banka á dyrnar til að bjóða
okkur góðan dag. Birtan þverr og
myrkrið minnir á sig nú þegar
skammdegið gengur í garð. Það er
komið haust á landi ísa.
Ég kynntist Nonna þegar ég
sleit barnsskónum á Bíldudal.
Hvílík paradís, hvílíkt umhverfi og
ævintýraheimur. Þau forréttindi
að hafa vaxið þar úr grasi undir
verndarvæng fólksins í þorpinu
okkar verða sennilega aldrei verð-
metin. Ég man fyrst eftir Nonna
þegar ég var smápjakkur og þótti
hann skemmtileg týpa í minning-
unni, síðar áttaði ég mig á því að
hann var gæddur ýmsum gáfum
sem eru ekki öllum gefnar. Auk
þess var Nonni drengur góður og
mesta náttúrubarn sem ég hefi
kynnst í minni jarðvist.
Æskuminningarnar að vestan
sé ég oft í hillingum og væri ég
meira en til í að upplifa þær aftur.
Allt væri eins og það var þá; þorp-
ið okkar, fólkið, fjöllin, lognið og
bernskan fengi að blómstra í sak-
leysi sínu að eilífu. Minningarnar
sem ég geymi um þig, Nonni, úr
æsku minni og nútíð eru mér
ógleymanlegar.
Haustið kom sviplega þegar
okkur bárust fregnir af andláti
þínu. Það er sárt að horfa á eftir
þér kveðja hinn ófullkomna heim
mannfólks langt fyrir aldur fram.
Það er ekki orðum aukið að segja
að að Nonna sé sjónarsviptir.
Að ferðalokum langar mig að
þakka æðri máttarvöldum fyrir að
hafa hlotið þá lukku í lífinu að
kynnast þér. Þú kenndir mér svo
margt er viðkom fluguveiði, flugu-
hnýtingum og veiðum almennt.
Veiðiþekking þín var á við þekk-
ingu allra færustu fræðimanna
sem kenna mér við Háskólann í
Reykjavík. Einnig leiðbeindir þú
sonum mínum við fluguhnýtingar
og bauðst þeim í veiðitúra. Hafðu
fyrir það ævarandi þakkir og hlý-
hug.
Þú fórst þínar ótroðnu slóðir í
lífinu, vildir öllum vel og varst
boðinn og búinn að hlaupa undir
bagga ef með þurfti.
Nú hefur þú lagt af stað í síð-
ustu veiðiferðina, yfir sandana ei-
lífu og beljandi jökulfljótin. Æðri
heimar bíða þín, sléttir firðir, lygn
veiðivötn og grænir fjallasalir
taka nú á móti þér, elsku vinur.
Náðarfaðmur náttúrunnar ásamt
veiðigyðjunni mun sjá vel um þig.
Þú tekur kannski frá pláss á ár-
bakkanum handa mér og bendir
mér á bestu veiðistaðina, eins og
þú gerðir hér í jarðlífinu, þegar við
hittumst hinum megin.
Við fráfall þitt sendum við feðg-
ar Hauki, Hrefnu, Sigurði, Her-
dísi, Guðnýju, Láru, Hrönn og
öðrum aðstandendum innilegustu
samúðarkveðjur. Hugurinn er hjá
ykkur.
Við kveðjum þig hér með
sannri sjómannakveðju og þökk-
um þér fyrir okkur. Far og dvel í
eilífum friði, elsku vinur.
Í sálarkimum niðdimm nótt,
sem nístingskulda geyma.
Þú elsku vinur fórst of fljótt,
farinn til æðri heima.
Sálarangist mótar menn,
þá minningarnar streyma.
Þig ljósið fagurt flytji senn,
fljótt til æðri heima.
Vér ávallt munum minnast þín,
manngæskunnar hjarta.
Þú prýddir heimsins hýjalín,
nú himininn stjörnubjarta.
Ljúft í hjarta logar mér,
ljósið bjart í sinni.
Ljósið fagra færi þér,
frið í eilífðinni.
Ívar Örn Hauksson.
Það haustar og kólnar í veðri,
hvítnar í fjöll og vötnin leggur.
Lokið er skemmtilegu veiðisumri
hjá okkur Nonna. Við fórum í
tvær ævintýraferðir á slóðir sem
við höfðum hvorugur komið á áður
til að veiða. Báðar þessar ferðir
eru eftirminnilegar, þó hvor á sinn
mátann. Fyrri ferðina fórum við í
júlí upp á Dynjandisheiði og geng-
um þar á milli vatna, reyndum fyr-
ir okkur í mörgum vötnum með af-
ar litlum árangri en upplifunin
þarna uppi á heiðinni eina nóttina
var svo sterk að ég mun aldrei
gleyma henni. Það var stafalogn
og algjör kyrrð, við sátum uppi á
hól við spegilslétt vatnið og horfð-
um út á rennisléttan Arnarfjörð-
inn þar sem miðnætursólin var á
góðri leið með að kveikja í honum
og allur himinninn var einhvern-
veginn rauðbleikur af geislum
hennar. Þögnin var algjör og við
sátum þarna félagarnir dolfallnir
og horfðum hvor á annan og sögð-
um ekki orð í langan tíma þar til
Nonni hvíslaði: er þetta ekki
himnaríki, Binni, og ég hvíslaði á
móti: jú. Það er gott að eiga svona
minningarstundir með góðum
vini.
Seinni ferðin var í september
þar sem við vorum að leika okkur í
þrjá daga í Önundarfirði og feng-
um á okkur allar tegundir veðurs,
rok og rigningu með foráttuvatn-
avöxtum þar sem við urðum að
styðja hvor annan þegar við óðum
yfir á sem annars lætur ekki mikið
yfir sér og er ekki vatnsmikil að
öllu jöfnu og svo hinar öfgarnar,
algjört logn, sólskin og hiti. Síð-
ustu nóttina vorum við að gantast
með það að þessi veiðiferð hefði
líkst lífshlaupi okkar allra; sól,
rok, hiti, kuldi, logn og allt þar á
milli eins og þegar við studdum
hvor annan yfir Bjarnardalsána í
foráttuvatnavöxtum þurfum við
öll á stuðningi að halda öðru hvoru
í lífinu.
Ekki grunaði okkur að þetta
væri seinasta ferðin okkar saman
því strax fórum við að skipuleggja
veiðiferð sem við ætluðum í næsta
sumar í vötn sem ekki eru í alfara-
leið. Nonni var kominn á flug með
hvaða flugur við ættum að beita
og ætlaði að hnýta þær í vetur en
ég sagði að þótt hann hnýtti ekki
meira þá ættum við nóg úrval og
magn fyrir næstu árin. En hann
hlustaði ekki á það því hugurinn
var kominn á flug og í raun vorum
við lagðir af stað í huganum. En
því miður, elsku kallinn minn,
verður sú ferð aldrei farin af okk-
ur saman nema ég fari og þú verð-
ir hjá mér í anda og ráðleggir mér
hvaða flugu ég á að setja undir
hverju sinni.
Ég á eftir að sakna þess að fá
ekki fleiri símtöl frá þér þar sem
við ræðum um menn og málefni
sem þú hafðir sterkar skoðanir á
og vildir vita hvaða álit ég hefði
þar á og rifja upp sögur og ekki
síst þegar þú varst að útlista fyrir
mér listina að veiða með flugu og
hvattir mig til að hætta beituveiði.
Alltaf var jafn gaman að heyra í
þér þó við værum ekki alltaf sam-
mála, en skrítið er að við höfum
aldrei rifist eða kvaðst í styttingi.
Hvernig ætli að standi á því?
Nonni minn, það var gaman að
kynnast þér og ég á eftir að sakna
þín sárlega og hugsa oft til þín í
framtíðinni. Börnum þínum
Hrefnu og Hauki, foreldrum þín-
um og systrum votta ég innilega
samúð. Blessuð sé minning góðs
vinar.
Brynjólfur Sigurðsson.
Jón Sigurðsson
Í hartnær þrjátíu
ár hefur Haraldur
vinur minn verið
stór hluti af mínu lífi.
Að fá hringingu snemma að morgni
og fá þær fréttir að vinur minn sé
dáinn slær mann meira en orð fá
lýst.
Minningar hafa stöðugt skotist
upp í huga mér undanfarna daga.
Minningar um óviðjafnanlegan vin.
Þegar við Halli kynntumst
smullum við strax saman og urðum
góðir vinir og vorum allar götur
síðan. Við reyndum að aðstoða hvor
annan í öllum þeim verkefnum sem
við stóðum frammi fyrir. Þó var
það yfirleitt Halli sem einhvern
Haraldur R.
Gunnarsson
✝ Haraldur R.Gunnarsson
fæddist 18. apríl
1965. Hann lést 18.
október 2015.
Útför Haraldar
fór fram 27. októ-
ber 2015.
veginn virtist kunna
allt og gat gefið góð
ráð eða hreinlega
framkvæmt það með
mér. Það sem við
höfum brallað sam-
an í gegnum tíðina er
eitthvað sem ég mun
búa að alla tíð.
Minngarnar um
allar sumarbústaða-
ferðirnar með Halla,
Rögnu og krökkun-
um víðsvegar um landið og ferð-
irnar til Kúbu og Jamaíka eru
ómetanlegar. Í öllum þessum ferð-
um var Halli að njóta sín og sá til
þess að aðrir gerðu það líka. Ró-
legur, yfirvegaður, úrræðagóður
og umfram allt skemmtilegur.
Við fjölskyldan munum enda-
laust sakna þín, elsku vinur, minn-
ing þín lifir í hjörtum okkar.
Guð gefi Rögnu, börnum, ætt-
ingjum og vinum styrk og blessun.
Samúðarkveðjur,
Sigurjón, Auður og börn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HULDA GUÐMUNDSDÓTTIR
húsmóðir,
Ásgarði 4, Reykjanesbæ,
lést að heimili sínu 20. október.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Ættingjar þakka hluttekningu og samúðarkveðjur.
.
Guðmundur Svavarsson, Sigríður V. Árnadóttir,
Margrét Ágústsdóttir, Árni Ásmundsson,
Skúli Ágústsson, Stella M. Thorarensen,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
AUÐAR KATRÍNAR
SÓLMUNDSDÓTTUR,
Hátúni, Stöðvarfirði.
Sérstakar þakkir til stafsfólksins á
Uppsölum, Fáskrúðsfirði, fyrir frábæra
umönnun.
.
Sólmundur Jónsson, Auður Guðmundsdóttir,
Viðar Jónsson, Heiðdís Guðmundsdóttir,
Sólveig Jónsdóttir, Pétur Skarphéðinsson,
ömmu- og langömmubörn.
Bestu þakkir fyrir auðsýnda samúð vegna
andláts elskulegrar systur okkar, mágkonu
og frænku,
GUÐRÚNAR KARLSDÓTTUR
frá Seyðisfirði.
.
Anna Friðrikka Karlsdóttir,
Stefanía Björk Karlsdóttir, Stefán Arnar Kárason,
Fanney Sigurjónsdóttir,
systkinabörn og fjölskyldur.
Ástkær bróðir okkar og frændi,
ÓLAFUR ANDERS KJARTANSSON
bóndi
frá Pálmholti í Arnarneshreppi,
lést á dvalarheimilinu Grenilundi á Grenivík
föstudaginn 30. október. Útförin fer
fram frá Möðruvallakirkju laugardaginn 14. nóvember klukkan
14.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hans er
bent á dvalarheimilið Grenilund á Grenivík.
.
Elín Guðrún Kjartansdóttir,
Guðrún Þóra Kjartansdóttir,
systkinabörn hins látna og fjölskyldur.